"..η συγνώμη, χρειάζεται ταπείνωση.."

 

«Η συγγνώμη δεν έχει κόπο και δυσκολία. Χρειάζεται ταπείνωση... Θα πάρουμε την συγγνώμη των αναρίθμητων αμαρτημάτων μας, εάν δώσουμε και εμείς συγγνώμη στον αδελφό μας»

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης

"από την κρυφή πνευματική εργασία μας, ας μη μας λείπει το βασικό στοιχείο που λέγεται αγάπη ανιδιοτελής και ειλικρινής προς τους αδελφούς μας.."

 

«Σήμερα η ανθρωπότητα έχει ανάγκη από μια γνήσια Χριστιανική και Ορθόδοξη αληθινή αγάπη. Δεν αγαπούμε σωστά διότι, αν αγαπούσαμε θα το μαρτυρούσαν τα έργα μας. Τα έργα μαρτυρούν ποια είναι η ζωή μας και ποιες είναι οι σκέψεις μας.

Γι’ αυτό στην κρυφή εργασία μας, και πρέπει να έχει ο χριστιανός κρυφή εργασία πνευματική, ας μη μας λείπει το βασικό στοιχείο που λέγεται αγάπη ανιδιοτελής και ειλικρινής προς τους αδελφούς μας όχι μόνο προς τους ζώντας, αλλά και προς τους κεκοιμημένους.

Ο πόνος του άρρωστου και του απελπισμένου ανθρώπου και ο πόνος του καταδικασμένου ανθρώπου στο κρατητήριο της καταδίκης του Θεού, να γίνει και ο δικός μας πόνος. Κι όταν γίνει δικός μας πόνος, ο Θεός θα μας θεραπεύσει».

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης

"Όσο πιο σκληρόκαρδος είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο βαθιά θα είναι η πτώση του"

 

Ένα αυγό σπάει και από ύψος 30 πόντων.

Όμως ένας βράχος πρέπει να ανέβει πολύ υψηλά και να πέσει για να συντριβεί.

Ο άνθρωπος που έχει πολύ σκληρή καρδιά, θα επιτρέψει ο Θεός να πετύχει κάποια πράγματα: Να ανέβει ψηλά και κατόπιν να πέσει βαρύγδουπα για να συντριβεί, να μαλακώσει, να σπάσει.

Όμως ο μαλακός άνθρωπος, ο ευαίσθητος, ο πονόψυχος μπορεί να μην έχει μεγάλες κοσμικές επιτυχίες, να βρίσκει όλο εμπόδια, αυτό όμως τον προστατεύει από μεγάλες πτώσεις, τις οποίες η ευαίσθητη καρδιά του δεν θα αντέξει.

Να λοιπόν, που τα εμπόδια στη ζωή μας είναι η προστασία μας και όχι η κατάρα μας και η δοκιμασία μας.

Έτσι, όταν ο Θεός θέλει να μας γλιτώσει από εγωιστικά στραπατσαρίσματα βάζει εμπόδια στα σχέδιά μας.

Δηλαδή, το εμπόδιο είναι η προστασία από εγωιστικές πτώσεις.

Γι’ αυτό ο λαός λέει:

«Κάθε εμπόδιο για καλό» και κατ’ αναλογία «κάθε άνεση για κακό!»

Λέγουν οι Πατέρες «ουδείς εισήλθε μετ’ ανέσεως στον παράδεισο».

Ως εκ τούτου πριν από κάθε πτώση, προηγείται εγωιστική άνεση και πριν από κάτι όμορφο, συντριβή και ταπείνωση.

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

"Χωρίς δάσκαλο, χωρίς πνευματικό πατέρα, χωρίς οδηγό, δεν μπορεί κάποιος να προχωρήσει στην πνευματική ζωή...."

 

«Όταν ήμουν μικρός στον κόσμο είχα δει μια ταινία που μου έμεινε στη μνήμη και με βοήθησε στο ξεκίνημα της μοναχικής μου
ζωής, όταν έβαζα θεμέλιο.

Ήταν μια ταινία με δύο πυγμάχους που θα έκαναν μια πάλη μεταξύ τους. Ο προπονητής του νεότερου πριν τον αγώνα έλεγε στον αθλητή του:

— Αυτή η τέχνη της πυγμαχίας, προβλέπει θυσίες. Δεν θα πίνεις, δεν θα καπνίζεις, δεν θα ξενυχτάς, δεν θα πηγαίνεις με το άλλο φύλο, για να έχεις υγεία, η οποία θα σε βοηθήσει στην πάλη και στην νίκη! Αν δεν τα φυλάξεις αυτά θα έχεις αποτυχία...

Στη συνέχεια ο πυγμάχος αυτός δεν τήρησε κάποια από αυτά που του είπε ο προπονητής του. Και ο προπονητής του τον είδε και τον έλεγξε:

— Δεν πας καλά! Δεν πρόκειται να προχωρήσουμε έτσι!... Και εσύ χάνεις τους κόπους σου και εγώ τα λόγια μου....

Εκείνος αντέδρασε και όπως ήταν μποξαδόρος δίνει μία στον προπονητή του και τον ρίχνει κάτω! Αλλά μετά από λίγες μέρες έφτασε η ώρα για τον αγώνα!

Προχωρεί στην μάχη δίχως τον προπονητή δίπλα του. Ο άλλος αντίπαλος

είχε βοηθό και καθοδηγητή τον προπονητή του να τον συμβουλεύει, να τον τονώνει, να τον δυναμώνει, να του δίνει αέρα.

Γι' αυτό όταν ξεκίνησε ο αγώνας και όπως ήταν φυσικό, από την αρχή κιόλας, έχανε συνεχώς έδαφος και νικούσε ο άλλος.

Ο προπονητής του που καθόταν ψηλά στο
αμφιθέατρο και παρακολουθούσε από μακριά στενοχωριόταν που τον έβλεπε να χάνει και ας τον είχε χτυπήσει...

Ήξερε πως το ηθικό του έπεσε και δεν θα μπορούσε να κερδίσει. Προβλέποντας ότι πλησίαζε το τέλος, τρέχει κάτω στο ρίνγκ τον πλησίαζει σε μια διακοπή που γίνεται διάλειμμα για ανάπαυση, του μιλάει στο αυτί, τον συμβουλεύει και του δίνει θάρρος.

Αυτό ήταν!... Σηκώνεται ο μαθητής του, αγωνίζεται σωστά και στον τελευταίο γύρο βγάζει τον αντίπαλό του νοκ άουτ και κέρδισε τον αγώνα!

Πράγματι, χωρίς δάσκαλο, χωρίς πνευματικό πατέρα, χωρίς οδηγό, δεν μπορεί κάποιος να προχωρήσει στην πνευματική ζωή.

Γι' αυτό κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει πνευματικό πατέρα, να τον καθοδηγεί, να τον υπακούει και να εξομολογείται σε αυτόν, για να νικήσει τον σατανά και να κερδίσει την Βασιλεία των Ουρανών. Αμήν».

Διδασκαλία καί καλή συναναστροφή. Γεροντικό.

Διδασκαλία καί καλή συναναστροφή. Γεροντικό.

Ὁμιλία τοῦ Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου στίς 18-6-2017

(Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι) της Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Η ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ TOY ΒΙΝΤΕΟ: https://youtu.be/1t2_Y6VK36s

Ἀσκητικές σκέψεις, συμβουλές καί παρατηρήσεις (A-B-Γ). Αγίου Σιλουανού

Ἀσκητικές σκέψεις, συμβουλές καί παρατηρήσεις(Α΄).Ἅγιος Σιλουανός.77ο.

 

Ἀσκητικές σκέψεις, συμβουλές καί παρατηρήσεις (Β΄). Ἅγιος Σιλουανός.78ο

Ἀσκητικές σκέψεις, συμβουλές καί παρατηρήσεις (Γ΄).Ἅγιος Σιλουανός.79ο

«Αφού θα ξαναπέσω, γιατί να πάω να εξομολογηθώ; Ξέρω ότι θα ξανακάνω τα ίδια...» Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης

 

Λέει κάποιος «Αφού θα ξαναπέσω, γιατί να πάω να εξομολογηθώ; Ξέρω ότι θα ξανακάνω τα ίδια...». 

Αδελφέ μου. Η αμαρτία είναι σαν την αρρώστια. Δεν αρρωσταίνεις μια φορά. Πολλές φορές αρρωσταίνεις από την ίδια αρρώστια. Και κάθε φορά που αρρωσταίνεις πηγαίνεις στο γιατρό και παίρνεις φάρμακα που σου δίνει. 

Το ίδιο κάνε και για την ψυχή σου. Κάθε φορά που πληγώνεσαι, έστω και αν πληγώνεσαι στο ίδιο μέρος, μετανόησε και εξομολογήσου. Κάποτε το φάρμακο της χάριτος θα γιατρέψει ολότελα την συγκεκριμένη πληγή.

π.Ιωάννης Καλαίδης και γέροντας Βασίλειος Καυσοκαλιβίτης

 

π.Ιωάννης Καλαίδης και γέροντας Βασίλειος Καυσοκαλιβίτης

"Αν ήξερες πόσες φορές φεύγει λυπημένος ο φύλακας άγγελός μας..." π.Ίωάννης Καλαϊδης

 

"Προσέξτε την ψυχή σας" Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης

 

"Σ’ αγαπώ έστω κι αν με αδίκησες..." Mπορέσαμε να το πούμε αυτό το σ’αγαπώ; (π.Στέφανος Αναγνωστόπουλος)

Σ’ αγαπώ...

"...Είναι μία λέξη! Άραγε την είπαμε; 

Kαι πόσοι την είπαμε; 

Και πως την είπαμε; 

Και αν και με όλη μας την καρδιά ελέχθη αυτή από μέσα μας.."

π.Στέφανος Αναγνωστόπουλος

Ο Άγιος Νεκτάριος στην προσωπική του προσευχή μίλαγε πολύ απλά στην Παναγία.

Ο Άγιος Νεκτάριος στην προσωπική του προσευχή μίλαγε πολύ απλά στην Παναγία.

Της παρουσίαζε λογαριασμούς και χρέη της μονής.

Της μίλαγε για μαστόρους και οικοδομικά υλικά.

Για αρρώστους και άτεκνα ζευγάρια.

Για την ανομβρία και τα χωράφια

.

Προσευχόταν μπροστά στο εικόνισμά Της, 

που ήταν αναγεννησιακής τεχνοτροπίας.

Και του εμφανίστηκε πολλές φορές η Παναγία εκεί.

Διότι έβλεπε την απλή καρδιά του.

Άκουγε τον αναστεναγμό του. 

Έβλεπε τις αδικίες που δεχόταν

.

Ένιωθε το συντονισμό του αγίου Νεκταρίου με την αγάπη του Παιδιού Της.

Ήξερε ότι είναι άνθρωπος της ουσίας, κι όχι της βιτρίνας…

Όλο δράση και βράση είμαστε και αφήσαμε τις ψυχές μας να γίνουν χέρσα χωράφια. (π. Επιφάνιος Ι. Θεοδωρόπουλος)

 

Συζήτηση με κάποιο θεολόγο:

 — Ο χριστιανός, πάτερ μου, πρέπει να είναι άνθρωπος δράσεως. 

Ο μοναχικός βίος όμως είναι απραξία.

— Ωχ, καημένε! 

Δεν αφήνεις τη δράση και τη βράση 

και να κοιτάξεις λίγο το δικό σου καταρτισμό; 

Όλο δράση και βράση είμαστε 

και αφήσαμε τις ψυχές μας να γίνουν χέρσα χωράφια. 

Καθάρισε με βαθιά αυτοκαλλιέργεια την ψυχή σου από τα πάθη 

και τότε ότι προσφέρεις στον πλησίον σου 

θα το προσφέρεις όχι από το άδειασμα σου

 αλλά από το ξεχείλισμα σου.

π. Επιφάνιος Ι. Θεοδωρόπουλος

«Κύριε αξίωσέ με, να αγαπώ τους ανθρώπους, όπως Συ τους αγαπάς» Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Ο χρόνος μας είναι μετρημένος. Περιμένουμε χρόνια δύσκολα, χρόνια επικίνδυνα και γι αυτήν την ζωή μας. Λύσσαξε ο διάβολος κι άνοιξε το στόμα του σαν άδης να μας καταπιή όλους μέσα.

Μακάριος ο άνθρωπος, που θα ξεφύγη από τα δόντια του και θα πετάξη στον ουρανό και θα σωθή. Κάθε χρόνο και χειρότερη γίνεται η κατάστασις. Η αμαρτωλότης και η γυμνότης έχει φθάσει σε τέτοιο σημείο, που φωνάζει από μόνο του το πράγμα, ότι θα επέμβη η θεια δικαιοσύνη.

Γι’αυτό πρέπει, τόσο εμείς να βιαζώμεθα, όσο και να νοιώθουμε συμπάθεια για τους αδελφούς μας, όχι μόνο τους οικείους μας, αλλά και τους εν Χριστώ οικείους αδελφούς, που έχουμε χρέος να τους πονούμε. Διότι εάν εμείς κινδυνεύουμε, που είμαστε μέσα στο λιμάνι της Παναγίας πόσο μάλλον αυτοί οι άνθρωποι, που βρίσκονται συνεχώς εκτεθειμένοι μπροστά στην πρόκλησι της αμαρτίας!

Αν εμείς καιώμεθα μακρυά από την φωτιά, αυτοί οι άνθρωποι τι γίνονται, που οι φλόγες τους περικυκλώνουν;

Όταν εξομολογούσα στον Kαναδά, λυπόμουν τους ανθρώπους κι έκανα νοερώς με δάκρυα αυτήν την προσευχή κατά την ώρα της εξομολογήσεως. 

«Κύριε αξίωσέ με, να αγαπώ τους ανθρώπους, όπως Συ τους αγαπάς. Να τους συγχωρώ, όπως Συ τους συγχωρείς. Δώσε μου απ το πνεύμα Σου, με το οποίο μακροθυμείς και αγαπάς και ανέχεσαι, κι εγώ να ανέχωμαι, να αγαπώ, να μακροθυμώ, ώστε η αγάπη να με βοηθήση να βοηθήσω, με τα λίγα πράγματα, που μπορώ να τους προσφέρω με την Χάρι σου» 

Κι έτσι με την προσευχή αυτή ένοιωσα πολλή αγάπη και στοργή για τους ανθρώπους.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

2021 ΝΗΣΤΕΙΟΔΡΟΜΙΟ σε ipg

 2021 ΝΗΣΤΕΙΟΔΡΟΜΙΟ σε μορφή ipg 

(για να μπορέσετε να το αποθηκεύσετε)

1 σελίδα

2 σελίδα

3 σελίδα

4 σελίδα

5 σελίδα

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ: http://www.saint.gr/fast.aspx

Στέρηση πνευματικής ανθρώπινης παρηγοριάς... (Αγίου Παϊσίου)

Βιβλίο: "ο Αγιος Παϊσιος, ο Αγιορείτης" σελ.335
 Iερόν Ησυχαστήριον στην Σουρωτή

H TAYTOTHTA MOY: "ΠΟΛΙΤΗΣ ΟΥΡΑΝΩΝ"

 

"Ο Παράδεισος είναι «οικόπεδο» του Θεού, είναι δικό Του παλάτι και ό,τι θέλει κάνει"'

 Ο Προτεστάντης λέει: επειδή πιστεύω στο Θεό θα πάω στον Παράδεισο.

Ο Παπικός λέει: επειδή κάνω καλά έργα, θα πάω στον Παράδεισο.

Η Ορθόδοξος λέει: ''και πιστεύω στο Θεό και πράττω αγαθά, 

αλλά θα πάω στον Παράδεισο, εάν θέλει Εκείνος. 

Αυτή είναι η σωστή τοποθέτηση! 

Εάν σκέφτεσαι και πράττεις έτσι, 

τότε στέκεσαι καλά...

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 -1982)

"Σε κατηγορώ, γιατί δεν εξομολογείσαι. Αυτό σε κατηγορώ" Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης

 

Δεν σε κατηγορώ ότι έκανες αμαρτίες πολλές και σοβαρές, όχι, άνθρωπος είσαι. Σε κατηγορώ, γιατί δεν εξομολογείσαι. Αυτό σε κατηγορώ.

Έπεσες; Στον πνευματικό. Έπεσες; Στον πνευματικό, όλα στον πνευματικό. Και η οσία Μαρία, πρώτα εξομολογήθηκε.

Στη γειτονιά μας ήτανε κάποιος Κύπριος και είχε έναν υποτακτικό, ο οποίος τους γονείς του δεν είχε αναπαύσει, να πούμε. Όταν καλογέρευσε, και τον Γέροντά του δεν τον ανέπαυσε. Κι’ εκεί που καθόμαστε στη Μικρή Αγία Άννα, τον έστειλε ο Γέροντάς του στον Γέροντα, τον Γέρο-Ιωσήφ, να πει τον λογισμό του και ό,τι μπορεί να τον βοηθήσει. Όταν ήρθε εκεί, ήμαστε γύρω έτσι με τον Γέροντα, λέει: «Άντε εσύ, πήγαινε εσύ, πηγαίνετε στα δωματιά σας· έλα ‘δω, πατερ- Ιωάννη». Ανεβαίνει, πήγαινε στο δωμάτιό του.

-Γέροντα, λέει, η ψυχή μου κλαίει,κλαίει, κλαίει σαν μικρό παιδί.

-Γιατί, παιδί μου, η ψυχή σου κλαίει;

-Διότι, λέει, δεν ανέπαυσα τον Γέροντά μου.

-Ε, πού καταλαμβάνεις ότι δεν ανέπαυσες τον Γέροντα;

-Να, λέει, έτσι στην υπακοή.

-Άκουσε, παιδί μου. Εκεί που γκρέμισες, εκεί να διορθώσεις. Εχαλάρωσες το «νά ‘ναι ευλογημένο», την ταπείνωση και την αυταπάρνηση στον Γέροντα; Μη ζητάς τώρα με την ευχή ή με την Θεία Μετάληψη, πάτερ μου, να διορθώσεις το λάθος σου. Εκεί έσφαλες, εκεί να βάλεις μετάνοια, εκεί να διορθώσεις.

Ο αββάς Παμβώ, όταν ήταν κοσμικός, πήγε και κλέψανε σύκα από άλλο γειτονικό αμπέλι. Και όταν τους πήρε μυρωδιά ο δραγάτης, τό ‘βαλαν στα ποδάρια να φύγουν, Αλλά από το μαντήλι που είχε τα σύκα, τού ‘πεσε ένα σύκο κάτω και να μην το χάσει, πήγε και τό ‘φαγε. Και λέει ο ίδιος: «Όποτε θυμάμαι αυτό το σύκο, κάθομαι και κλαίω». Κάθομαι και κλαίω… Αυτό το σύκο…

Έτσι κι εγώ, να πούμε. Όταν θυμάμαι αυτήν την παρακοή που έκανα στον Γέροντα, ως άλλος απόστολος Πέτρος, κάθομαι και κλαίω. Γιατί να κάνω αυτήν την παρακοή, να μην την κάνω υπακοή να κερδίσω;

Ένα πράγμα, άμα σε κεντάει η συνείδησή σου, πήγαινε και βάλε μετάνοια: «Αδερφέ μου, ευλόγησον, σε παρακαλώ να με συγχωρέσεις, έσφαλα». Αυτό διορθώνει το λάθος σου. Μην παραβλέπεις τη συνείδησή σου. Άνθρωποι είμεθα, ένας στον άλλον φταίει. Ή σου είπε έναν λόγο είτε δεν έκανε εκείνο το οποίο είπες, και οπότε κατόπιν η συνείδηση έρχεται ελέγχουσα.

Μην την παραβλέπεις, πήγαινε ταπεινώσου και πες το «ευλόγησον» εις τον αδελφό ή εις τον Γέροντα

Δοξολογία Θεού

Λέει ο Γέροντας στον υποτακτικό: «Εξεγερθέντες του ύπνου προσπίπτομέν Σοι, αγαθέ, και των αγγέλων τον ύμνον βοώμεν Σοι, δυνατέ· άγιος, άγιος» κτλ. «Κουά, κουά, κουά, κουά» τα βατράχια, κοάζουν, πώς λέγεται, ξεχάσαμε και τα ελληνικά τώρα.

-Βρε παιδί μου, λέει, πήγαινε στα βατράχια και πές τα: Α, να σας πω, ο Γέροντας λέει, σταματήστε τώρα γιατί θέλουμε να διαβάσουμε εμείς την ακολουθία.

-Νά ‘ναι ευλογημένο, Γέροντα.

Αυτός ήταν υποτακτικός! Βλέπεις; Δεν είπε, «ε, Γέροντα, τα βατράχια θα πάω να πω εγώ;» Όχι υπακοή.

-Ακούστε εδώ, βατράχια, είπε ο Γέροντας να σταματήσετε τώρα, γιατί θέλουμε να διαβάσουμε εμείς την ακολουθία.

Μίλησε το βατράχι εκεί! Λέει:

-Πες του Γέροντα, τώρα τελειώνουμε κι εμείς την δοξολογία του Θεού και θα πάμε κι εμείς να ξεκουραστούμε.

Και τα βατράχια υμνολογούν το Θεό! Όλη η φύση, να πούμε, υμνολογεί, δοξολογεί τον Θεό, και κατά την καθαρότητά μας ακούμε κι εμείς αυτήν τη μυστική δοξολογία, τη μυστική, την άφωνο υμνολογία που κάνουνε και οι πέτρες ακόμη. Αυτό πώς το λένε, κάτι στίχους που έχει η μεγάλη δοξολογία, δεν ξέρω πώς τα λένε, γιατί εγώ έχω χρόνια να πάω πάνω στην ακολουθία.

Μοναχοί: Πυρ, χάλαζα, χιών, πνεύμα καταιγίδος…

Γεροντας: Πυρ, χάλαζα, πυρ καταιγίδος κτλ., όλα, τότε αρχίζει η μεγάλη δοξολογία.

Βλέπετε; Και τα όρη και τα βουνά και τα δέντρα και η θάλασσα και τα ψάρια, όλα υμνολογούν τον Θεό.

Αλλά εμείς, επειδή έχουμε αμαυρώσει, δηλαδή, το νοερόν της ψυχής μας, γι’ αυτό λίγο το καταλαμβάνουμε, λίγο.

Όσο καθαρίζεσαι μέσα σου, τόσο και περισσότερο λαμβάνεις έναν φωτισμό, λαμβάνεις μιαν αίσθηση ότι κανένα κτίσμα του Θεού δεν μένει αργό, αλλά όλα δοξολογούν τον Θεό.

Και η μύγα και το κουνούπι, και το βόδι και το ζώο, όλα δοξολογούν τον Θεό. Όταν καθαριστείς μέσα σου, θα την δεις αυτήν τη μυστική δοξολογία του Θεού.

Όσο καθαρίζεσαι μέσα σου, θα το δεις και λές: Ταλαίπωρε άνθρωπε, εσύ μόνο δεν δοξολογείς τον Θεό. Όλα δοξολογούν τον Θεό!

"Πως να κόβουμε τα πάθη μας" Αγίου Πορφυρίου

Για να κόβουμε τα πάθη μας, ο Παππούλης μου είπε μία μέρα το εξής παράδειγμα:

Έχουμε, παιδί μου, έναν κήπο που υπάρχουν φυτρωμένα λουλούδια από τη μια μεριά, και αγκάθια από την άλλη

Υπάρχει και μία βρύση σ' αυτό το μέρος που τα ποτίζει.

Όταν έχουμε γυρισμένο το νερό της βρύσης προς τη μεριά των λουλουδιών, θα μεγαλώσουν τα λουλούδια.

Και τα αγκάθια, λόγω έλλειψης νερού, θα ξεραθούν.

Έτσι πρέπει να κάνουμε και με τις πράξεις μας.

Όταν συνεχώς πράττομε το καλό, σιγά σιγά θα εκλείψουν οι κακές συνήθειές μας.

Ο παλαιός άνθρωπος που υπάρχει μέσα μας θα φωλιάσει στην κρυψώνα του και δε θα μας απασχολεί.

Για να γίνει όμως αυτό, χρειάζεται αδιάλειπτη προσευχή και αγώνας για την αρετή

Ανθολόγιο Συμβουλών, Γέροντος Πορφυρίου, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ.287-288

Αν έχεις όλες τις αρετές, δεν έχεις όμως ταπεινοφροσύνη, τίποτα δεν έκανες (Αγιος Άνθιμος )

Μη νομίσεις ότι επειδή 3 μέρες εγκρατεύτηκες και νήστεψες, 

τρομάζεις με αυτό τον σατανά.

 Να σε κατηγορήσουν και να μην μιλήσεις, 

να σε βρίσει ο άλλος και να μην μιλήσεις, 

να σε ταράξει ο άλλος και να υπομείνεις, 

αυτό είναι το τέλειο και αυτό πειράζει το σατανά. 

Γιατί αν έχεις όλες τις αρετές, 

δεν έχεις όμως ταπεινοφροσύνη, 

τίποτα δεν έκανες

Άγιος Άνθιμος   

Η εκκλησία είναι ο ουρανός επι της γης (Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης)

 

Στην εκκλησία, είμαι πραγματικά σαν στον ουρανό επί γής.

Εδώ βλέπω τις εικόνες του Κυρίου, της Πανάγνου Μητρός του, των Αγίων Αγγέλων.

Εδώ είναι ο θρόνος του Θεού.

Εδώ είναι ο ζωοποιός Σταυρός.

Εδώ είναι το αθάνατο Ευαγγέλιο, ο λόγος του Θεού που «πάντα δι᾽ αὐτοῦ ἐγένετο» (Ιω. α’ 3). Εδώ είναι οι εικόνες των Αγίων.

Νοιώθω τον εαυτό μου μέσα στην ορατή παρουσία του θεού, της Μητρός του, των Ασωμάτων Δυνάμεων και όλων των Αγίων.

Πράγματι, εδώ στην εκκλησία είναι ο ουρανός επι της γης.

Εδώ γνωρίζω τι είμαι και νοιώθω πράγματι τον εαυτό μου μέλος του Χριστού, ιδίως κατά την τέλεσι της Θείας Λειτουργίας και κατά τη Θεία Κοινωνία. ΄

Ω, πώς θα έπρεπε να ζω, να σκέπτωμαι, να αισθάνωμαι, να μιλώ, ώστε πραγματικά ν’ ανήκω σ’ αυτό το ουράνιο περιβάλλον!

Θα έπρεπε να ζω αξίως της κλήσεως, με την οποία με κάλεσε η χάρις του Κυρίου.

Τι ταπείνωση, τι αγνότητα θα έπρεπε να έχω, ώστε αξίως να φέρω στα χείλη μου το όνομα της Υπεραγίας Θεοτόκου και του Σωτήρος μου, του Κυρίου της δόξης!

Κύριε, κάνε με άξιο γι’ αυτή τη χαρά. Ποθώ να ζήσω αξίως της χριστιανικής κλήσεως. Αλλά δεν βρίσκω μέσα μου τη δύναμι για να το πετύχω. Η αμαρτία αδιάκοπα πειράζει και μάχεται την ψυχή μου.

~~ . ~~

Αν μερικοί χριστιανοί δεν μπορούν να εννοήσουν την ορθόδοξο πίστι μας, τα Μυστήρια της, τούτο οφείλεται στο ότι ο νους και η καρδιά αυτών των ανθρώπων είναι ακόμη καταχνιασμένα από την αμαρτία, ώστε να δουν το φως της Ορθοδοξίας.

Συμβαίνει δηλαδή ό,τι και στα άρρωστα μάτια που δεν μπορούν να δουν το φως του ηλίου.

Αυτός ο ουράνιος θησαυρός είναι δυνατόν να γίνη νοητός από καρδιές όπου δεν είναι προσκολλημένες στα του κόσμου.

Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 134-135

Η ΤΙΜΙΑ ΚΕΦΑΛΗ ΤΟΥ ΑΓΊΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Την 1^η και 2^η εύρεση, λοιπόν, της Τιμίας Κάρας του Προδρόμου εορτάζει η Αγία μας Εκκλησία την 24^η του μηνός Φεβρουαρίου εκάστου έτους, ενώ στις 25 του Μάη επιτελεί τη μνήμη της 3^ης εύρεσης της Τιμίας Κάρας, η οποία έγινε στα Κόμμανα της Καππαδοκίας από κάποιον ιερέα. Η Κάρα του Αγίου, τότε, μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη όπου την υποδέχτηκαν ο αυτοκράτορας, ο Πατριάρχης, όλος ο Ορθόδοξος κλήρος και ο λαός της Πόλης και, αφού την προσκύνησαν, την τοποθέτησαν στον εκεί ναό.

Η Τίμια Κάρα του Προδρόμου βρίσκεται σήμερα τεμαχισμένη σε διάφορους τόπους όπως επίσης και τα υπόλοιπα σεπτά του λείψανα, χαρίζοντας έτσι στους πιστούς την «ίαση ψυχών και σωμάτων» και αναβλύζοντας ευλογία και Χάρη του Αγίου Πνεύματος.

"Ο άνδρας και η γυναίκα, πρέπει να θεμελιώσουν την αγάπη τους πάνω στην αρετή και όχι πάνω στα πάθη τους. " Άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ

 

Ο άνδρας και η γυναίκα, πρέπει να θεμελιώσουν την αγάπη τους

πάνω στην αρετή και όχι πάνω στα πάθη τους.

Άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ

"Η προσευχή δεν έχει σκοπό να φύγουμε ξεκούραστοι..." Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας

Φωτογραφίση: Γεώργιος Παπαδημόπουλος (Τοποθεσία: Αγιο Ορος. Προς σκήτη Αγίας Άννης)

 Στην Εκκλησία δεν πηγαίνουμε να καθίσουμε, αλλά να κουραστούμε. 

Στάσου όρθιος και μη κάθεσαι και θα διαπιστώσεις όταν φύγεις, 

ότι δεν θα είσαι κουρασμένος! 

Η προσευχή δεν έχει σκοπό να φύγουμε ξεκούραστοι. 

Θα φύγουμε ίσως κουρασμένοι στο σώμα, 

αλλά αναπαυμένοι στην ψυχή.

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας

"Βάλε μετάνοια, φίλησε το χέρι του Γέροντά σου και πήγαινε και γίνε αστροναύτης πάνω στη σελήνη" Άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης

 «Είπε ο Γέροντας, είπε ο Θεός. Το στόμα του Γέροντος είναι το στόμα του Χριστού» έλεγε ο μακαριστός Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης.

Σου είπε ο Γέροντας Μη φοβάσαι; Μη φοβάσαι!

Αν κάνεις διάκριση σ᾿ο,τι σου λέει ο Γέροντας,

δεν είσαι υποτακτικός, είσαι ελεγκτής του Γέροντος».

Ο παπα Εφραίμ συνέχιζε, ως εξής:

«Όση ευλάβεια έχετε, όση αυταπάρνηση έχετε, όση πίστη έχετε εις τον Γέροντά σας, τόσο και περισσότερο λαμβάνετε.

Εις τον κόσμο αποθνήσκοντας ένας πατέρας έχει μία περιουσία, ας υποθέσουμε τώρα, εκατό δραχμές.

Αφήνει τέσσερα παιδιά.

Στα τέσσερα παιδιά θα διανείμει είκοσι πέντε, είκοσι πέντε, και είκοσι πέντε.

Όλοι θα πάρουν από είκοσι πέντε δραχμές.

Η κληρονομία του πατρός των.

Στο πνευματικό δεν ισχύει αυτό, όχι.

Ένας έχει πίστη, ευλάβεια αυταπάρνηση, σεβασμό στον Γέροντά του είκοσι βαθμούς, είκοσι βαθμούς θα πάρει πνευματική δύναμη. Ο άλλος έχει δύο, δύο θα πάρει· άλλος έχει ογδόντα, ογδόντα θα πάρει.

Αυτό το λέει και το Ευαγγέλιο.

Ο Χριστός είπε: «Ο δεχόμενος υμάς εμέ δέχεται, και ο δεχόμενος εις όνομα μαθητού, μισθόν μαθητού λήψεται, ο δεχόμενος εις όνομα προφήτου, μισθόν προφήτου θα πάρει» (Ματθ. 10,41).

Αυτό είναι το πνευματικό.

Όση ευλάβεια έχεις εις τον Γέροντα…

Αυτή τη μετάνοια την οποία βάζεις εις τον Γέροντα, «ευλόγησον, Γέροντα», ξέρετε πόση δύναμη έχει;

Δεν μπορείτε να την φαντασθείτε εσείς.

Αυτός που την πέρασε, αυτός γνωρίζει.

Δεν έχεις ευλογία να πας ένα βήμα αν δεν πάρεις ευλογία απ᾿ τον Γέροντα.

Όταν πάρεις ευλογία απ᾿τον Γέροντα, μη φοβάσαι τίποτα.

Βάλε μετάνοια, φίλησε το χέρι του Γέροντά σου και πήγαινε και γίνε αστροναύτης πάνω στη σελήνη·

μη φοβάσαι, διότι σε σκεπάζει η ευχή, η υπακοή σε σκεπάζει».

Άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης

πηγή: hristospanagia3

"Μη δειλιάζετε στα γεγονότα της παρούσης ζωής" Γέρων Εφραίμ Φιλοθεϊτης Αριζονίτης

 

Ο αγώνας θα συνεχίσει με ποικιλία κακών γεγονότων γενικά στην ανθρωπότητα. Η προστασία του Θεού…

Παιδάκια μου ευλογημένα του Τρισαγίου Θεού εν Χριστώ.

Χαίρετε καί υγιαίνετε.

Συγγνώμη που σας ενοχλώ πάλι με την αγραμματοσύνη μου καί αναξιότητα.

Μη δειλιάζετε στα γεγονότα της παρούσης ζωής. Ο αγώνας θα συνεχίσει με ποικιλία κακών γεγονότων γενικά στην ανθρωπότητα. Οι αμαρτίες μας είναι μεγάλες, με βρώμικες πράξεις. Ότι σπείρουμε τούτο καί θά θερίσουμε.

Αγωνιστείτε με πίστη και θάρρος στον Κύριον Ιησούν. Μην απελπίζεται. Ο αγώνας θα είναι σκληρός και επικίνδυνος.

Η προστασία του Θεού θα σώζει τα γνήσια παιδιά του. Οι άνθρωποι του Θεού θα σκεπαστούν με τους αγίους Αγγέλους του Θεού. Μείνετε πιστοί στην Αγιωτάτη Ορθόδοξη εκκλησία μας. Για αυτό σας ικετεύω παρακαλείτε, να σας χαρίσει το γλυκύτατο Όνομά του, που γεμίζει την νεκρά καρδιά μας με Ουράνια Ζωή καί Ειρήνη.

Ενοχλείτε το Θεό με το να φωνάζετε προς βοήθειά σας. Ο Ουράνιος πατέρας μας θέλει πάρα πολύ αυτή την ενόχληση γιατί, είναι πανέτοιμος να μας επισκεφθή και να μας δώση την Χρυσή καρδούλα του καί νά την ενώσει με την αμαρτωλή δική μας.

Γέρων Εφραίμ Φιλοθεϊτης Αριζονίτης

"..ἀξιοποιήσαμε πνευματικά τον χρόνο ἢ τον σπαταλήσαμε στα ὑλικά;.." Ὁσίου Παϊσίου Ἁγιορείτου

Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἀρχίζει τὸ Τριώδιο, 

πρέπει νὰ ἀρχίζη κανεὶς νὰ ὁδεύη πρὸς τὸν Γολγοθά.

 Καί, ἂν ἀξιοποιήση πνευματικὰ αὐτὴν τὴν περίοδο, ὅταν πεθάνη, 

θὰ ὁδεύση ἡ ψυχή του πρὸς τὰ ἄνω, 

χωρὶς νὰ ἐμποδίζεται ἀπὸ «διόδια» καὶ τελώνια. 

Κάθε χρόνο ἔρχονται αὐτὲς οἱ ἅγιες ἡμέρες, 

ἀλλὰ καὶ κάθε χρόνο μᾶς φεύγει καὶ ἕνας χρόνος• 

καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ θέμα.

      Τὸν ἀξιοποιήσαμε πνευματικὰ ἢ τὸν σπαταλήσαμε στὰ ὑλικά;"

Ὁσίου Παϊσίου Ἁγιορείτου, 

Λόγοι Στ', Περὶ προσευχῆς, 

σελ. 198