Γιά τούς ἐχθρούς τῆς ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς (Φώτης Κόντογλου)

Αν και είμαι ζωγράφος κι όχι μουσικός, ωστόσο έχω γράψει περισσότερα 

για την εκκλησιαστική μουσική από τη αγιογραφία. Γιατί η μουσική 

ενεργεί απάνω στην ψυχή πιο δυνατά και πιο άμεσα, παρά η ζωγραφική,

επειδή με την μουσική μπορεί να εκφρασθεί, λίγο πολύ, ο κάθε άνθρωπος,

ενώ η ζωγραφική είναι μια τέχνη που την κάνουνε μονάχα οι τεχνίτες 

που είναι σπουδασμένοι σ’ αυτήν την τέχνη. 

Με την μουσική και με τη ποίηση εκφράζεται η λαϊκή ψυχή περισσότερο

από κάθε άλλον τρόπο και για τούτο σ΄ αυτές τις τέχνες φανερώνεται 

ολοζώντανος ο χαρακτήρας του λαού. Γι αυτή την αιτία ο Πλάτωνας 

ο φιλόσοφος είπε· άμα αλλάξει η μουσική ενός λαού, 

θα πει πως άλλαξε κι ο χαρακτήρας του. 

Κι όμως, βρίσκουνται σε μας άνθρωποι, και μάλιστα ιερωμένοι 

και θεολόγοι, που έχουνε την ιδέα πως η εκκλησιαστική μουσική 

είναι κάποιο πράγμα που δεν έχει μεγάλη σημασία για την Εκκλησία

μας και που μπορεί να αλλάξει, χωρίς να αλλοιωθεί η πραγματική ουσία της.

Η εκκλησιαστική μουσική μας, 

όπως κι οι άλλες εκκλησιαστικές τέχνες, 

είναι αχώριστες από εκείνο που εκφράζουνε.

Ο χαρακτήρας της μορφώθηκε από τα νοήματα και από τα αισθήματα 

που εκφράζει. Αν εξέφραζε άλλα νοήματα κι ο διπλός της χαρακτήρας 

θα ήτανε αλλοιώτικος. Η ανταπόκριση ανάμεσα στο μέσον με το οποίο 

γίνεται η έκφραση και σε κείνο που εκφράζεται μ΄ αυτό το μέσον, 

είναι τόσο απόλυτη, ώστε αυτά τα δυο να είναι σε τέτοιον βαθμό 

σφιχτά δεμένα ανάμεσά τους που ν’ αποτελούνε ένα πράγμα. 

Οι εκκλησιαστικές τέχνες καθρεφτίζουνε με ακρίβεια 

τον μυστικό πλούτο της αληθινής χριστιανικής θρησκείας, 

δηλαδή της Ορθοδοξίας. 

Κάθε παραμόρφωση που παθαίνει η πνευματική ουσία της, 

καθρεφτίζεται μέσα σ’ αυτόν τον καθρέφτη που λέγεται μουσική, 

αγιογραφία, αρχιτεκτονική κλπ, όπως γίνεται και το ανάποδο, 

δηλαδή κάθε παραμόρφωση που παθαίνουνε οι εκκλησιαστικές 

τέχνες φανερώνει την παραμόρφωση που έπαθε 

η πνευματική ουσία που εκφράζουνε.

Βλέπει λοιπόν κανείς, πως δεν υπάρχει πιο ανόητο πράγμα απ’ αυτό 

που λένε όσοι θεωρούνε τις εκκλησιαστικές τέχνες – 

και γενικά τη μορφή της λατρείας της Εκκλησίας μας – 

σαν κάποια πράγματα συμβατικά και τα έργα τους 

σαν τυχαία κατασκευάσματα, που μπορούνε ν’ αλλάζουνε 

κατά τα γούστα του καθενός. 

Πρέπει να έχει κανένας εκείνη τη βαθυστόχαστη ανοησία που έχουνε 

κάτι τέτοιοι άνθρωποι, που είναι ψυχές άδειες από κάθε πνευματική θέρμη, 

για να λέει και να υποστηρίζει τέτοια πράγματα. 

Ακόμα και στην κοσμική τέχνη, που ακολουθά τα ρεύματα 

του υλικού κόσμου, ξέρουνε όσοι καταγίνουνται μ’ αυτή, 

πως η ουσία και η μορφή είναι αλληλοεξαρτημένα, 

και μάλιστα τόσο αλληλοεξαρτημένα, 

που κατά βάθος να είναι το ίδιο πράγμα. 

Μοναχά κάποιοι ανόητοι, σαν και τούτους που είπαμε παραπάνω, 

έχουνε την ιδέα πως η ουσία κι η μορφή, το νόημα ή το αίσθημα 

κι η έκφρασή του, το μέσα και το απέξω, είναι δυο πράγματα άσχετα

το ‘να με τ’ άλλο. Ένας τέτοιος ελαφρόμυαλος, ο Παναγιώτης Σούτσος, 

έλεγε για το Σολωμό, νομίζοντας πως έλεγε κάποιο σπουδαίο πράγμα,

πως τα έργα του Σολωμού ήτανε: «ιδέαι πλούσιαι, πτωχά ενδεδυμένε»,

και πως γι αυτό: «δεν είναι δι’ αιώνιον ζωήν προορισμέναι».

Μ’ άλλα λόγια, για να μην πεθάνουνε τα έργα του Σολωμού, 

κατά την μεγαλοφυΐα του Σούτσου, θά ‘πρεπε να βρίσκει μεν τις ιδέες 

ο Σολωμός, αλλά να τις παραδίνει στο Σούτσο για να τις ντύνει με πλούσια 

ενδύματα, δηλαδή να τις εκφράζει με τους νερόβραστους στίχους του. 

Θαυμάστε τι φωστήρες βγάζει η Ελληνική Φυλή! Ε, τέτοιοι φωστήρες 

είναι και τούτοι οι σημερινοί, που θεωρούνε σαν «επουσιώδη πράγματα» 

τη εκκλησιαστική μουσική μας, την εικονογραφία μας κλπ 

για να αποχτήσουνε τον περιπόθητο τίτλο του νεωτεριστή. 

Για να είναι κανένας νεωτεριστής στα πράγματα της παράδοσης, 

που μορφώθηκαν μέσα σε αιώνες και που έχουνε τη σταθερότητα 

που έχει η πίστη απ’ όπου βγήκανε, θα πει πως δεν είναι σε θέση 

να νιώσει τι πάγει να καταστρέψει, ώστε να φρίξει και να μαζευθεί, 

νιώθοντας την μικρότητα του μπροστά στα αιώνια αυτά στοιχεία.

Οι τέτοιοι νεωτεριστές σπρώχνονται στους εύκολους κι ανεύθυνους 

νεωτερισμούς από την περηφάνια. Η περηφάνια είναι η μητέρα κάθε 

ανοησίας. Ενώ σ’ όποια ψυχή μπει η ταπείνωση, φεύγει η ανοησία. 

Γι’ αυτό τούτοι οι νεωτεριστές είναι ανόητοι και κούφιοι, 

επειδή κρύβουνε την περηφάνια τους με την ταπεινολογία. 

Ξερόψυχοι, πώς να νιώσουνε το ύψος της ταπείνωσης 

και να αισθανθούνε την κατάνυξη που έρχεται από τη ταπείνωση; 

Καλά λέγει ο άγιος Ευφραίμ ο Σύρος : «Η περηφάνια αναγκάζει 

επινοείν καινοτομίας, μη ανεχομένη το αρχαίον».

Εκείνος που ακολουθά πρόθυμα και σέβεται την παράδοση, 

φανερώνει με τούτο πως έχει ταπεινό φρόνημα, 

δηλαδή πως είναι στερεωμένος απάνω στη ασάλευτη πέτρα, 

που είναι τι θεμέλιο της θρησκείας του Χριστού.

Για τους νεωτεριστές η εκκλησιαστική μουσική είναι ανιαρή, 

χωριάτικη, παλιωμένη και γι’ αυτό θέλουνε να τη γυρίσουνε 

στην ευρωπαϊκή πολυφωνία, που είναι γι’ αυτούς πιο νεωτεριστική, 

πιο σύμφωνη με τα εκφυλισμένα γούστα της εποχής μας. 

Οι δυστυχείς δεν υποπτεύουνται τι είναι αυτή η μουσική 

που θέλουνε να καταργήσουνε...

Αν ήταν σε θέση να γνωρίζουνε τι κάνουνε, θα ανατριχιάζανε...! 

Την εκκλησιαστική μουσική τα κρίνουνε με τα μέτρα 

της κοσμικής μουσικής. Την κρίνουνε σαν μια τέχνη 

που έχει σκοπό να μας ευχαριστήσει ή να μας συγκινήσει 

κι όχι αν μας αγιάσει. 

Η λειτουργική μουσική της Εκκλησίας μας 

δεν τους αρέσει, γιατί έχει ιερατικότητα 

και γιατί εκφράζει 

ταπείνωση, 

συντριβή, 

απλότητα, 

έλεος, 

εγκαρτέρηση 

και ικεσία.

«Το γούστο» λέγει ο Λεωνίδας Ουσπένσκης «είναι ο δικτάτορας». 

Το προσωπικό γούστο έχει επιβληθεί γενικά σαν κριτήριο 

για την αξία της εικόνας ή της εκκλησιαστικής μουσικής. 

Γίνεται λόγος για «καλό γούστο» και για «κακό γούστο». 

Μα μέσα την Εκκλησία κανένα γούστο δεν είναι μήτε καλό 

μήτε κακό και δεν μπορεί να λογαριαστεί σαν κριτήριο. 

Με ποιο δικαίωμα το γούστο του τάδε προσώπου 

θα κρινότανε για καλό και του τάδε άλλου για κακό; 

Το γούστο δεν είναι ένα μόνιμο πράγμα. Αλλά αλλάζει ολοένα. 

Με τα προσωπικά γούστα που ανακατεύουνται στις εκκλησιαστικές 

τέχνες καταντήσαμε σ’ αυτό που φοβότανε ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός,

γράφοντα τα παρακάτω:

«Αν αφήσουμε τον καθένα να κάνει ό,τι θέλει, 

σιγά-σιγά ολόκληρο το σώμα της Εκκλησίας 

θα καταστραφεί»!

Μα άραγε, είναι σε θέση να καταλάβουνε αυτά τα πράγματα 

οι περισπούδαστες κεφαλές, που περνάνε για σοφές, επειδή 

πήγανε στην Ευρώπη, ή είναι γι’ αυτούς πιο μυστηριώδη 

κι αινιγματικά από τα ιερογλυφικά;

Άρθρο στο Περιοδικό 

«Ορθόδοξα Σαλπίσματα» – Τεύχος 4 – 7/81960)

(Πηγή ψηφ, κειμένου:  enromiosini.gr) 

Αντιγραφή από:

/hristospanagia3.blogspot.com/2021/06/blog-post_930.html?m=1

https://alopsis.gr/για-τους-εχθρούς-της-εκκλησιαστικής-μ/

"Εγώ πάτερ μου, για να ξέρεις είμαι πολύ καλός χριστιανός..."

Ήρθε κάποιος χριστιανός, επαναλαμβάνω πριν από τέσσερα χρόνια, πέντε, δεν θυμούμαι, μου είπε το όνομά του, και ήλθε σε μένα επειδή είχε πεθάνει ο πνευματικός του, – γνωστός, από το Λοιμωδών, – και αμέσως μετά μου είπε: «Εγώ πάτερ μου, για να ξέρεις είμαι πολύ καλός χριστιανός, είμαι και ταπεινός, είμαι και δίκαιος», και τον ρώτησα από πού αυτό το συμπέρασμα.

Και μου απαντάει: «Έχω πολύτεκνη οικογένεια, είμαι τμηματάρχης στη Άλφα Δημόσια Υπηρεσία, πηγαίνω κάθε Κυριακή και γιορτή στην Εκκλησία, κάνω την προσευχή μου πρωί και βράδυ, δίνω πολλές ελεημοσύνες, και μάλιστα φτάνω μέχρι και την εντολή που δίνει ο Θεός, να δίνουμε μέχρι και το δέκατο από το μισθό μας, επισκέπτομαι τους αρρώστους στα νοσοκομεία, κατάκοιτους στα σπίτια, νηστεύω Τετάρτες και Παρασκευές και όλες τις Σαρακοστές, εξομολογούμαι τακτικά, κοινωνώ επίσης …».

Όλα αυτά μου θύμισαν αμέσως τον Φαρισαίο, διότι τίποτε περισσότερο από το Φαρισαίο δεν είπε, όχι ο Φαρισαίος όλα τα έκαμεν,«Διαβάζω την Καινή Διαθήκη», κι ο Φαρισαίος ήξερε τον Νόμον του Θεού, «Και μάλιστα πολύ καλά, και πολλά όλα ωραία βιβλία, όπου κι αν πάω, όπου κι αν σταθώ, μιλάω για τον Αντίχριστο, για το φοβερό ΕΚΑΜ, για το εξακόσια εξήντα έξι, και καυτηριάζω το κακό, κάνω αυστηρές παρατηρήσεις στο όνομα του δικαίου, και καυτηριάζω το κακό, και του Ευαγγελίου, σε όλους, στη γυναίκα μου, στα παιδιά μου, στους συγγενείς μου, στους υφισταμένους μου, στους γειτόνους μου, στους εργάτες μου, στους συγκάτοικούς μου, σ’ αυτούς που είναι στο δρόμο, παντού, σε όλους, σε όλους, …» ..

Δεν τον άφησα να, συνεχίσει βέβαια, διότι είχα καταλάβει αρκετά, και κείνη τη στιγμή, με φώτισε ο Θεός, αν και είμαι αμαρτωλός, όντως αμαρτωλός είμαι, αμαρτωλός και άθλιος και του είπα τα εξής:

«Αν θέλεις να μάθεις συ ο ίδιος, πόσο καλός άνθρωπος είσαι, και τι είδους χριστιανός είσαι, και αν αυτό που νομίζεις ότι είσαι, αρέσει στο Θεό, θα πας αμέσως τώρα μόλις φύγεις από δω, στη γυναίκα σου, και στα παιδιά σου, και αύριο μεθαύριο στους συγκατοίκους της πολυκατοικίας, στους συγγενείς, στους συναδέλφους και λοιπά, και θα τους ρωτήσεις να σου πουν με απόλυτη ειλικρίνεια, τι γνώμη έχουν για σένα. Και μάλιστα τι μουρμουρίζουν πίσω από την πλάτη σου, και τι γνώμη έχουν για τον Χριστιανισμό που εσύ αντιπροσωπεύεις. 

Αυτός είναι ο κανόνας που σου βάζω. Και θα ’ρθείς ύστερα από μερικές μέρες να μου απαντήσεις. Μέχρι τότε δεν έχει Θεία Κοινωνία. 

Και μόνον την αλήθεια, και όσοι διστάζουν να σου την γράψουν ανώνυμα, να την τυπώσουν στην γραφομηχανή, και στα κομπιούτερς που υπήρχαν τότε, και να στα παραδώσουν μέσε σε κλειστά φάκελλα για να ξέρεις. 

Και όταν βέβαια θα ακούσεις και θα διαβάσεις τις γνώμες των συνανθρώπων σου, να σταθείς, να πάς στην Εκκλησία και να σταθείς μπροστά στην εικόνα του Χριστού, και να Τον ρωτήσεις, ύστερα από όσα μου είπαν, και από όσα διάβασα, αν πεθάνω σήμερα Χριστέ μου, κληρονομώ την Βασιλεία Σου;»

Βέβαια, έφυγε θιγμένος, θυμωμένος, στεναχωρημένος και προβληματισμένος. Γύρισε όμως ύστερα από τρεις εβδομάδες. Έπεσε στα γόνατα και ομολόγησε φωνάζοντας:

«Πάτερ μου είμαι αμαρτωλός, είμαι εγωιστής, μού ’παν ότι είμαι σκληρόκαρδος, θυμώδης, καβγατζής, γκρινιάρης, άδικος, κουτσομπόλης, υπερήφανος, καινοδοξής, λαίμαργος, φιλάργυρος, άπιστος, άθεος, και όλοι μηδενός εξαιρουμένου μου είπαν ότι είμαι υποκριτής, υποκριτής. Και αν πεθάνω σήμερα, δεν έχω κανένα ίχνος μετανοίας, διότι έρχεται η εβδομάδα της Κυριακής των Απόκρεω, και ξέρω ότι εκείνη την Κυριακή διαβάζεται το Ευαγγέλιον της Κρίσεως. Αν πεθάνω που θα πάω;».

Δυστυχώς αδελφοί μου οι πιο πολλοί από μας, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο του μοιάζουν. Πιστεύουμε ότι είμαστε καλοί άνθρωποι και καλοί χριστιανοί αλλά κάνουμε μεγάλο λάθος. Η πορεία μας στη ζωή μας, όπως αυτή αποκαλύπτεται μέσα στην οικογένειά μας, και στον εργασιακό χώρο και στο κοινωνικό περιβάλλον, είναι απορία που ικανοποιεί τα πάθη, και δεν είναι πορεία για την κάθαρση, για τον αγιασμό, για την θέωση, για τη σωτηρία.

Όσο μας ξέρει ο σύντροφος της ζωής μας, δεν μας ξέρει κανένας άλλος. Και καμιά φορά όσο μας ξέρουν τα παιδιά μας, και όσο μας ξέρουν συνεργάτες, υφιστάμενοι και προϊστάμενοι, και τόσοι άλλοι, που γνωρίζουν και βλέπουν τα στραβά μας και τα λάθη μας και τις κακίες μας, τόσο καλά ώστε να ’μαστε εμείς τυφλοί και να μη τις βλέπουμε. 

Μόνον βέβαια ο Θεός γνωρίζει καλύτερα από όλους, ποιοι είμεθα στο βάθος του είναι μας, διότι Αυτός βλέπει μέσα στις καρδιές μας.

Μέσα μας βλέπει ο Θεός, δε βλέπει από έξω. 

Και δυστυχώς αν κρατήσουμε αυτήν την στάση, θα ακούσομε αυτό που είπε ο Κύριος: «Υπάγετε απ’ εμού κατηραμένοι, εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένω τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού».

Γι’ αυτό και χρειάζεται η καθημερινή ΜΕΤΑΝΟΙΑ και η αλλαγή της ζωής μας, να μάθουμε από τώρα να ζούμε την αιώνια ζωή, ή μάλλον την ίδια ζωή που έζησε ο Χριστός πάνω στη γη.

Η αλήθεια για σένα ποια είναι..???

Του π. Στέφανου Αναγνωστόπουλου

ΚΛΗΡΙΚΟΙ: dealers ή συνομωσιολόγοι; (π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος)

Όταν οι κληρικοί μετατρέπονται σε dealers των εμβολίων είναι άριστοι ποιμένες και ασκούν υπεύθυνη ποιμαντική.

Ασφαλώς θα δεχθούν επαξίως και τα συγχαρητήρια του Πρωθυπουργού και τις απαραίτητες οδηγίες (=εντολές προς υφισταμένους!) πώς να εκτελούν σωστά το έργο του dealer.

Όταν όμως οι κληρικοί τολμήσουν να μεταφέρουν τις ανησυχίες σοβαρών επιστημόνων ιατρών (ακόμα και με Nobel Ιατρικής στην Ιολογία!) τότε γίνονται συνωμοσιολόγοι και ασκούν ανεύθυνη ποιμαντική.

Τότε πρέπει οπωσδήποτε να επιληφθεί η εκκλησιαστική δικαιοσύνη και να τους απαγορεύσει να ομιλούν.

ΒEΒΑΙΑ ΤΟ ΟΡΘOΤΕΡΟ ΘΑ HΤΑΝ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕYΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚEΠΤΟΝΤΑΙ ΑΝΤIΘΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚO ΑΦHΓΗΜΑ...

     Μην ανησυχείτε αγαπητοί μου χριστιανοί: έχουμε δρόμο ακόμα για τον πάτο...

     Με πόνο και θλίψη για το κατάντημά μας

     π. ΑΚΓ

     ΥΓ: Απλές σκέψεις με αφορμή το λεκτικό προπηλακισμό εναντίον του σεβαστού π. Ευθυμίου (Καψάλα Αγ. Όρους) λόγω της σημαντικής επιστολής του εναντίον του υποχρεωτικού εμβολιασμού.

π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

Το ελάφι και ο Άγιος Παΐσιος

 

[Μια αδημοσίευτη φωτογραφία, που συνοδεύεται από μια αδημοσίευτη ιστορία]

Μια αδημοσίευτη ιστορία που ειπώθηκε σήμερα από ένα συνταξιούχο δάσκαλο στο αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής Σαββαθιανών για τον Άγιο Παΐσιο

Κάποτε ο ηγούμενος της Μονής Κουτλουμουσίου π. Χριστόδουλος είχε ένα πρόβλημα και θεώρησε ότι πρέπει να πάει νωρίς το πρωί στον Άγιο Παΐσιο να τον συμβουλευτεί.

Όταν έφτασε το κελί του Αγίου εκείνος ήταν μόνος.

Καθώς μιλούσαν, έξω από το κελί του παρουσιάστηκε ένα ελάφι.

Βλέποντας το ο Άγιος του είπε

« Σου έχω πει να μην κυκλοφορείς το πρωί γιατί μπορεί να σε σκοτώσουν»

Το ελάφι σήκωσε το ένα ποδαράκι του και τότε ο Άγιος κατάλαβε ότι ήταν σπασμένο.

Πάει μέσα στο κελί του και επιστρέφει με ένα ξύλο το οποίο το έδεσε στο σπασμένο πόδι του ελαφιού σαν να ήταν γύψος.

Του είπε 

« Θα επιστρέψεις μετά από 25 μέρες να βγάλουμε το γύψο »

Ο ηγούμενος σημείωσε την ημερομηνία και μετά από 25 ημέρες επέστρεψε στο κελί του Αγίου για να δει εάν θα έρθει το ελάφι.

Δεν πέρασε αρκετή ώρα και το ελάφι εμφανίστηκε ξανά στην πόρτα του Αγίου Παΐσίου

Το πόδι του ελαφιού είχε γίνει καλά.

Ο Άγιος Παΐσιος αφαίρεσε το «γύψο» και είπε πάλι στο ελάφι « Πρόσεχε μην κυκλοφορείς το πρωί γιατί κινδυνεύεις»...

Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού.

Γέροντας Ευθύμιος: Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός

 Σεβαστή Γερόντισσα, εὐλογεῖτε.

Ἔλαβα τήν ἐπιστολή σας πρό καιροῦ, καί ζητῶ νά μέ συγχωρέσετε πού καθυστέρησα νά σᾶς ἀπαντήσω, λόγῳ ἐλλείψεως χρόνου.

Δυσκολεύομαι, πράγματι, νά ἀπαντῶ στά γράμματα, ἀλλά, ἐπειδή εἶδα τήν ἀνησυχία σας γιά ὅσα συμβαίνουν στίς μέρες μας καί τήν καλή σας διάθεση νά ἐνεργῆτε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, σᾶς ἀπαντῶ.

Δέν σᾶς γνωρίζω, καί εἶναι δύσκολο νά μέ συναντήσετε, ὅπως ἐπιθυμεῖτε. Στήν ἐρώτησή σας, ἄν μπορῆτε τήν ἀπάντησή μου νά τήν κοινοποιήσετε καί σέ ἄλλους, δέν ἔχω ἀντίρρηση.

Ἄλλωστε, οἱ ἀπόψεις μου γιά τόν κορωνοϊό καί τό ἐμβόλιο εἶναι γνωστές, καί αὐτά περίπου λέγω καί στούς προσκυνητές, ὅταν μέ ἐρωτοῦν.

Καθημερινῶς, «ὡς κύματα θαλάσσης κυμαινομένης» καταφθάνουν προσκυνητές στό Ἅγιον Ὄρος, καί κάποιοι μέχρι τό Κελλί μας. Ὅλοι αὐτοί, καθώς καί ὅσοι στέλνουν γράμματα, ἔχουν μία ἀγωνία καί ἕνα ἐρώτημα: «Τί θά γίνη μέ τό ὑποχρεωτικό ἐμβόλιο;». Ὅλα τά ὑπόλοιπα προβλήματα πού τούς ἔπνιγαν μέχρι τώρα τέθηκαν σέ δεύτερη μοῖρα.

Ὁ ἐξοχώτατος Πρωθυπουργός τῆς χώρας μας, στήν προσπάθειά του γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς ἐπιδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, ἔχει ἐπιβάλει ἕναν αὐστηρό ἔλεγχο, πού φαίνεται ὅτι ξεπερνᾶ τίς ἀντοχές τοῦ λαοῦ.

Ἐπέβαλε τά πιό αὐστηρά περιοριστικά μέτρα, τά μεγαλύτερα πρόστιμα καί τούς πιό παρατεταμένους ἐγκλεισμούς ἀπό ὅλες τίς χῶρες τῆς Εὐρώπης.

Ἀναρμοδίως ἐπενέβη στά τῆς λατρείας τῆς Ἐκκλησίας, κλείνοντας τούς Ναούς καί στερώντας τούς πιστούς ἀπό τήν βοήθεια τῶν ἁγιαστικῶν Μυστηρίων μέ μέτρα ἐξαιρετικά αὐστηρά καί ἄνισα γιά τούς χριστιανούς.

Οἱ ἐνέργειές του ἀποκαλύπτουν τήν διάθεσή του νά ταπεινώση καί νά ἀποδυναμώση τήν Ἐκκλησία.

Αὐτήν τήν ἀντισυνταγματική καί παράνομη προσπάθεια τοῦ Πρωθυπουργοῦ ἀνέλαβαν μέ θεῖο ζῆλο νά θέσουν σέ ἐφαρμογή κάποιοι Ἐπίσκοποι, ἀπειλώντας καί ἐκβιάζοντας ἱερεῖς, μοναχούς καί τόν λαό τοῦ Θεοῦ νά ἐμβολιασθοῦν. Ἔχουν αὐτήν τήν ἐξουσία νά τούς ἐκβιάζουν νά ἐμβολιασθοῦν παρά τήν θέλησή τους;

Ὁ Σωτήρας μας Χριστός θεράπευε μόνο ὅσους ζητοῦσαν τήν θεραπεία. Τούς ἄλλους ἀσθενεῖς, πρίν τούς θεραπεύση, πρῶτα τούς ρωτοῦσε: «Θέλεις ὑγιής γενέσθαι;».

Οὔτε μᾶς θεραπεύει, οὔτε μᾶς σώζει χωρίς τήν θέλησή μας, καίτοι ἐπιθυμεῖ πολύ τήν σωτηρία μας. Δέν καταργεῖ τήν ἐλευθερία μας ὁ Θεός, σέβεται τό αὐτεξούσιο, πού ὁ ἴδιος μᾶς ἔδωσε. Κατά τόν ἅγιο Χρυσόστομο «Μή βουλομένους οὐ βιάζεται ὁ Θεός» (PG 51,143).

Οἱ σημερινοί «σωτῆρες» μας δέν μᾶς ὑπολογίζουν. Μέ τό πρόσχημα τῆς ὑγείας καταργοῦν τήν ἐλευθερία μας. Ὑστερα ἀπό τόν φόβο τοῦ ἰοῦ, ἦλθε ἡ τρομοκρατία ἐξ αἰτίας τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ.

Ζοῦμε δυστυχῶς τόν διχασμό, τό μῖσος καί τήν διάκριση τοῦ λαοῦ σέ κατηγορίες ἀνθρώπων. Ἡ σημερινή κατάσταση θυμίζει λίγο τήν Ἑλλάδα κατά τόν ἐμφύλιο πόλεμο. Προετοιμάζει καί προϊδεάζει τήν ἐποχή τοῦ Ἀντιχρίστου.

Ὅπως τότε θά ἀποκλείωνται ἀπό τίς ἀγοραπωλησίες, τίς δημόσιες θέσεις καί τά ταξίδια ὅσοι δέν θά ἔχουν τό χάραγμα, παρομοίως, ἄν ἐφαρμοσθῆ τό πιστοποιητικό ἐμβολιασμοῦ, θά ἀποκλείωνται ἀπό παντοῦ ὅσοι δέν θά ἐμβολιασθοῦν. Τά κοινά στοιχεῖα εἶναι φόβος, ἐξαναγκασμός, παρακολούθηση.

Τό θέμα τοῦ κορωνοϊοῦ εἶναι βεβαίως, ἐκ πρώτης ὄψεως ἰατρικό, ἔγινε, ὅμως, περισσότερο πολιτικό ϙπιό πολύ ὁμιλοῦν οἱ πολιτικοί καί οἱ δημοσιογράφοιϙ, εἶναι καί οἰκονομικό, καί ἔγινε ἄριστο μέσο ἐπιβολῆς καί ἐλέγχου. Ὁπωσδήποτε, εἶναι καί πνευματικό, καθότι μέ τήν πρόφασή του καταργεῖται τό αὐτεξούσιό μας ἐνῶ γιά τήν παρασκευή τοῦ ἐμβολίου χρησιμοποιήθηκαν κύτταρα ἀπό ἐκτρωμένο ἔμβρυο.

Ὑπάρχουν διαδιδόμενες μαρτυρίες, οἱ ὁποῖες συνεχῶς αὐξάνουν, ὅτι στά ἀεροδρόμια ὑπάρχει μηχάνημα πού ἀναγνωρίζει τούς ἐμβολιασμένους καί ὅτι σέ ὁρισμένα κινητά τηλέφωνα μέ μιά συγκεκριμένη ἐφαρμογή, ὅταν πλησιάση ἐμβολιασμένος, ἐμφανίζεται ἕνας δωδεκαψήφιος ἀριθμός, στοιχεῖα ἀποδεικτικά ὅτι μέσῳ τοῦ ἐμβολίου μπορεῖ ὁ ἐμβολιασμένος νά παρακολουθῆται.

Γι' ὅλα αὐτά θά μᾶς διαφωτίσουν οἱ εἰδικοί καί πιστεύω ὅτι ὁ Θεός θά ἀποκαλύψη ὅλη τήν ἀλήθεια.

Διατέθηκαν πολλά χρήματα καί ἔγινε πολλή διαφήμιση γι' αὐτό τό περίφημο ἐμβόλιο. Ἀρκετοί τό ἔκαναν μέ τήν πρόθεση νά προστατέψουν τήν ὑγεία τους. Δικαίωμά τους. Εὐχώμαστε εἰλικρινά κανείς ἀπό τούς ἐμβολιασθέντες νά μήν πάθη τίποτε.

Ἄς ἀφήσουν, ὅμως, ἥσυχους καί ἐλεύθερους τούς ἀνθρώπους νά ἀποφασίσουν. Ὅσους δέν θέλουν νά κάνουν τό ἐμβόλιο, κανείς δέν πρέπει ϙκαί δέν ἔχει τό διακαίωμαϙ νά τούς ἐξαναγκάση μέ ὁποιονδήποτε τρόπο νά ἐμβολιασθοῦν.

Δέν εἴμαστε γενικῶς κατά τῶν ἐμβολίων. Τά παλαιά δοκιμασμένα ἐμβόλια ἔσωσαν πολλούς. Τά νεώτερα ἔχουν ἀρκετές ἀνεπιθύμητες ἐνέργειες. Γι' αὐτό εἰδικά τό ἐμβόλιο οἱ ἄνθρωποι ἔχουν δικαιολογημένους φόβους.

Εἶναι ἕνα ἐμβόλιο πού ἀκόμα πρίν τήν παρασκευή του ἔγινε μέ νόμο ὑποχρεωτικό, ἦραν τίς εὐθύνες καί τίς ἀποζημιώσεις ἀπό τίς παρασκευάστριες ἑταιρεῖες, τόσο γρήγορα τέθηκε σέ χρήση χωρίς νά δοκιμασθῆ ἐπαρκῶς, δέν καλύπτει πλήρως τούς ἐμβολιασμένους, καί κάθε μέρα πληροφορούμαστε σοβαρές παρενέργειες καί θανάτους ἐμβολιασμένων. Αὐτά τά στοιχεῖα τά μαθαίνομε ὄχι μόνο ἀπό στατιστικές ἀλλά καί ἀπό ἀνθρώπους γνωστούς καί συγγενεῖς.

Ὅπως θρηνήσαμε τόν θάνατο γνωστῶν καί συγγενικῶν προσώπων ἀπό τόν κορωνοϊό, ἔτσι τώρα θρηνοῦμε γιά ἀρρώστους καί πεθαμένους ἀπό τό ἐμβόλιο. Ἀπό τήν Σκύλλα (ἰό) ἡ μόνη λύση εἶναι νά πᾶμε στήν Χάρυβδη (ἐμβόλιο προβληματικό); Δέν ὑπάρχει θεραπεία γιά τόν ἰό;

Δέν εἶμαι γιατρός γιά νά ἐκφέρω γνώμη. Γνωρίζω, ὅμως, γιατρούς πού ἀντιμετώπισαν ἐπιτυχῶς μέ ἀντιβιώσεις, βιταμίνες καί ἄλλα φάρμακα τούς νοσήσαντες ἀπό τόν ἰό. Γιατρός γνωστός μου ἔδωσε ἀντιβίωση καί ἄλλα φάρμακα σέ ἑκατοντάδες ἀσθενεῖς καί κανείς δέν πέθανε.

Ὑπάρχει θεραπεία γιά τόν ἰό, ἀλλά κάποιοι δέν τήν θέλουν. Μόνο τό ἐμβόλιο προβάλλουν. Διάβασα τίς γνωστές δηλώσεις τοῦ Γάλλου ἐπιστήμονα Luc Antoine Montagnier, κατόχου τοῦ βραβείου Νόμπελ, ὁ ὁποῖος εἶπε: «Ὑπάρχουν ἀποτελεσματικές θεραπεῖες πού εἶναι καί φθηνές, ὅπως ἡ ἀζιθρομυκίνη καί ἡ ὑδροξυχλωροκίνη. Τό ἐμβόλιο δέν εἶναι θεραπεία. Ἡ ἔρευνα πρέπει νά στραφῆ πρός τήν θεραπευτική ἀντιμετώπιση».

Ἄν ὄντως ἦταν ἐπαρκῶς δοκιμασμένο καί προφύλασσε ἀποτελεσματικά χωρίς παρενέργειες καί θανάτους, ὁ κόσμος θά ἐπληροφορεῖτο ἐσωτερικά καί δέν θά χρειαζόταν ὅλη αὐτή ἡ προπαγάνδα καί ἡ πίεση.

Μόνοι τους θά ζητοῦσαν τό ἐμβόλιο. Ἀρκετά ταλαιπωρήθηκε ὁ λαός μας ἀπό αὐτήν τήν ἐπώδυνη ἱστορία τοῦ κορωνοϊοῦ. Ἄς ἀφήσουν, ἐπί τέλους, τόν καθένα νά ἐνεργήση ἐλεύθερα κατά τήν κρίση του, χωρίς πιέσεις.

Στά δύσκολα χρόνια πού ζοῦμε, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή, ἡ καταφυγή μας καί ἡ σωτηρία μας εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὄχι μόνο ἡ κιβωτός πού μᾶς σώζει, ἀλλά εἶναι γιά τά δύσκολα.

Ὅπου ἡ ἐπιστήμη καί ἡ ἀνθρώπινη προσπάθεια ἀδυνατοῦν νά βοηθήσουν, ἡ Ἐκκλησία, ὅταν χρησιμοποιήση τά πνευματικά της μέσα καί τά δικά της σωτήρια φάρμακα, κάνει τά ἀδύνατα δυνατά καί θεραπεύει κάθε ἀσθένεια καί δύναται νά ἐξαφανίση κάθε ἐπιδημία, ὅσο μεταδοτική καί θανατηφόρα καί ἄν εἶναι αὐτή, ὅπως διδάσκει ἡ Ἐκκλησιαστική μας ἱστορία.

Ὅπως ἡ κιβωτός τοῦ Νῶε, πού προεικόνιζε τήν Ἐκκλησία, περιεῖχε ζῶα καθαρά καί μή καθαρά, ἔτσι καί ἡ Ἐκκλησία μας περιλαμβάνει ἁγίους καί ἁμαρτωλούς, δικαίους καί ἀδίκους, μασκοφόρους καί μή, ἐμβολιασμένους καί μή.

Ὅλοι χωρᾶνε στόν Οἶκο τοῦ Θεοῦ. Ἔμεῖς δέν πρέπει νά χωρίζωμε τούς ἀνθρώπους, οὔτε νά θεωροῦμε τούς ἐμβολιασμένους σάν χαραγμένους ἀρνητές τοῦ Χριστοῦ.

Οὔτε πάλι οἱ ἐμβολιασμένοι νά ἐλέγχουν καί νά πιέζουν ἀφόρητα ὅσους δέν θέλουν νά κάνουν τό ἐμβόλιο, ὅπως συνήθως συμβαίνει.

Ἴσως στό μέλλον, ὅταν ἀποκαλυφθῆ ἡ ἀλήθεια γιά τό ἐμβόλιο, πολλοί νά μετανοιώσουν πού τό ἔκαναν, ὅπως ἤδη μετάνοιωσαν μερικοί. Ἤδη ἀνακοινώθηκε ὅτι δύο γνωστές ἑταιρεῖες, ἀπέσυραν τά ἐμβόλιά τους ὡς ἐπικίνδυνα.

Μέ τέτοια ἐμβόλια ὁ Πρωθυπουργός προσπαθεῖ νά κτίση τό πολυδιαφημισμένο τεῖχος τῆς ἀνοσίας; Καί γιά ὅσους ἔπαθαν ἀνήκεστη βλάβη τῆς ὑγείας τους καί γιά ὅσους πέθαναν, δέν ἔχει εὐθύνη;

Παίζουν μέ τήν ὑγεία καί τήν ζωή τῶν ἀνθρώπων; Εἶναι δυνατόν πλέον νά πιστέψομε ὅτι αὐτοί ἐνδιαφέρονται γιά τήν ὑγεία μας;

Σεβαστή Γερόντισσα. Μέ αὐτά τά λίγα ἀποτυπώνω τόν πόνο μου καί ἀπαντῶ στήν ἐρώτησή σας, πού εἶναι παρόμοια μέ τήν ἀγωνία καί τόν προβληματισμό πλήθους ἀνθρώπων. Ἀνησυχῶ γιά τήν διαίρεση τοῦ λαοῦ μας.

Τά κόμματα ἀνέκαθεν κομμάτιαζαν καί χώριζαν τόν λαό. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἑνώνει μεταξύ μας σέ ἕνα σῶμα μέ κεφαλή τόν Χριστό. Ἀκόμα καί τό ὄνομα Ἐκκλησία εἶναι ὄνομα ἑνότητος. Ἡ ἱστορία διδάσκει ὅτι ὅσες φορές ὁ λαός χωρίστηκε, ἐπακολούθησε καταστροφή.

Ὅσες φορές οἱ ἐχθροί τοῦ Ἔθνους μας σχεδίαζαν καί «ἐμελέτησαν κακά» γιά μᾶς, προηγουμένως παρασκεύαζαν τήν διαίρεση τοῦ λαοῦ.

Πρίν τήν Ἅλωση τόν εἶχαν διαιρέσει μέ ψευδοενώσεις σέ ἑνωτικούς καί σέ ἀνθενωτικούς· πρίν τήν Μικρασιαστική καταστροφή σέ Βασιλικούς καί σέ Βενιζελικούς· πρίν τόν ἐμφύλιο πόλεμο διακρίνονταν σέ κομμουνιστές καί σέ Ἐθνικόφρονες καί πρίν τήν εἰσβολή τῶν Τούρκων στήν Κύπρο, ὁ λαός εἶχε χωρισθῆ σέ Μακαριακούς καί Ἀντιμακαριακούς.

Σέ παρόμοιες περιπτώσεις ἡ λύση δέν εἶναι ἡ ὑποταγή τῆς Ἀληθείας, στήν πλάνη χάριν τῆς ἑνότητος, ἀλλά ὁ ἀνιδιοτελής ἀγῶνας γιά τήν ἐπικράτηση τῆς Ἀληθείας ἡ ὁποῖα μᾶς ἐλευθερώνει.

Ἔχομε ἀνάγκη ἀπό μετάνοια καί προσευχή γιά νά δώση ὁ Θεός τέλος στήν δοκιμασία. Τό Ἅγιο Πνεῦμα πού γιορτάζομε τήν ἐπιφοίτησή Του, «καλεῖ πάντας εἰς ἑνότητα».

Ἐπειδή εἶναι καί Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, εἴθε νά μᾶς ἀποκαλύψη ὅλη τήν ἀλήθεια γιά τά ἐμβόλια.

Εὔχομαι ὁ τριαδικός Θεός νά δίνη τήν χάρη Του σέ ὅσους ἐνεργοῦν μέ πόνο καί εἰλικρίνεια γιά τήν ὑγεία τῶν ἀνθρώπων, σέ ὅσους σέβονται τήν ἐλευθερία καί σέ ὅσους ἀγωνίζονται γιά τήν ἑνότητα τοῦ λαοῦ, δίνοντας ἐλπίδα καί ἐνισχύοντας τήν πίστη του.

Μέ τήν ἐν Χριστῷ φιλαδελφία μου
καί ἄπειρες εὐχές

Ἱερομ. Εὐθύμιος
Καλύβη Ἀναστάσεως
Ἅγιον Ὄρος
7/20 Ἰουνίου 2021

πηγή:  enromiosini , romfea

24 ΙΟΥΝΙΟΥ – ΤΟ ΓΕΝΕΘΛΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ: ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

 

Η Αγία μας Εκκλησία τρία μόνο Γενέθλια τιμά καί εορτάζει:
1) του Δεσπότου και Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στις 25 Δεκεμβρίου
2) της Παναχράντου Αυτού Μητρός Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας στις 8 Σεπτεμβρίου και
3) του ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου στις 24 Ιουνίου.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
http://www.youtube.com/watch?v=QA-3eMEB6iA
http://www.youtube.com/watch?v=dEAoUc9qjYQ
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Προφῆτα καὶ Πρόδρομε, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, ἀξίως εὐφημῆσαι σέ, οὐκ εὐποροῦμεν ἠμεῖς, οἱ πόθω τιμῶντες σέ, στείρωσις γὰρ τεκούσης, καὶ πατρὸς ἀφωνία, λέλυται τὴ ἐνδόξω, καὶ σεπτή σου γεννήσει, καὶ σάρκωσις Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, κόσμω κηρύττεται.

Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἡ πρὶν στείρα σήμερον, Χριστοῦ τὸν Πρόδρομον τίκτει, καὶ αὐτὸς τὸ πλήρωμα, πάσης τῆς προφητείας, ὅνπερ γάρ, προανεκήρυξαν οἱ Προφῆται, τοῦτον δή, ἐν Ἰορδάνῃ χειροθετήσας, ἀνεδείχθη Θεοῦ Λόγου, Προφήτης Κῆρυξ ὁμοὺ καὶ Πρόδρομος.

Πατήστε εδώ
για να διαβάσετε την Παράκληση:
 https://agiatriasskepehmas.blogspot.com/2021/01/5-2020.html

Ἡ νη­στεί­α τῶν Ἁ­γί­ων Ἀ­πο­στό­λων

Ἀ­πὸ τὴν Δευ­τέ­ρα με­τὰ τὴν Κυ­ρι­α­κὴ τῶν Ἁ­γί­ων Πάν­των 

ἀρ­χί­ζει και ἡ νη­στεί­α τῶν Ἁ­γί­ων Ἀ­πο­στό­λων, 

ἡ νη­στεί­α δη­λα­δὴ ποὺ εἶ­ναι ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νη 

στοὺς Ἁ­γί­ους Ἀ­πο­στό­λους 

Επειδή οι απόστολοι είχαν αρχίσει το κήρυγμα μετά την Πεντηκοστή, οι μετ’ αυτήν ημέρες ήσαν αφιερωμένες σ’ αυτούς. 

Κα­τά τήν πε­ρί­ο­δο τῆς νη­στεί­ας αὐ­τή­ς δεν κα­τα­λύ­ου­με κρέ­ας, 

γα­λα­κτε­ρά καί αὐ­γά, ἐ­νώ ε­πι­τρέ­πε­ται ἡ κα­τά­λυ­ση ψα­ρι­οῦ. 

(Φυ­σι­κά πάν­το­τε ἐ­κτός Τε­τάρ­της καί Πα­ρα­σκευ­ῆς).

Ἄν ἡ ἑ­ορ­τή τῶν Ἄγ. Ἀ­πο­στό­λων Πέ­τρου καί Παύ­λου πέ­σει 

Τε­τάρ­τη ἤ Πα­ρα­σκευ­ή, κα­τα­λύ­ου­με μό­νο ψά­ρι.

Ψά­ρι κα­τα­λύ­ου­με καί κα­τά τήν ἑ­ορ­τή 

τοῦ Γε­νε­σί­ου τοῦ Τι­μί­ου Προ­δρό­μου (24 Ἰ­ου­νί­ου), 

ὁ­ποι­α­δή­πο­τε ἡ­μέ­ρα κι ἄν πέ­σει.

Η νηστεία αυτή είναι αρχαιοπαράδοτος στην Εκκλησία μας.

Πρώτος ο Μέγας Αθανάσιος αναφέρει νηστεία μιάς εβδομάδος μετά την Πεντηκοστή. «Τη γαρ εβδομάδι μετά την αγίαν πεντηκοστήν ο λαός νηστεύσας εξήλθε περί το κοιμητήριον εύξασθαι» (εγράφη περί το 357). Αυτός μεν αναφέρει την νηστεία αυτή αμέσως μετά την Πεντηκοστή, αλλά το βιβλίο των Αποστολικών Διαταγών, το οποίο έχει γραφεί πενήντα περίπου έτη αργότερα και απηχεί αποστολοπαράδοτες εντολές και συνήθειες, την αναφέρουν μία εβδομάδα μετά την Πεντηκοστή, δηλαδή μετά την εορτή των Αγίων Πάντων.«Μετά ουν το εορτάσαι υμάς την πεντηκοστήν εορτάσατε μίαν εβδομάδα και μετ’ εκείνην νηστεύσατε μίαν, δίκαιον γαρ και ευφρανθήναι επί τη εκ Θεού δωρεά και νηστεύσαι μετά την άνεσιν».

Όπως φαίνεται από το χωρίο των Αποστολικών Διαταγών, η περί ης ο λόγος νηστεία σχετιζόταν με την χαρμόσυνη περίοδο από το Πάσχα μέχρι την Πεντηκοστή, μετά την οποία έπρεπε να επέλθει κάποιας μορφής αντίδραση, ώστε να μετριασθεί η χαρμόσυνη διάθεση.

 στοιχεία από: Ορθόδοξος Συναξαριστής antexoume.wordpress.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

«Οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ» (Ματθ. 4,20)

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱερό ναὸ της Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Σκοπιᾶς – Φλωρίνης τὴν 20-6-1971. ολόκληρη η ομιλία ΕΔΩ 

Ἀπὸ τὴν ἑβδομάδα, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τὴν ἑβδομάδα ποὺ ἀκολουθεῖ μετὰ τὴν Κυρι­ακὴ τῶν ἁγίων Πάντων ἕως τὶς 29 Ἰουνίου εἶ­νε περίοδος νηστείας· εἶνε ἡ νηστεία τῶν ἁ­γί­ων ἀποστόλων. Μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολο­γίου δυστυχῶς ὡρισμένες χρονιές, ὅταν τὸ Πάσχα πέφτῃ ἀργά, ἡ νηστεία αὐτὴ μειώνε­­ται καὶ κάποτε μηδενίζεται. Ἡ νηστεία αὐ­τὴ εἶνε σχετικῶς εὔκολη, διότι ἐπιτρέπεται τὸ ψάρι. Δὲν ξέρω ἂν ἐσεῖς τὴν τηρῆτε.
Ἡ νηστεία αὐτὴ θεσπίσθηκε γιὰ νὰ προετοι­μάζῃ τοὺς Χριστιανοὺς γιὰ τὴ μεγάλη ἑορτὴ τῶν ἀποστόλων. Καὶ ἡ σημερινὴ Κυριακή, ἡ δευτέρα (Β΄) Κυριακὴ τοῦ Ματθαίου, τὶς περισσότερες φορὲς πέφτει μέσα στὴ νηστεία τῶν ἁ­γί­ων ἀποστόλων. Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὸ εὐαγγέλιο ποὺ ἀκούσαμε σήμερα εἶνε σχετικὸ μὲ τοὺς ἁγίους ἀποστόλους. […]

Τοὺς γιορτάζουμε. Τί πρέπει νὰ κάνουμε; Νὰ νηστέψουμε αὐτὲς τὶς μέρες. Νὰ προετοι­μαστοῦμε, νὰ ἐξομολογηθοῦμε, νὰ πᾶμε νὰ κοινωνήσουμε. Κι ὅταν χτυπήσουν οἱ καμπάνες στὴ γιορτὴ τῶν ἁγίων ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, νὰ πλησιάσουμε κ᾿ ἐμεῖς καὶ νὰ τοὺς ἐκφράσουμε τὴν εὐγνωμοσύνη μας..

Τί ἄλλο νὰ κάνουμε; Νὰ θυμηθοῦμε. Εἴπαμε· ἐργατικοὶ ἦταν αὐτοί, δούλευαν ὅλη νύχτα στὴ λίμνη. Ἐργατικοὶ αὐτοί, ἐργατικοὶ κ᾿ ἐμεῖς. Ἐργατικὸς πρέπει νὰ εἶνε ὁ ἄνθρωπος. Πότε ὅμως ἐργατικός; Σᾶς τό ᾿πα καὶ ἄλλοτε, τὸ ἐπαναλαμβάνω καὶ τώρα· Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο δουλειά, σὰν τὰ μυρμήγκια. Εἶνε εὐλογημένη ἡ δουλειά. Κυριακὴ ὅμως ὄχι. Τὶς ἄλλες μέρες δουλειά! Γιατὶ τὸ νερὸ ποὺ δὲν τρέχει σκουληκιάζει, καὶ τὸ σίδερο ποὺ δὲν δουλεύει τὴ γῆ σκουριάζει· καὶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν δουλεύει σαπίζει. Δουλειὰ ὅλες τὶς καθημερινές. Κυριακὴ πρωὶ ὅμως; ἦρθε ἡ ὥρα; χτύπησε ἡ καμπάνα; Νὰ σταματήσουν ὅλα. Ἡ γυναίκα θ᾿ ἀφήσῃ τὸ ῥάψιμο, τὸ σκούπισμα, τὸ μαγειρειό. Ὁ ἄντρας θ᾿ ἀφήσῃ τὴν τσάπα, ὁ τσοπᾶνος τὰ πρόβατα στὸ μαντρί, ὁ δάσκαλος τὸ σχολεῖο, ὁ ὑπάλληλος τὸ γραφεῖο, οἱ πάντες. Φτερὰ στὰ πόδια καὶ ὅλοι στὴν ἐκκλησία. Τὸ κάνουμε; εὐλογία· δὲν τὸ κάνουμε; θὰ τὸ πληρώσου­­με, θά ᾿ρθῃ ἡ ὥρα αὐτή… Σᾶς πονῶ καὶ σᾶς φωνάζω, πρὶν νά᾿ νε ἀργά. Χτυπάει ἡ καμ­πάνα καὶ περνᾶνε τὰ ἅγια καὶ διαβάζεται τὸ Εὐ­αγγέλιο, καὶ κάθεσαι ἐσὺ μὲ τὸ τσιγάρο στὸ στόμα καὶ κοροϊδεύεις μέσ᾿ στὴν πλατεῖα; ἔρ­χεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ!….

Ἂς πέσουμε κι ἂς παρακαλέσουμε νὰ γίνῃ ἵλεως ὁ Θεός. Καὶ νὰ μιμηθοῦμε τοὺς ἀποστό­λους, γιὰ νὰ ἔχουμε τὴν εὐχὴ τῶν ἁγίων ἀ­ποστόλων καὶ τῶν ἁγίων πατέρων. Εἴθε ὁ Θεὸς διὰ τῶν πρεσβειῶν καὶ τῆς Παναγίας Θεοτόκου νὰ ἐλεήσῃ καὶ σώσῃ πάντας ἡμᾶς· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

επιμέλεια ανάρτησης: Αντέχουμε…