“Γι’ αὐτό”, λέει ἡ Γραφή: “θὰ γίνουν οἱ δυό τους μιὰ σάρκα” ἕνα σῶμα, ἕνας ἄνθρωπος (Γέν. 2, 24΄· Ἐφ. 5, 31).

 

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Να λες στη γυναίκα σου ότι την αγαπάς

Θεοῦ πλάσμα εἶναι ἡ γυναίκα. Μὲ τὴν ἀποστροφή σου δὲν προσβάλλεις ἐκείνην, ἀλλὰ τὸ Δημιουργό της. Τί δικό της ἔχει; Ὁ Κύριος δὲν τῆς τὰ ἔδωσε ὅλα;

Μὰ καὶ τὴν ὄμορφη γυναίκα μὴν τὴν παινέψεις, μὴν τὴν θαυμάσεις. Ὁ θαυμασμὸς τῆς μιᾶς καὶ ἡ περιφρόνηση τῆς ἄλλης δείχνουν ἄνθρωπο ἀκόλαστο. Τὴν ὀμορφιὰ τῆς ψυχῆς νὰ ζητᾶς καὶ τὸ Νυμφίο τῆς Ἐκκλησίας νὰ μιμεῖσαι.

Ἡ σωματικὴ ὀμορφιά, πέρα ἀπὸ τὸ ὅτι εἶναι γεμάτη ἀλαζονεία, προκαλεῖ ζήλεια, πόλλες φορὲς μάλιστα καὶ ἀβάσιμες ὑποψίες. Δὲν χαρίζει, ὅμως ἡδονή; Γιὰ λίγο, ναί· γιὰ ἕνα μήνα ἢ δύο, ἢ τὸ πολὺ γιὰ ἕνα χρόνο· ὕστερα, ὄχι πιά. Γιατί, λόγῳ τῆς συνήθειας, δὲν σοὺ κάνει πιὰ αἴσθηση ἡ ὀμορφιά, ἡ ὁποία ὅμως διατηρεῖ τήναλαζονεία της.

Κάτι τέτοιο δὲν συμβαίνει στὴν περίπτωση μιᾶς γυναίκας ποὺ δὲν ἔχει ἐξωτερικὴ ὀμορφιά, ἔχει ὅμως ἐσωτερική. Ἐκεῖ εἶναι φυσικὸ ἡ ἡδονὴ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ συζύγου νὰ παραμένουν ἀπ’ τὴν ἀρχὴ ὡς τὸ τέλος ἀμείωτες, γιατί προέρχονται ἀπὸ ὀμορφιὰ ψυχῆς καὶ ὄχι σώματος…

Ὅπως ὁ Κύριος φροντίζει στοργικὰ τὴν Ἐκκλησία, δηλαδὴ ὅλους ἐμᾶς, γιατί εἴμαστε μέλη Του, σάρκα Του καὶ ὀστᾶ Του- καὶ αὐτὸ τὸ γνωρίζετε καλὰ ὅσοι συμμετέχετε στὰ ἱερὰ μυστήρια-, ἔτσι καὶ ὁ ἄνδρας ὀφείλει νὰ φροντίζει στοργικὰ τὴ γυναίκα του, γιατί δημιουργήθηκε ἀπ’ αὐτόν, εἶναι κομμάτι τοῦ σώματός του.

“Γι’ αὐτό”, λέει ἡ Γραφή, “θὰ ἐγκαταλείψει ὁ ἄνδρας τὸν πατέρα του καὶ τὴ μητέρα του, γιὰ νὰ ζήσει μαζὶ μὲ τὴ γυναίκα του καὶ (μὲ τὴ συζυγία) θὰ γίνουν οἱ δυό τους μιὰ σάρκα”, ἕνα σῶμα, ἕνας ἄνθρωπος (Γέν. 2, 24΄· Ἐφ. 5, 31).

Νὰ καὶ τρίτος λόγος. Δείχνει δηλαδὴ ὅτι, ἀφοῦ ἐγκαταλείψει ὁ ἄνδρας ἐκείνους ποὺ τὸν γέννησαν, δένεται μ’ ἐκείνην. Ἀπὸ δῶ κι ἐμπρὸς ἡ σάρκα, ὁ πατέρας καὶ ἡ μητέρα, δημιουργεῖ τὸ παιδί, ποὺ γεννιέται ἀπὸ τὴν ἕνωση τῶν σπερμάτων τους. Ὥστε καὶ οἱ τρεῖς εἶναι μιὰ σάρκα, ὅπως κι ἐμεῖς μὲ τὸ Χριστὸ εἴμαστε μιὰ σάρκα, ἕνα σῶμα.

Ὅση, λοιπόν, ἀγάπη ἔχεις στὸν ἑαυτό σου, τόση ἀγάπη θέλει ὁ Θεὸς νὰ ἔχεις καὶ στὴ γυναίκα σου. Δὲν βλέπεις ὅτι καὶ στὸ σῶμα μας πολλὲς ἀτέλειες ἢ ἐλλείψεις ἔχουμε; Ὁ ἕνας ἔχει πόδια στραβά, ὁ ἄλλος τὰ χέρια παράλυτα, ὁ τρίτος κάποιο ἄλλο μέλος ἄρρωστο κ.ο.κ. Καὶ ὅμως, δὲν τὸ κακομεταχειρίζεται οὔτε τὸ κόβει·ἀπεναντίας μάλιστα, τὸ φροντίζει καὶ τὸ περιποιεῖται περισσότερο ἀπ’ ὅσο τὰ ὑγιῆ μέλη του, καὶ ὁ λόγος εἶναι εὐνόητος.

Ὅσο ἀγαπᾶς, λοιπόν, τὸν ἑαυτό σου, τόσο ν’ ἀγαπᾶς καὶ τὴ γυναίκα σου. Ὄχι μόνο γιατί ὁ ἄνδρας καὶ ἡ γυναίκα ἔχουν τὴν ἴδια φύση, ἀλλὰ καὶ γιὰ μιὰν ἄλλη σπουδαιότερη αἰτία:

Γιατί δὲν εἶναι πιὰ δύο ξεχωριστὰ σώματα, ἀλλὰ ἕνα· καὶ ὁ ἄνδρας εἶναι τὸ κεφάλι, ἐνῶ ἡ γυναίκα τὸ σῶμα.

Λοιπόν, τελείωσε ἡ γιορτὴ τοῦ γάμου; Ἔφυγαν οἱ καλεσμένοι; Ἔμεινες μόνος μὲ τὴ νύφη, τὴ σύζυγό σου; Μὴν πετάξεις ἀμέσως ἀπὸ πάνω σου τὴ σοβαρότητα, ὅπως κάνουν οἱ ἀκόλαστοι ἄνδρες. Διατήρησε τὴν γιὰ πολὺ καιρό, καὶ μεγάλο κέρδος θὰ ἔχεις.

Τώρα, στὸ πρῶτο διάστημα τοῦ γάμου, πρὶν ‘‘παραγνωριστεῖτε’’ καὶ ἀποκτήσετε ἐλευθεριότητα στὶς σχέσεις σας, ὅταν ἀκόμα ἡ γυναίκα εἶναι συγκρατημένη ἀπὸ κάποια ντροπαλότητα καὶ συστολή, εἶναι ἡ καλύτερη εὐκαιρία γιὰ νὰ τὴ φέρεις στὰ νερά σου καὶ νὰ τῆς ἐπιβάλεις, καλότροπα καὶ συνετά, τὶς ἀρχές σου. Γιατί ὅταν ἡ γυναίκα ξεθαρρέψει, τὰ κάνει ὅλα ἄνω κάτω.

Καλὸ θὰ εἶναι, λοιπόν, νὰ διατηρήσεις τὴν αἰδημοσύνη της ὅσο μπορεῖς περισσότερο. Καὶ πῶς θὰ τὸ κατορθώσεις αὐτό; Ὅταν κι ἐσὺ δείχνεις ὅτι δὲν ἔχεις λιγότερη συστολὴ ἀπ’ αὐτήν· ὅταν εἶσαι λιγόλογος, σοβαρός, λογικός. Ἔτσι θὰ σὲ ἀκούσει καὶ θὰ δεχθεῖ θέλοντας καὶ μή, ὅσα θὰ τῆς πεῖς. Μὰ πιὸ πρόθυμα θὰ τὰ δεχθεῖ, ἂν τῆς φανερώσεις πλούσια την ἀγάπη σου· γιατί τίποτ’ ἄλλο δὲν συντελεῖ τόσο στὸ νὰ πειστεῖ ἕνας ἄνθρωπος στὰ λόγιά μας, ὅσο τὸ νὰ καταλάβει ὅτι τοῦ τὰ λέμε μὲ ἀγάπη καὶ ἀπὸ ἀγάπη.

Καὶ πῶς θὰ τῆς δείξεις τὴν ἀγάπη σου; Ἂν τῆς πεῖς λ.χ.:

«Δὲν θέλησα νὰ πάρω ἄλλη γυναίκα, καὶ μάλιστα πλουσιοκόρη ἢ ἀρχοντοπούλα. Προτίμησα ἐσένα γιὰ τὸν καλό σου χαρακτήρα, τὴ σεμνότητα, τὴν πραότητα, τὴ σωφροσύνη. Γιατί ἔχω μάθει νὰ περιφρονῶ τὸν πλοῦτο σὰν κάτι τιποτένιο, κάτι ποῦ ἀποκτοῦν οἱ ληστές, οἱ ἀνήθικοι καὶ οἱ ἀπατεῶνες.

Ἐμένα μὲ σαγήνεψε ἡ ἀρετὴ τῆς ψυχῆς σου, ποὺ τὴν προτιμῶ ἀπὸ κάθε πλοῦτο. Ἕνα συνετὸ κορίτσι, ποὺ ζεῖ μὲ εὐσέβεια, ἀξίζει ὅσο ὅλη ἡ οἰκουμένη. Γι’ αὐτὸ σ’ ἀγάπησα, σ’ ἀγαπῶ καὶ πάνω ἀπ’ τὴ ζωή μου σὲ βάζω.

Τίποτα δὲν εἶναι ἡ παροῦσα ζωή. Προσεύχομαι, λοιπόν, καὶ παρακαλῶ τὸν Θεὸ καὶ κάνω ὅ,τι μπορῶ γιὰ ν’ ἀξιωθοῦμε τὴ ζωή μας ἔτσι νὰ τὴν περάσουμε, ὥστε καὶ στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν νὰ εἴμαστε μαζί.

Γιατί ἡ παροῦσα ζωὴ καὶ σύντομη καὶ προσωρινὴ εἶναι· ἂν ὅμως ἀξιωθοῦμε νὰ τὴν περάσουμε εὐαρεστώντας τὸ Θεό, καὶ μαζὶ καὶ μὲ τὸ Χριστὸ θὰ εἴμαστε αἰώνια, μέσα σὲ ἀπερίγραπτη εὐφροσύνη.

Ἐγὼ πάνω ἀπ’ ὅλα βάζω τὴν ἀγάπή μου γιὰ σένα, καὶ τίποτα δὲν θὰ μοῦ εἶναι τόσο δυσάρεστο καὶ βαρὺ ὅσο τὸ νὰ τὰ χάσω καὶ πάμφτωχος νὰ γίνω καὶ σὲ μεγάλο κίνδυνο νὰ βρεθῶ καὶ ὁ,τιδήποτε νὰ πάθω, ὅλα ὑποφερτὰ καὶ ἀνεκτὰ θὰ μοῦ εἶναι, φτάνει οἱ σχέσεις μου μαζί σου νὰ εἶναι καλές. Εἶναι, ὅμως ἀνάγκη νὰ κάνεις κι ἐσὺ τὰ ἴδια.

Ὁ Θεὸς θέλει νὰ εἴμαστε δεμένοι ἀμοιβαῖα καὶ ἀδιάσπαστα μὲ τὸ δεσμὸ τῆς ἀγάπης. Ἄκου τί λέει ἡ Γραφή: “Θὰ ἐγκαταλείψει ὁ ἄνδρας τὸν πατέρα του καὶ τὴ μητέρα του, γιὰ νὰ ζήσει μαζὶ μὲ τὴ γυναίκα τού”. Ἂς μὴν ἔχουμε, λοιπόν, καμιὰ μικρόψυχη πρόφαση. Δὲν πάν’ νὰ χαθοῦν τὰ χρήματα, οἱ ὑπηρέτες καὶ οἱ τιμές! Ἐγὼ πάνω ἀπ’ ὅλα βάζω τὴν ἀγάπη μου γιὰ σένα».

Ἀπὸ πόσα πλούτη, ἀπὸ πόσους θησαυροὺς δὲν θὰ εἶναι ποθεινότερα τὰ λόγια τοῦτα στὴ γυναίκα! Νὰ τῆς λὲς ὅτι τὴν ἀγαπᾶς, χωρὶς νὰ φοβᾶσαι μήπως κάποτε τὸ πάρει πάνω της καὶ τὸ ἐκμεταλλευθεῖ. Οἱ ἄσεμνες γυναῖκες, ποὺ πηγαίνουν μὲ τὸν ἕνα καὶ μὲ τὸν ἄλλο εἶναι φυσικὸ νὰ τὸ παίρνουν ἐπάνω τους μὲ τέτοια λόγια.

Μία καλὴ κοπέλα, ὅμως ὄχι μόνο δὲν θὰ ξιπαστεῖ, ἀλλὰ καὶ θὰ ταπεινωθεῖ. Δεῖξε μάλιστα ὅτι σου ἀρέσει πολὺ νὰ μένεις μαζί της, ὅτι προτιμᾶς νὰ μένεις στὸ σπίτι γιὰ χάρη της, παρὰ νὰ βρίσκεσαι μὲ τοὺς φίλους σου. Νὰ τὴν τιμᾶς περισσότερο ἀπὸ τοὺς φίλους σου, περισσότερο ἀκόμα κι ἀπὸ τὰ παιδιά σας. Καὶ αὐτὰ γιὰ χάρη της νὰ τ’ ἀγαπᾶς. Ἂν κάνει κάτι καλό, νὰ τὴν παινεύεις καὶ νὰ τὴν θαυμάζεις. Ἂν πέσει σὲ κάποιο σφάλμα, νὰ τὴ συμβουλεύεις καὶ νὰ τὴ διορθώνεις μὲ καλὸ τρόπο.

Ἂν ἔτσι πορεύεσαι στὸ γάμο σου καὶ τέτοια διδάσκεις τὴ γυναίκα σου, δὲν θὰ εἶσαι κατώτερος καὶ ἀπὸ ἕναν μοναχό.

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος
Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ κεφάλαιο «Ἡ χριστιανικὴ συζυγία» τοῦ βιβλίου «Θέματα ζωῆς» Ι.Μ. Παρακλήτου

https://www.vimaorthodoxias.gr/theologikos-logos-diafora/agios-ioannis-o-chrysostomos-na-les-sti-gynaika-sou-oti-tin-agapas/?print=print

Οἱ πραγματικοὶ ἅγιοι δὲν ὑποπτεύονται τὴν ἁγιότητά τους. Βλέπουν ὅμως τὴν ἁγιότητά τους ἄλλοι...

Μαρτυρίαι για τον μακαριστό , π.Αυγουστίνο Καντιώτη  

του γνησιότερου πνευματικού του τέκνου
θεολόγου, ιεροκήρυκος και συγγραφέως

κ. Νικολάου Σωτηρόπουλου

 

 

Σὲ μήνυμά μου ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ τῆς κοιμήσεως τοῦ π.Αὐγουστίνου Καντιώτη ἀνέφερα, ὅτι ὁ ἀείμνηστος ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αθηνῶν Χριστόδουλος ὡς Μητροπολίτης Δημητριάδος μοῦ εἶπε· «᾿Εμεῖς οἱ ἄλλοι ᾿Επίσκοποι, ὅταν πεθάνωμε, θὰ σβήσωμε. ᾿Αλλ᾿ ὁ Γέροντάς σου Αὐγουστῖνος θ᾿ ἀνακηρυχθῇ ἅγιος». 

 

Διὰ τοῦ παρόντος ἀναφέρω ἄλλες μαρτυρίες γιὰ τὸν π. Αὐγουστῖνο.
῾Ο θαυμαστὸς Γέροντας τῶν ἡμερῶν μας π. Πορφύριος μοῦ εἶπε γιὰ τὸν π. Αὐγουστῖνο· «῾Ο Αὐγουστῖνος εἶνε ὁ μεγάλος ἀσκητής. ῞Οσα λέγει καὶ ὅσα γράφει εἶνε ὅλα διαμάντια». Καὶ σὲ ἄλλο πρόσωπο εἶπεν· «῾Ο Αὐγουστῖνος εἶνε Πατερικὴ μορφή, σὰν τοὺς Πατέρες τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου».

῾Ο ἐπίσης θαυμαστός Γέροντας τῶν ἡμερῶν μας π. ᾿Ιάκωβος, μία ἀπὸ τὶς φορές, κατὰ τὶς ὁποῖες ἐπισκέφθηκα τὸ μοναστήρι τοῦ ῾Οσίου Δαβὶδ στὴν Εὔβοια, μὲ κάλεσε κοντά του καὶ μοῦ εἶπε γιὰ τὸν π. Αὐγουστῖνο, τὸν ὁποῖο, νομίζω, προσωπικῶς δὲν γνώρισε ποτέ· «Τί κάνει, Νῖκο, ὁ δεσπότης μας, ὁ π. Αὐγουστῖνος; Αὐτὸς μᾶς κρατάει ὅλους, αὐτὸς κρατάει ὅλη τὴν ᾿Ορθοδοξία. Ξέρεις γιατὶ τὸν μισοῦν καὶ τὸν διώκουν ἄλλοι δεσποτάδες; Τὸν μισοῦν καὶ τὸν διώκουν, διότι τὸν φθονοῦν, ἐπειδὴ εἶνε ἀνώτερός τους καὶ δὲν μποροῦν νὰ τὸν φθάσουν».

 

῾Ο π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ὁ συγγραφεὺς τοῦ περιφήμου βιβλίου «῾Ο ἅγιος Σιλουανὸς ὁ ᾿Αθωνίτης», ὅταν κάποτε βρέθηκα στὴν ᾿Αγγλία καὶ τὸν ἐπισκέφθηκα στὸ ῎Εσσεξ, μοῦ εἶπε γιὰ τὸν π. Αὐγουστῖνο· «Αὐτὸς εἶνε ἀνώτερος ἀπὸ ὅλους μας. Διότι αὐτὸς ἐλέγχει τοὺς ἰσχυροὺς τῆς γῆς μὲ Προδρομικὴ παρρησία, ἐνῷ ἐμεῖς φοβούμεθα νὰ τοὺς ἐλέγξωμε».

῾Ο σοφὸς καθηγητὴς τῆς Θεολογίας καὶ ἀκαδημαϊκὸς Παναγιώτης Μπρατσιώτης, τοῦ ὁποίου εὐτύχησα νὰ εἶμαι μαθητής, ὅταν σπούδαζα Θεολογία, εἶπεν· «῾Ο π. Αὐγουστῖνος ὑπενθυμίζει Πατερικὲς μορφὲς τῆς ᾿Εκκλησίας».

῞Ενας εὐσεβὴς χριστιανὸς μοῦ ἀποκάλυψε ἕνα θαυμαστὸ σημεῖο ἐν σχέσει πρὸς τὸν π. Αὐγουστῖνο καὶ ἐξέφρασε γνώμη ὡς πρὸς αὐτὸ τὸ σημεῖο, ἀλλὰ μὲ δέσμευσε νὰ μὴ τὸ εἰπῶ σὲ κανένα, ὅσο ὁ π. Αὐγουστῖνος θὰ ζῇ. Τώρα, ποὺ δὲν ζῇ πλέον σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο, ἀνακοινώνω τὸ σημεῖο καὶ τὴ γνώμη τοῦ εὐσεβοῦς χριστιανοῦ. Εἶπεν ὁ ἐν λόγῳ χριστιανός· «῞Ενα ἀπόγευμα ἦλθε στὸ σπίτι μου ὁ π. Αὐγουστῖνος, γιὰ νὰ ἰδῇ τὸν ἀδελφό μου ὁ ὁποῖος ἦταν ἄρρωστος. Καὶ ἀπὸ τὸ βράδυ, ποὺ ἦλθε, μέχρι τὸ πρωὶ τὸ σπίτι πλημμύρισε ἀπὸ εὐωδία. ῾Ο π. Αὐγουστῖνος εἶνε ἅγιος, καὶ μετὰ θάνατον θ᾿ ἀνακηρυχθῇ ἅγιος, ὅπως ὁ ἅγιος Νεκτάριος».

Μία φορὰ τὸν Μητροπολίτη Φλωρίνης Αὐγουστῖνο εὑρισκόμενο στὴν ᾿Αθήνα ἐπισκέφθηκαν καὶ Παπικοὶ θεολόγοι, συζήτησαν μαζί του καὶ τοῦ εἶπαν· «῾Ο δικός μας, ὁ Πάπας, ἀπὸ τοὺς ῾Ιεράρχες τῆς ᾿Ανατολῆς μόνο τὸν Φλωρίνης ὑπολογίζει».

Καὶ τὰ δαιμόνια, ὅπως διὰ στόματος δαιμονιζομένων κραύγαζαν καὶ ἔλεγαν στὸ Χριστό, «Οἶδά σε τίς εἶ, ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ» (Μάρκ. α´ 24), «Σύ εἶ ὁ Χριστός (ὁ Μεσσίας), ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ» (Λουκ. δ´ 41), ἔτσι καὶ γιὰ τὸν πιστὸ δοῦλο τοῦ Χριστοῦ, τὸν π. Αὐγουστῖνο, ὅπως ἀναφέρουν χριστιανοί, κραύγαζαν καὶ ἔλεγαν· «῎Αχ αὐτὸς ὁ Καντιώτης, αὐτὸς ὁ Καντιώτης. Θὰ σᾶς εἴχαμε ἑνώσει μὲ τὸν Πάπα, γιὰ νὰ κοινωνᾶτε τὰ χαπάκια τοῦ Πάπα (τὶς ὄστιες). ᾿Αλλὰ δὲν μᾶς ἀφήνει αὐτὸς ὁ Καντιώτης. Τὸν πολεμοῦμε νὰ τὸν ἐξοντώσωμε. ᾿Αλλὰ τὸν σκεπάζει μὲ τὸν πέπλο της αὐτὴ ἡ Μαρία, αὐτὴ ἡ Μαρία (ἡ Παναγία), διότι εἶνε ἁγνός».

Καὶ ᾿Ορθόδοξοι λοιπὸν καὶ αἱρετικοί, ἀκόμη καὶ δαίμονες, ἀναγνωρίζουν τὸν π. Αὐγουστῖνο ὡς ἄνθρωπο πνευματικῆς δυνάμεως καὶ ὑπεροχῆς. Τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιο σὲ κάθε ἐποχὴ δημιουργεῖ ἁγίους. ῎Ετσι καὶ στὴν ἐποχή μας, ἐποχὴ μεγάλης ἀποστασίας, δημιούργησε τὸν νεώτερο ἅγιο Αὐγουστῖνο. ῾Ο ἴδιος ὅμως ὁ π. Αὐγουστῖνος δὲν εἶχε μεγάλη ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτό του. Δὲν εὐχαριστεῖτο, διότι οἱ πιστοὶ τὸν θεωροῦσαν ἅγιο, ἀλλ᾿ ἐστενοχωρεῖτο. Τὸν ἀκούσαμε νὰ λέγῃ· «Φοβοῦμαι, μήπως βρεθοῦν τίποτε ἠλίθιοι καὶ μὲ ἀνακηρύξουν μετὰ θάνατον ἅγιο». Ταπεινολογία; ῎Οχι ταπεινολογία, ἀλλὰ πραγματικὴ ταπεινοφροσύνη. ᾿Ακούσαμε καὶ τὸν μεγάλο διορατικό, προορατικὸ καὶ ἰαματικὸ Πορφύριο νὰ λέγῃ· «Στενοχωροῦμαι, διότι ὁ κόσμος μὲ θεωρεῖ ἅγιο». Καὶ αὐτὸς ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος, ὁ πρῶτος μετὰ τὸν ῞Ενα, ὅπως χαρακτηρίσθηκε, θεωροῦσε τὸν ἑαυτό του πρῶτο ἁμαρτωλό. ῎Εγραψε· «Χριστὸς ᾿Ιησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ» (Α´ Τιμ. α´ 15). Οἱ ἅγιοι βλέπουν τοὺς ἑαυτούς των μὲ μικροσκόπιο. Καὶ γιὰ τὰ μικρότερα ἐλαττώματα, σφάλματα καὶ ἁμαρτήματά τους ταράσσονται, στενάζουν καὶ ἐξουθενώνουν τοὺς ἑαυτούς των. Οἱ ψευτοάγιοι, οἱ Φαρισαῖοι, αὐτοὶ θεωροῦν τοὺς ἑαυτούς των ἁγίους. Καὶ δυστυχῶς ὑπάρχουν τέτοιοι μέσα στὴν ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Οἱ πραγματικοὶ ἅγιοι δὲν ὑποπτεύονται τὴν ἁγιότητά τους. Βλέπουν ὅμως τὴν ἁγιότητά τους ἄλλοι, διότι βλέπουν τὴ ζωή τους, τὴν πίστι τους, τὴν ἀγάπη τους γιὰ τὸ Θεὸ καὶ τοὺς συνανθρώπους, τὰ ἔργα τους, τοὺς ἀγῶνες τους, τὶς θυσίες τους, τὴν αὐταπάρνησί τους.

Οἱ χιλιάδες τῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι τὸ τριήμερο ἀπὸ τὴν κοίμησι μέχρι τὴν ταφὴ τοῦ π. Αὐγουστίνου πέρασαν καὶ προσκύνησαν τὸ σκήνωμά του, καὶ οἱ ὅλες ἐκδηλώσεις κατὰ τὴν κηδεία του, ἡ ὁποία στοὺς γνῶστες τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς ῾Ιστορίας ὑπενθύμισε, ὡς ἐλέχθη, τὴν κηδεία τοῦ μεγάλου Βασιλείου, ἔδειξαν ποίους ὁ πιστὸς λαὸς ἐγκρίνει ὡς ἁγίους καὶ ποίους πρέπει νὰ ζηλεύωμε. Νὰ ζηλεύωμε ὄχι ἄλλους, ὁσονδήποτε μεγάλα προσόντα καὶ ἀξιώματα καὶ ἂν ἔχουν, ἀλλὰ τοὺς ἁγίους, καὶ νὰ προσπαθοῦμε νὰ τοὺς μιμηθοῦμε.

Καὶ ὁ θάνατος τῶν ἁγίων εἶνε δόξα!

https://niksothropoulos.wordpress.com/2012/06/18/%ce%bc%ce%b1%cf%81%cf%84%cf%85%cf%81%ce%af%ce%b1%ce%b9-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c-%cf%80-%ce%b1%cf%85%ce%b3%ce%bf%cf%85%cf%83%cf%84/