Ορθόδοξα, Πνευματικά & Ωφέλιμα
Τετάρτη 3 Μαρτίου 2021
Απαγορεύει την είσοδο στις εκκλησίες χωρίς μάσκα ο Τρίκκης Χρυσόστομος!
Εκεί στη Θεσσαλία παρηγοριά καμία…
πηγή: https://orthopraxia.gr/category/orthodoxia/
σ.σ.: Είναι κωμικοτραγικό το φαινόμενο των τελευταίων ημερών. Είναι λες και διαγωνίζονται οι Δεποτάδες για το ποιο είναι το καλύτερο πιόνι της πολιτείας. Ενώ ούτε οι ίδιοι οι Κυβερνώντες δεν τηρούν τα μέτρα, αυτοί οι Δεσποτάδες, φοβούνται μην τους πουν “ανυπάκουους”. Σαν να δέχονται οι ίδιοι ότι οι Ιεροί Ναοί είναι οι πρώτες εστίες μολύνσεως και πρέπει να υπακούσουν. Σα να τρέμουν μήπως χάσουν τις απολαύσεις και τα δείπνα με τον αστακό και τις ψαρόσουπες.
Και ενώ εκείνοι είναι πιο υπάκουοι κι από σκυλάκια στην Νέα Τάξη Πραγμάτων, (νομίζουν ότι) κάνουν κουμάντο, όπως λένε, στα της εκκλησίας!
Το αν θα τους πει ο Μέγας Αρχιερεύς “οὐκ οἶδα ὑμᾶς”, καθόλου δεν τους απασχολεί και αυτό φαίνεται και από τις κατά καιρούς δηλώσεις και μασκοφορίες, και του Τρίκκης και του Δημητριάδος και του Λαρίσης!
Χρυσόστομε (φοβερή έμπνευση είχε αυτός που σου ‘δωσε το όνομα), ο Θεός σε βλέπει και εύχομαι να σε φέρει σε μετάνοια με μαλακό τρόπο… Και ‘σένα και τους ομοϊδεάτες σου.
Τι να σας πω και ‘σας, εκεί στη Θεσσαλία. Μπλέξατε ταλαίπωροι…. (τώρα είδα ότι ο …“ὁ ἐπιβλέπων ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ποιῶν αὐτὴν τρέμειν” ταρακούνησε λίγο την περιοχή σας – άραγε τι θα κάνει με την Κρήτη του Κολυμπαρίου).
Αναλυτικά το κήρυγμα του Χρυσοστόμου από το σχετικό ρεπορτάζ του εκκλησία online:
“Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να μη φοράει μάσκα στους ναούς της πόλης κατά τη διάρκεια της λειτουργίας”, ανέφερε χαρακτηριστικά από τα Τρίκαλα ο κ. Χρυσόστομος στέλνοντας έτσι ακόμη ένα ηχηρό μήνυμα μετά και από την ξεκάθαρη θέση που είχε πάρει για το θέμα των εμβολίων και πρόσθεσε πως “πρέπει όλοι μας να προσέχουμε γιατί αν δεν φοράμε μάσκα θα γίνουμε η αιτία να κολλήσουμε εμείς, να κολλήσουμε και τους άλλους. Θα μας κατηγορήσουν έτσι ότι εμείς οι άνθρωποι της Εκκλησίας είμαστε ανυπάκουοι αφού δεν σεβόμαστε τους νόμους, δεν κρατάμε τους κανόνες και θα μας ζητήσουν να κλείσουν και πάλι οι ναοί μας”.
Θέλοντας να στηλιτεύσει όλες τις ανεύθυνες συμπεριφορές που παρατηρήθηκαν το προηγούμενο διάστημα, ο μητροπολίτης Τρίκκης σημείωσε πως “υπάρχουν κάποιοι που όταν έρχονται στην Εκκλησία δεν φοράνε μάσκα. Όταν όμως οι ίδιοι πηγαίνουν στα σουπερμάρκετ εκεί τι φοράνε αφού δεν μπορούν να μπουν μέσα χωρίς αυτή”, διευκρινίζοντας παράλληλα πως δεν μπορεί ο δεσπότης να φοράει μάσκα και όλο το σύνολο και κάποιοι “να μπαίνουν μέσα στην Εκκλησία και να λένε με τσαμπουκά εγώ δεν τη φοράω. Δεν πρέπει να γινόμαστε υπεράνω της Εκκλησίας και υπεράνω του επισκόπου και να είμαστε μέσα στην Εκκλησία μόνο και μόνο για να κάνουμε μεγάλους σταυρούς με κατοστάρια κομποσκοίνια και να έχουμε μια γλώσσα ξεχειλωμένη αφού πριν κατηγορούμε και κουτσομπολεύουμε τους πάντες”.
Από τον ιερό μητροπολιτικό ναό του αγίου Νικολάου, ο κ. Χρυσόστομος που τέλεσε την εσπερινή θεία λειτουργία πηγαίνοντας ένα βήμα πιο πέρα τόνισε πως “ακόμη και ο πνευματικός σας να σας πει να μην φοράτε μάσκα εδώ δεσπότης είμαι εγώ. Αν θέλετε μπορείτε να πάτε εκεί που είναι αυτός, δηλαδή στην άλλη μητρόπολη και όχι εδώ”, συμπληρώνοντας ταυτόχρονα πως “στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδος βλέπουμε ότι επιτρέπονται μόνο εννέα άτομα μέσα στις Εκκλησίες, όσοι δηλαδή λειτουργούν. Εμείς εδώ δόξα τω Θεώ έχουμε λίγα κρούσματα και οι Εκκλησίες μας είναι ανοιχτές. Υπάρχει έτσι η δυνατότητα να δεχόμαστε περισσότερα άτομα και αυτό θα πρέπει να το προσέχουμε αν θέλουμε να μην το χάσουμε”.
Παίρνοντας αφορμή από τη ζωή του αγίου Νικολάου του Πλανά, ο μητροπολίτης Τρίκκης, επεσήμανε πως “υπήρξε μία μορφή και μία φυσιογνωμία ευλογημένη. Πρέπει στην σημερινή μας εποχή να είναι πρότυπο πρώτα για εμάς τους κληρικούς και έπειτα για όλους τους υπόλοιπους. Ο άγιος Νικόλαος ο Πλανάς εξομολογούσε τους ανθρώπους αφού πρώτα τους μάθαινε πως να εξομολογούνται. Εμείς σήμερα δυστυχώς δεν γνωρίζουμε να εξομολογούμαστε. Νομίζουμε ότι αν πάμε σε έναν ιερέα του πούμε τις αμαρτίες και μας διαβάσει και την συγχωρητική ευχή πως έχουμε τελειώσει και όλα είναι καλά”.
Ο κ. Χρυσόστομος, παράλληλα συμπλήρωσε, πως όταν αποφασίσουμε να πάμε να εξομολογηθούμε θα πρέπει πρώτα μέσα μας να είμαστε έτοιμοι να μετανοήσουμε για όλα αυτά τα οποία κάναμε. “Πόσοι άνθρωποι δεν μιλάνε μεταξύ τους και με την οικογένειά τους και έρχονται εδώ για να κοινωνήσουν και να εξομολογηθούν παρόλο που υπάρχει διχόνοια ακόμη και μέσα στο σπίτι τους;”, αναρωτήθηκε ο Σεβασμιώτατος ενώ απευθυνόμενος προς τους ιερείς της μητρόπολης τους προέτρεψε: “να μάθετε στον κόσμο να ξέρει γιατί έρχεται στην Εκκλησία για εξομολόγηση. Έρχεται απλώς να πει τα αμαρτήματά του και να φύγει ή έρχεται να πει τα αμαρτήματά του και να προσπαθήσει να αγωνιστεί;”.
Με την ευκαιρία της έναρξης της μεγάλης τεσσαρακοστής, ο μητροπολίτης Τρίκκης κατέληξε με την προτροπή “να προσπαθήσουμε να προετοιμαστούμε με μετάνοια και προσευχή γιατί, μόνο τότε θα μπορέσουμε να προσέλθουμε καθαροί στο μυστήριο της ιεράς εξομολόγησης”
(LIDDELL & SCOTT – Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας)
δεσπότης: -ου, ὁ, κλητ. δέσποτα: (2) λέγεται για τους Ασιάτες άρχοντες, δεσπότης, τύραννος, απόλυτος μονάρχης, αυθέντης, δυνάστης, του οποίου οι υπήκοοι είναι δούλοι, σε Ηρόδ., Θουκ.· ο πληθ. χρησιμ. από τους ποιητές για μεμονωμένα πρόσωπα, όπως τύραννοι, σε Αισχύλ.
Κεραυνός ἐν αἰθρίᾳ: Ἄσμα διαβολικόν ἠκούσθη… ἐν μέσῳ … εὐσεβείας και ἁγιότητος. Γράφει ο Γεώργιος Κ. Τζανάκης
Μὲ τὴν ὑποχωρητικότητά μας μπροστὰ στὶς ἀπαιτήσεις τῶν ἐξουσιῶν δείχνουμε ὅτι ἔχουμε πνεῦμα δειλίας καὶ ἐλλείψι ἀνδρείας καὶ διαθέσεως νὰ ὑπερασπιστοῦμε τὴν πίστι μας.
Μὲ τὴν ὑποχωρήτικότητά μας αὐτὴν δουλώσαμε τὴν Ἐκκλησία στὶς σατανοκίνητες μαριονέτες ποὺ κυβερνοῦν.
Μὲ τὴν μετατροπὴ τῶν ναῶν ἀπὸ χώρους χάριτος, ἁγιότητος καὶ θεραπείας σὲ χώρους μολύνσεως καὶ ἀπιστίας καὶ τρομοκρατήσεως, σπείραμε τὴν ἀμφιβολία καὶ τὸν φόβο στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Κλονήσαμε τὴν πίστι, παγώσαμε τὶς καρδιὲς κάναμε τὸν φόβο παντοδύναμο στὰ μάτια τους.
Μὲ τοὺς μασκοφορεμένους δεσπότες καὶ παπάδες, μὲ τὴν ἀπαγόρευσι τῆς τελέσεως τῶν ἀκολουθιῶν καὶ τῶν λειτουργιῶν, μὲ τὰ κορδελάκια καὶ τὰ ψεκαστήρια μεγαλώσαμε τὴν φοβία ποὺ καλλιεργοῦν οἱ πουλημένες ἐξουσίες καὶ οἱ πληρωμένοι εἰδικοί.
Μὲ τὶς ἐνέσεις τῶν ἐμβολίων νὰ τρυποῦν τὰ μπρατσάκια τῶν μασκοφορεμένων δεσποτάδων σὲ βίντεο ἤ σὲ φωτογραφίες ἐντυπώθηκε στὶς καρδιὲς ἡ σφραγίδα τοῦ φόβου, καὶ μὲ τὶς ἐγκυκλίους τους στέλνουν τὸ τρομοκρατημένο κοπάδι στὰ ἐμβολιαστικὰ σφαγεῖα τῶν Μεγάλων Φαρμακευτικῶν κολοσσῶν…
Δὲν διστάζουν νὰ γελοιοποιήσουν καὶ τοὺς ἁγίους ὑιοθετῶντας τὶς γελοιογραφίες τῶν ἐκκλησιομάχων οἱ ἵδιοι οἱ μητροπολῖτες στὰ ἔντυπά τους… καὶ μετὰ ζητᾶνε καὶ συγνώμη…
Καὶ τρίβουν τὰ χέρια τους οἱ Γκείητζδες καὶ οἱ Τσιόδρες καὶ ὅλα τὰ ὄργανα τοῦ σατανά…
Ἔ! Τί τὸ παράξενο νὰ στείλουν καὶ ἔνα τραγούδι στὴν Γιουροβίζιον γιὰ νὰ μᾶς ἐκπροσωπήσῃ, τὸ ὁποῖο ὑμνεῖ τὸν διάολο; Ὅλες οἱ ἄλλες πράξεις μας ποιόν ὑμνοῦν; Τὸ φιλόδοξο, τὸ λιγώτερο, κοριτσάκι φταῖει ποὺ τὸ βάλανε νὰ τραγουδάει αὐτὰ τὰ ἄσματα; Νὰ μὴν γίνῃ καὶ αὐτὸ σὰν τοὺς πατέρες του; Σὲ ποιὰ μεριὰ ἔχει κατευθυνθῇ ἡ καρδιά τους; Ποὺ ἔχει πιστέψει τὸ πνεῦμα τους;
Τόσο καιρὸ, ἐδὼ καὶ ἕνα χρόνο, πόσα τέτοια τραγούδια καὶ τέτοιους χοροὺς στὸν ἐξω ἀπὸ δῶ δὲν λένε συνεχῶς ἐπίσκοποι, παπάδες καὶ πιστοί; Ἤ δὲν καταλαβαίνουμε τί κάνουμε; Ποιὸν ὑμνοῦμε ὅταν ξεφτιλίζουμε τὰ μυστήρια καὶ τοὺς ἑαυτούς μας;
Ὅταν ἀποδεχόμασταν τὸ «Μάσκα, ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης-μάσκα ἡ ὡραιότης τῆς ἐκκλησίας» ξεχνῶντας ὅτι ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου εἶχε αὐτὲς τὶς ἰδιότητες, καὶ ἔτσι παρουσιαζόμασταν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ τῶν ἁγίων καὶ τελούσαμε τὰ μυστήρια ποιὸν ὑμνούσαμε (καὶ ὑμνοῦμε) καὶ ποιοῦ τὸν χορό χορεύαμε (καὶ χορεύουμε);
Τώρα ποὺ κοιτάμε τὴν σύριγγα τοῦ ἐμβολίου καὶ μὲ ὅλη τὴν ὕπαρξί μας λέμε: «Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι» τί κάνουμε; Δὲν γνωρίζουμε ποιοὶ θέλουν τὴν Μεγάλη Ἑπαννεκίνησι τοῦ πλανήτη καὶ μεθοδεύουν αὐτὲς τὶς διαδικασίες; Τόσο πολὺ κοιμώμαστε;
Ἀφοῦ βλέπει ὁ διάολος ὅτι ὅσα σχεδιάζουν τὰ ὄργανά του γίνονται ἀσυζητητὶ ἀποδεκτὰ χωρὶς τὴν παραμικρὴ ἀντίδρασι, πῶς νὰ μὴν ἀπαιτήσῃ ὕμνους καὶ ἄσματα ἀγάπης καὶ ἀφοσιώσεως; Νὰ μὴν πανηγυρίσουν τὰ ὄργανά του; Νὰ μὴν τραγουδήσουν; Πότε μέχρι τώρα στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος εἶχε κερδίσει τέτοια νίκη; Ποτέ!
Πότε ξανάδε ἱεράρχες νὰ κλείνουν τοὺς ναοὺς, νὰ διώκουν τοὺς ἱερεῖς, νὰ κυνηγοῦν τοὺς πιστοὺς, νὰ τοὺς λένε ὅτι δὲν ωφελεῖ νὰ πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία καὶ νὰ μεταλαβαίνουν; Πότε εἶδε πνευματικοὺς νὰ τιμωροῦν τοὺς ἀνθρώπους γιατὶ θέλουν νὰ πᾶνε νὰ μεταλάβουν τὰ παιδάκια τους, καὶ ταυτόχρονα νὰ λένε ὅτι ὅσοι δὲν πᾶνε νὰ κοινωνήσουν εἶναι ἐνάρετοι καὶ ταπεινοὶ ἐνῷ ὅσοι τὸ ἐπιδιώκουν εἶναι μιὰ ἐλὶτ ὑπερηφάνων καὶ ἀπανθρώπων; Πότε ξανάδε τόσους ἀνθρώπους νὰ αὐτοκτονοῦν νὰ σκοτώνονται δολίως καὶ νὰ τρελαίνονται;
Μποροῦσε ποτὲ νὰ σκεφτεῖ τέτοιες ἐπιτυχίες;
Τώρα ποὺ τὰ βλέπει νὰ μὴν ζητήσει καὶ ἀπὸ μᾶς ἕναν ὕμνο στὴν Γιουροβίζιον; Στὸ δικό του μαγαζί; Τόσα χρόνια ποιός ὑμνεῖται ἐκεί μέσα;
Ἄς μήν φωνασκοῦμε καὶ ταρασσόμαστε, λοιπόν. Θἄρθει καιρὸς ποὺ τέτοια ἄσματα θὰ γίνουν ὑποχρεωτικὰ, ὅπως τὶς μάσκες, καὶ θὰ τὰ λέμε μέσα στὶς ἐκκλησίες. Δὲν προσέξατε τὰ ντεκὸρ ποὺ ἔχουν οἱ παπιστὲς στὸ ἐσωτερικὸ τῶν ὀφιοειδῶν αἰθουσῶν τους, ὅπου συντρέχουν καὶ συναγελάζονται μαζί τους καὶ τὰ δικά μας ἐκκλησιαστικά λεβεντόπαιδα; Γιὰ ψάξτε καὶ δεῖτε…
Ψυχραιμία, λοιπόν. Εἶναι μόνον ἡ ἀρχή. Ὅπως ἀκούγαμε «Βάλτε τὴ μασκούλα σας» καὶ τώρα «κάντε τὸ ἐμβολιάκι σας» θὰ ἀκούσουμε «πεῖτε τὸ τραγουδάκι σας». Καὶ ὅπως συνηθίσαμε τὶς μασκοῦλες, ἔτσι θὰ συνηθίσουμε καὶ τὰ ἐμβολιάκια –θὰ εἶναι ἀπαραίτητα καὶ ἀναγκαία καὶ προαιρετικῶς …. ὑποχρεωτικά. Γιατί ὄχι καὶ τὰ ἄσματα;
Δὲν εἴπαμε ὅτι ὅλους τοὺς ἀγαπᾶμε; Γιατί ὄχι καὶ τὸν διάβολο; Θὰ ἐρμηνευτῇ καὶ θεολογικῶς. Πού βλέπετε τὴν δυσκολία; Μὲ λίγη καλὴ θέλησι θὰ διαστρέψουμε λίγο τὸν ἅγιο Ἰσαάκ καὶ νάτο. «Καῦσις καρδίας … καὶ ὑπὲρ τῶν δαιμόνων». Ἐδὼ τὸ Πιστεύω λέει: «Εἰς μίαν , ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν ἐκκλησίαν» καὶ οἱ λαμπροὶ ποιμένες μας ἀπεφάνθησαν συνοδικῶς ὅτι ὑπάρχουν πολλὲς τέτοιες ἐκκλησίες, μὶα ἐκ τῶν ὁποίων καὶ ἡ Ὀρθόδοξος, καὶ δὲν τρέχει τίποτα. Ὅλα καλά, ὅλα εὐλογημένα. Καὶ κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς ἀλλὰ ὁ.. πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καὶ χωρὶς αὐτὸν .. δὲν ὑπάρχει ἐκκλησία. Καὶ ἀνάμεσα σ᾿ αὐτοὺς ποὺ τὰ τὰ λένε εἶναι ἀρχιεπίσκοποι καὶ ἐπίσκοποι… Ἄλλοι διακηρύσσουν ὅτι τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με» εἶναι … λάθος προσευχή. Εἴδατε κανέναν νὰ ἐνοχληθῇ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ καὶ νὰ φωνάξῃ, ἐκτὸς ἀπὸ κάτι φανατικοὺς καὶ κολλημένους καὶ περιθωριακούς; Οἱ σοβαροὶ ποιμένες μας καὶ μοναχοί μας, ἀσχολοῦνται μὲ τὴν μετάνοια καὶ τὴν προσευχὴ, ἀσκοῦν σιωπή, ἐξετάζουν λεπτομερῶς τὶς ἁμαρτίες τους, καὶ κυρίως κάνουν ὑπακοή –τὴν ὁποία ἀπαιτοῦν καὶ ἀπὸ τὸ ποίμνιο- καὶ δὲν ἔχουν χρόνο γιὰ τέτοιους περισπασμούς. Εἶναι ὑπεύθυνοι καὶ συνετοὶ ἄνθρωποι καὶ ταπεινὰ τὸ λένε καὶ ἐγγράφως…
Φυσικὰ θὰ «καταδικάσουν» τὸ διαβολικὸν ἄσμα καὶ θὰ διαμαρτυρηθοῦν γιὰ τὸ ἀτόπημα, ὅπως ἔκαναν καὶ γιὰ τὸ κλείσιμο τῶν ἐκκλησιῶν, μιὰ ποὺ «πονοῦσε ἡ καρδιά τους νὰ εἶναι μακρυὰ ἀπὸ τὸ ποίμνιόν τους» κτλ. Ὅπως βλέπετε πλησιάζει τὸ δεύτερο Πάσχα ποὺ θὰ εἶναι κλειστὲς οἱ ἐκκλησίες… Σιγά-σιγά θὰ πολλαπλασιαστοῦν καὶ τὰ τραγουδάκια. (Ὑπῆρχαν καὶ παληὰ ἀρκετά, ἀλλὰ βέβαια κανένα δὲν εἶχε σταλεῖ στὴν Γιουροβίζιον καὶ δὲν εἶχε τόσο ξεκάθαρο στίχο. Εἶναι καὶ στὰ ἐγγλέζικα, ὁπότε δὲν καταλαβαίνουν ὅλοι…)
Ἀλλὰ, γιατί νὰ ὑποκρινόμεθα ἀδελφοί. Ἀφοὺ αὐτὸν ἀγαπᾶμε, τὰ δικά του ἔργα ποιοῦμε, γιατί νὰ μὴν τὸ τραγουδοῦμε;
Δὲν εἶναι μεγάλη ἁμαρτία ἡ ὑποκρισία; Ἐδὼ εἴμαστε ὑπερήφανοι γιὰ ἄλλα καὶ ἄλλα καὶ κάνουμε καὶ πορεῖες ὑπερηφανείας καὶ ἐνίοτε τιμοῦμε ἐκκλησιαστικῶς τοὺς πρωτοστατοῦντες…
Ἀφοὺ τιμοῦμε τὰ παιδιὰ νὰ μὴν τιμήσουμε καὶ τὸν πατέρα; Ἔστω καὶ μὲ ἕνα τραγουδάκι;
Καλὴ μαθητεία λοιπὸν στὸ κατηχητικὀ τοῦ διαβόλου… καὶ καλοὶ χοροὶ στὸ πάρτυ του. Τὸν χορὸ τὸν σέρνουν οἱ καλοὶ μασκοφορεμένοι ποιμένες κραδαίνοντας σύριγγες καὶ μὲ τὰ μπρατσάκια ἔξω… Μὴν χαλάμε τὴν εἰκόνα με ἄκαιρες διαμαρτυρίες…. Μὴν ἀκούσουμε καὶ ἀπ᾿αὐτὸ τὸ νέο ἀφεντικό, τὸ «Ηὐλήσαμεν ὑμῖν καὶ οὐκ ὠρχήσασθε», ὅπως τὸ ἀκούσαμε καὶ ἀπ᾿ τὸν Χριστό.
Ἕνας μογιλάλος καὶ ἀνάπηρος.
Γιὰ τὴν ἀντιγραφὴ: Γεώργιος Κ. Τζανάκης Ἀκρωτήρι Χανίων. 3/3/2021
Ανειλικρινής και ελλιπής η «συγνώμη» σας, Πρωτοσύγκελε της μητροπόλεως Φλωρίνης. Του Βασίλη Κερμενιώτη
Σεβαστέ Πρωτοσύγκελε της μητροπόλεώς μας, χαίρετε.
Δεν πιστεύαμε στα μάτια μας μ’ αυτό που είδαμε πριν λίγες μέρες: Στο εξώφυλλο του επίσημου περιοδικού της μητροπόλεώς μας, της «Σάλπιγγας της Ορθοδοξίας», μία αποκρουστική «αγιογραφική» παράσταση: τον Άγιο Γεώργιο πάνω σε άλογο να φοράει …μάσκα και να σημαδεύει έναν …κορωνοϊό, κρατώντας στο χέρι του, αντί για ακόντιο, ένα …εμβόλιο!
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΕΔΩ
ΠΗΓΗ: https://orthopraxia.gr/category/orthodoxia/
 |
| 1 ΣΕΛΙΔΑ |
 |
| 3 ΣΕΛΙΔΑ |
 |
| 4 ΣΕΛΙΔΑ |
 |
| 5 ΣΕΛΙΔΑ |
 |
| 6 ΣΕΛΙΔΑ |
 |
| 7 ΣΕΛΙΔΑ |
 |
| 8 ΣΕΛΙΔΑ |
Γιατί ο Θεός επιτρέπει οι "ελέω Θεού" άρχοντές μας, να είναι κακοί και ΑΝΑΞΙΟΙ;
Ρώτησαν κάποτε τον άγιο Αναστάσιο τον Σιναῒτη:
«Γιατί ο Θεός επιτρέπει οι "ελέω Θεού" άρχοντές μας, να είναι κακοί και ΑΝΑΞΙΟΙ; Και αν είναι "ελέω Θεού", και "τεταγμένοι από τον Θεό" κατά την Αγία Γραφή, πώς γίνεται να είναι συχνά ανάξιοι»;
Και ο άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης, μας εξηγεί:
«Ερώτησις: Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι οι εξουσίες τού κόσμου έχουν ταχθή από τον Θεό (Ρωμ. ιγ’, 1). Πρέπει λοιπόν να δεχθούμε ότι κάθε Άρχοντας ή Βασιλεύς ή Επίσκοπος προχειρίζεται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό;
Απόκρισις: Ο Θεός λέει στον Νόμο: «Θα σας δώσω άρχοντας σύμφωνα με τις καρδιές σας» (Ιερεμ. γ’, 15). Είναι λοιπόν φανερό ότι οι μεν άρχοντες και οι βασιλείς που είναι άξιοι αυτής της τιμής προχειρίζονται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό. Οι άλλοι πάλι που είναι ανάξιοι προχειρίζονται κατά παραχώρησιν ή και βούλησιν του Θεού σε ανάξιο λαό εξ αιτίας αυτής ακριβώς της αναξιότητός των. Και άκουσε σχετικά μερικές διηγήσεις.
Όταν είχε γίνει βασιλεύς ο Φωκάς ο τύραννος (Φλάβιος Φωκάς: αυτοκράτωρ του Βυζαντίου 602-610) και άρχισε εκείνες τις αιματοχυσίες με τον Βονόσο τον δήμιο (Βονόσος ή Βόνωσος: λογοθέτης-υπουργός επί Φλαβίου Φωκά), υπήρχε κάποιος μοναχός στην Κωνσταντινούπολι, άγιος άνθρωπος, που έχοντας μεγάλη παρρησία προς τον Θεό, απευθυνόταν σ΄Αυτόν, σαν να έκανε δίκη μαζί Του, και του έλεγε με απλότητα:
«Κύριε, γιατί έκανες τέτοιον βασιλέα;» Και τότε, αφού το έλεγε αυτό για αρκετές ημέρες, του ήλθε φωνή εκ Θεού που έλεγε: «Διότι δεν βρήκα άλλον χειρότερο».
Υπήρχε και κάποια άλλη πόλις στην περιοχή της Θηβαΐδος που ήταν γεμάτη παρανομία, της οποίας οι πολίτες διέπρατταν πολλά μιαρά και άτοπα πράγματα. Σ’ αυτήν λοιπόν κάποιος άνθρωπος του ιπποδρόμου διεφθαρμένος στο έπακρον απόκτησε ξαφνικά κάποια ψευδοκατάνυξι και πήγε και κουρεύτηκε μοναχός και ντύθηκε το μοναχικό σχήμα. Αλλ’ όμως καθόλου δεν σταμάτησε τις πονηρές πράξεις του.
Συνέβη λοιπόν να πεθάνη ο Επίσκοπος της πόλεως αυτής. Τότε παρουσιάσθηκε σε κάποιον άγιο άνθρωπο άγγελος Κυρίου και του λέει: «Πήγαινε και προετοίμασε την πόλι, για να χειροτονήσουν Επίσκοπο τον πρώην άνθρωπο του Ιπποδρόμου».
Πήγε λοιπόν αυτός και έκανε ό,τι του παρηγγέλθη. Αφού λοιπόν χειροτονήθηκε ο προαναφερθείς πρώην ή μάλλον έτι φαυλόβιος, άρχισε με τον νου του να φαντάζεται ότι κάτι είναι και να υψηλοφρονή. Τότε του παρουσιάσθηκε άγγελος Κυρίου και τού λέει: «Γιατί υψηλοφρονείς, άθλιε; Σου λέω αλήθεια ότι δεν έγινες Επίσκοπος, επειδή ήσουν άξιος για ιερωσύνη, αλλά γιατί αυτής της πόλεως τέτοιος Επίσκοπος της άξιζε».
Γι’ αυτό λοιπόν, αν ποτέ δης κάποιον ανάξιο και πονηρό Βασιλέα ή Άρχοντα ή Επίσκοπο, μην απορήσης, μήτε να κατηγορήσης την πρόνοια του Θεού. Αλλά μάλλον μάθε απ’ αυτό και πίστευε ότι παραδιδόμεθα σε τέτοιους τυράννους εξ αιτίας των ανομιών μας, κι όμως πάλι δεν αφήνουμε τα κακά μας έργα.»
( Άγιος Αναστάσιος P.G. 89, 476Β - 477Α. Ερώτησις ις’
ΠΗΓΗ: dogma.gr
Τρίτη 2 Μαρτίου 2021
Κυθήρων Σεραφεὶμ: Ἡ στέρησις τοῦ συνταγματικοῦ δικαιώματος τῆς ἐλευθερίας τῆς Θείας Λατρείας μέ τόν ἀποκλεισμόν τοῦ Λαοῦ ἀπό τήν λατρευτικήν συμμετοχήν θά ἔχῃ ἀπρόβλεπτες συνέπειες
Ἐγκύκλιος Τριωδίου Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφεὶμ
«Φαρισαίου φύγωμεν ὑψηγορίαν, καί τελώνου μάθωμεν τό ταπεινόν ἐν στεναγμοῖς…»
Aγαπητοί μου Aδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Aδελφοί μου Χριστιανοί, τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά!
Εὐλογημένη, εἰρηνική κατά Θεόν, χαριτοφόρα καί πλούσια σέ πνευματική καρποφορία ἡ ἱερή καί κατανυκτική περίοδος τοῦ Ἱεροῦ Τριῳδίου, ἡ ὁποία ἀρχίζει ἀπό τήν σημερινή Κυριακή τοῦ Τελώνη καί τοῦ Φαρισαίου καί θά περαιωθῇ σύν Θεῷ κατά τήν τελευταία ἡμέρα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος, τό Μέγα Σάββατον.
Τό Ἱερό Τριῴδιο ἀνοίγει ἡ ταπείνωσις καί ἡ βαθεῖα συντριβή τοῦ τελώνη καί τό κλείνει ἡ εἰλικρινής μετάνοια καί ἡ ὁμολογία τοῦ εὐγνώμονος ληστοῦ. Καθ’ ὅλην...
τήν διάρκεια τῶν 70 αὐτῶν ἁγίων ἡμερῶν εἰς τήν προκαθάρσιμον περίοδον τῶν τριῶν πρώτων ἑβδομάδων μέχρι τήν Κυριακή τῆς Τυρινῆς, εἰς τάς 6 ἑβδομάδας τῶν φωτοποιῶν Νηστειῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Ἑβδομάδα, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τά Ἅγια τῶν Ἁγίων τῆς ὅλης περιόδου τοῦ Ἱεροῦ Τριῳδίου, παρελαύνουν πρόσωπα καί πρότυπα ὑποδειγματικῆς μετανοίας (ὅπως ὁ τελώνης, ὁ ἄσωτος, ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, ἡ πόρνη ἡ ἀλείψασα μέ τό μῦρον τούς ἀχράντους πόδας τοῦ Κυρίου μας, ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, ὁ ὁποῖος ἔκλαυσε πικρῶς διά τήν τριπλῆν ἄρνησίν του, ὁ εὐγνώμων ληστής καί ὅσοι ἄλλοι μνημονεύονται εἰς τόν Μέγαν Κανόνα πρώην ἄσωτοι καί ἁμαρτωλοί). Παρελαύνουν, ὡσαύτως, καί ἁγνά πρότυπα ἀρετῆς καί θεοσεβείας (ὅπως οἱ ἅγιοι Βασιλεῖς Μιχαήλ καί Θεοδώρα καί ὁ ἅγιος Πατριάρχης Μεθόδιος, οἱ ὁποῖοι ὑπούργησαν εἰς τό θεῖον ἔργον τῆς ἀναστηλώσεως τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, ὁ ἅγιος Γρηγόριος Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης ὁ Παλαμᾶς, ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, συγγραφεύς τοῦ ἀσκητικοῦ βιβλίου τῆς Κλίμακος, ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης, ποιητής τοῦ Μεγάλου Κανόνος, ὁ Ἅγιος καί Δίκαιος φίλος τοῦ Χριστοῦ Λάζαρος, ὁ ἅγιος Ἰωσήφ ὁ Πάγκαλος καί ὅλα τά ἀξιέπαινα ἅγια παραδείγματα ἐναρέτου βιοτῆς καί πολιτείας), τά ὁποῖα προβάλλει πρός μίμησιν ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας Κρήτης εἰς τόν ὑπέροχον Κανόνα του.
Πρό πάντων, ὅμως, εἰς τό πνευματικόν στερέωμα τοῦ Ἱεροῦ Τριῳδίου λάμπει καί ἀστράπτει τό Πανάγιο Πρόσωπο τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ τήν πανηγυρικήν περιφοράν τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, μέ τήν Σταυροπροσκύνησιν εἰς τό μέσον τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, μέ τήν θριαμβευτικήν εἴσοδόν Του εἰς τά Ἱεροσόλυμα, μέ τήν Ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου, μέ τά Ἅγια καί φρικτά Πάθη Του καί τέλος μέ τήν Ἁγίαν καί ἔνδοξον Ἀνάστασίν Του. Ἀλλά καί τό Πανάγιο Πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου μέ τόν Εὐαγγελισμόν της, μέ τήν ἑόρτιον Ἀκολουθίαν τῶν Χαιρετισμῶν της, μέ τήν σεμνήν καί ἔμπονον παρουσίαν της εἰς τόν Σταυρόν καί τήν Ταφήν τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου καί Θεοῦ μας καί τήν ἀνεκλάλητον χαράν καί εὐφροσύνην της μετά τήν Ἀνάστασιν τοῦ Υἱοῦ της καί Θεοῦ καταυγάζει τήν ἐκκλησιαστική αὐτή περίοδο.
Θά ἐπανέλθωμεν, ὅμως, εἰς τήν ὑψοποιόν ταπείνωσιν καί τό «ταπεινόν ἐν στεναγμοῖς» τοῦ τελώνη τῆς σημερινῆς παραβολῆς, ὡς ἀπαραίτητο καί πρωταρχικό ἐφόδιο διά τήν ἀσφαλῆ ἀγωνιστική πορεία καί τά πνευματική γυμνάσματα τοῦ «σταδίου τῶν ἀρετῶν» τῆς ἁγίας αὐτῆς περιόδου. Καί εὐθύς ἀμέσως θά ἀκούσωμεν τόν ἐμπνευσμένο παραινετικό λόγο τοῦ συμπαθεστάτου Ἁγίου τῶν καιρῶν μας Ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου διά τήν ταπείνωσιν καί τήν ἀνιδιοτέλεια εἰς τήν λατρείαν τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία εἶχε ὁ τελώνης καί δέν εἶχε ὁ μεγάλαυχος Φαρισαῖος.
«Ὁ Χριστός κάθεται ἔξω ἀπ’ τή θύρα τῆς ψυχῆς μας καί κρούει γιά νά Τοῦ ἀνοίξομε, μά δέν μπαίνει μέσα. Δέν θέλει νά ἐκβιάσει τήν ἐλευθερία, πού ὁ ἴδιος μᾶς ἔχει δώσει. Τό λέει στήν Ἀποκάλυψη: “Ἰδού ἕστηκα ἐπί τήν θύραν καί κρούω˙ ἐάν τίς ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καί ἀνοίξῃ τήν θύραν, εἰσελεύσομαι πρός αὐτόν καί δειπνήσω μετ’ αὐτοῦ καί αὐτός μετ’ ἐμοῦ”. Ὁ Χριστός εἶναι εὐγενής. Στέκει ἔξω ἀπό τή θύρα τῆς ψυχῆς μας καί χτυπάει ἁπαλά. Ἄν τοῦ ἀνοίξομε, θά ἔλθει μέσα μας καί θά μᾶς δώσει τά πάντα, τόν ἑαυτό Του, μυστικά, ἀθόρυβα.
Τόν Χριστό δέν θά μπορέσομε νά Τόν γνωρίσομε, ἄν Ἐκεῖνος δέν μᾶς γνωρίσει. Δέν μπορῶ νά τά ἐξηγήσω ἀκριβῶς αὐτά, εἶναι μυστήρια. Ἀκοῦστε τόν Ἀπόστολο Παῦλο: “Νῦν δέ γνόντες Θεόν, μᾶλλον δέ γνωσθέντες ὑπό Θεοῦ”. Οὔτε μποροῦμε νά Τόν ἀγαπήσομε, ἄν ὁ ἴδιος δέν μᾶς ἀγαπήσει. Ὁ Χριστός δέν θά μᾶς ἀγαπήσει, ἅμα ἐμεῖς δέν εἴμαστε ἄξιοι γιά νά μᾶς ἀγαπήσει. Γιά νά μᾶς ἀγαπήσει, πρέπει νά 'βρεῖ μέσα μας κάτι τό ἰδιαίτερο. Θέλεις, ζητάεις, προσπαθεῖς, παρακαλεῖς, δέν παίρνεις ὅμως τίποτα. Ἑτοιμάζεσαι νά ἀποκτήσεις ἐκεῖνα πού θέλει ὁ Χριστός, γιά νά ἔλθει μέσα σου ἡ Θεία Χάρις, ἀλλά δέν μπορεῖ νά 'μπεῖ, ἄν δέν ὑπάρχει ἐκεῖνο πού πρέπει νά ἔχει ὁ ἄνθρωπος. Ποιό εἶναι αὐτό; Εἶναι ἡ ταπείνωση. Ἄν δέν ὑπάρχει ταπείνωση, δέν μποροῦμε ν’ ἀγαπήσομε τόν Χριστό. Ταπείνωση καί ἀνιδιοτέλεια στή λατρεία τοῦ Θεοῦ...
…Ὅταν φτάσεις σέ μία τέτοια ταπείνωση καί ἐξαναγκάσεις τή Χάρι τοῦ Θεοῦ νά κατοικήσει μέσα σου, τότε τά κέρδισες ὅλα. Ὅταν ἔχεις τήν ταπείνωση, ὅταν γίνεις αἰχμάλωτος τοῦ Θεοῦ, αἰχμάλωτος μέ τήν καλή ἔννοια, δηλαδή δοχεῖο τῆς Θείας Χάριτος, τότε μπορεῖς νά πεῖς μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο: “Zῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός”. Εἶναι πάρα πολύ εὔκολο νά πραγματοποιηθεῖ αὐτό, νά κάνουμε, δηλαδή, αὐτά πού θέλει ὁ Θεός. Ὄχι ἁπλῶς εὔκολο ἀλλά εὐκολότατο. Ἀρκεῖ νά κάνομε τό ἄνοιγμα. Ὅταν κάνομε το ἄνοιγμα, γιά νά δεχθοῦμε τό θεῖον, γινόμαστε ἄξιοι τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἐγκύψει μέσα μας ὁ Χριστός. Καί ἄν ἐγκύψει μέσα μας ὁ Χριστός, μᾶς χαρίζει την ἐλευθερία. Ποῦ νά 'βρεῖς λέξεις γι’ αὐτά τά μυστήρια!… Ὅλο το μυστικό εἶναι ἡ ἀγάπη, ὁ ἔρωτας στόν Χριστό. Τό δόσιμο στόν κόσμο τόν πνευματικό. Οὔτε μοναξιά νιώθει κανείς, οὔτε τίποτα. Ζεῖ μέσα σ’ ἄλλον κόσμο. Ἐκεῖ πού ἡ ψυχή χαίρεται, ἐκεῖ πού εὐφραίνεται, πού ποτέ δέν χορταίνει».
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Πόσο μᾶς εἰρηνεύουν καί γαληνεύουν τήν ψυχήν μας τά θεοφώτιστα αὐτά λόγια τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου! «Ὁδός ἀρίστη» χαρακτηρίζεται ἡ ταπείνωσις εἰς τό Συναξάριον τῆς Μεγ. Πέμπτης. Καί πράγματι εἶναι. Εἶναι ἡ ἀσφαλέστερη ὁδός πρός μετάνοιαν καί σωτηρίαν. Καί αὐτή ἡ «ἀρίστη ὁδός» καί ἀσφαλεστέρα ὅλων τῶν ἄλλων μᾶς χρειάζεται καί εἶναι ἀπαραίτητη σήμερα, περισσότερο ἴσως ἀπό κάθε ἄλλη φορά.
Ἡ ἐπιδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, ἡ ὁποία συμπληρώνει ἕνα περίπου χρόνο ἔφερε σέ πολύ κόσμο «τά ἄνω κάτω». Οἱ ἀλλεπάλληλες «καραντίνες» καί ὁ περιορισμός τῆς ἐλεύθερης κυκλοφορίας. Ἡ ὑποχρεωτική μασκοφορία σέ ἐσωτερικούς καί ἐξωτερικούς χώρους. Οἱ καταιγιστικές ἐνημερώσεις μέσῳ τῶν Μ.Μ.Ε. Οἱ καθημερινές ἀναγγελίες κρουσμάτων (χωρίς τήν διάκρισιν τῶν λοιμώξεων τοῦ ἀναπνευστικοῦ καί τῶν θετικῶν εἰς τόν κορωνοϊόν περιστατικῶν) καί θανάτων (χωρίς καί ἐδῶ νά διευκρινίζονται οἱ ἀπό κορωνοϊόν καί οἱ μέ κορωνοϊόν θάνατοι). Οἱ συχνές ἀναφορές εἰς τά ἐμβόλια καί τούς ἐμβολιαζομένους, ἀλλά καί σέ περιστατικά παρενεργειῶν, παραλύσεων καί θανάτων ἐμβολιασθέντων, ὅλα αὐτά καί ἄλλα, τά ὁποῖα δέν μᾶς εἶναι γνωστά, κρατοῦν τούς συνανθρώπους μας σέ ἔντασι καί ὑπερδιέγερσι, ἀλλά καί σέ ἔντονη ἀγωνία καί ἀνασφάλεια περί τό «τί τέξεται ἡ ἐπιοῦσα».
Πέρα τούτων, ἡ στέρησις τοῦ συνταγματικοῦ δικαιώματος τῆς ἐλευθερίας τῆς Θείας Λατρείας μέ τόν ἀποκλεισμόν τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τῆς συντριπτικῆς πλειονότητος τῶν Ἑλληνορθοδόξων Χριστιανῶν, ἀπό τήν λατρευτικήν καί λειτουργικήν συμμετοχήν του – τό καί βασικώτερον καί σπουδαιότερον ὅλων-, ἀφοῦ δέν ἀρκεῖ ἡ μετά τήν Ἱεράν Ἀκολουθίαν καί Θείαν Λειτουργίαν «κατ’ ἰδίαν προσευχή» δι’ ὀλίγα λεπτά τῆς ὥρας, θά ἔχῃ ἀπρόβλεπτες συνέπειες διά τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα. Καί ὅλα αὐτά ὑπό τήν ἀπειλήν καί ἐπιβολήν προστίμων καί ἄλλων συνεπειῶν.
Μέσα, λοιπόν, εἰς αὐτό τό κλῖμα τῶν πιέσεων, τῶν διώξεων καί τῆς ἀνασφαλείας οἱ παραινετικοί λόγοι τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου διά ταπείνωσιν καί ἀνιδιοτέλειαν εἰς τήν Λατρείαν τοῦ Θεοῦ πίπτουν «ὡς δρόσος Ἀερμών ἐπί τά ὄρη Σιών», ἀποτελοῦν τό «βάλσαμο» τῆς ψυχῆς, τονώνουν καί ἐμψυχώνουν τόν κάθε πονεμένο καί ἐμπερίστατο συνάνθρωπό μας.
Καί ὁ Χριστιανός ποιητής μᾶς ἐνδυναμώνει ψυχικά:
«Ὦ πιστέ προχώρα, καί μή σταματᾶς,
τῆς ζωῆς ὁ δρόμος, εἶναι Γολγοθᾶς.
Ὅσο κι' ἄν ἡ νύχτα εἶναι σκοτεινή,
στήν καρδιά σου μέσα, δέν μπορεῖ νά μπῆ.
Κι' ἄν σάν ὁδοιπόρος, τώρα κουραστεῖς,
κάποτε γιά πάντα, θά ἀναπαυθῆς.
Ὦ ἀγάλλου ὁδοιπόρε, στό ταξίδι σου αὐτό,
ἔχεις σύντροφο γιά πάντα, τόν γλυκύτατο Χριστό.
Ἔχει ἀκόμη δρόμο ὡς τόν οὐρανό,
δύσκολο, θλιμμένο καί πολύ στενό.
Μά καί τοῦ Πατέρα, ἡ ἄσωστη πηγή,
ἔχει νά ζητήσεις, πίστι πιό τρανή».
Μέ αὐτό τό πνεῦμα τῆς θεοδίδακτης ταπεινώσεως καί μέσα εἰς τήν ἁγία ἀτμόσφαιρα τῆς Θείας Λατρείας ἄς ἀντιμετωπισθοῦν ὑπευθύνως καί ἁρμοδίως, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καί φόβῳ Θεοῦ, Ἐκκλησιαστικά – Πανορθόδοξα ζητήματα, ὅπως εἶναι τά σχίσματα εἰς τήν Οὐκρανίαν, τά Σκόπια καί τό Μαυροβούνιον, τά ὁποῖα ἀναδύονται καί ἔρχονται εἰς τό προσκήνιον, ἐπαπειλοῦντα καιρίως ἔτι πλέον τήν Πανορθόδοξον ἑνότητα, καί χρῄζουν θεοφωτίστων καί λεπτεπιλέπτων χειρισμῶν, «ἵνα μή χεῖρον τι γένηται». Ἀλλά καί διά τά Ἐθνικά μας θέματα, τά ὁποῖα ἀφοροῦν εἰς τήν ἐδαφικήν μας ἀκεραιότητα, τήν ἐθνικήν μας κυριαρχίαν εἰς τόν θαλάσσιον χῶρον καί τό Κυπριακόν ζήτημα, καί διά τά ὁποῖα ἔχουμε διαφορές καί προστριβές μέ τήν γείτονα πρός ἀνατολάς χώραν, εἶναι ἀνάγκη νά προσευχηθοῦμε ἐκτενῶς πρός τόν Κύριον κατ’ αὐτόν τόν πνευματικόν καιρόν τῆς μετανοίας.
Εὐχόμενος, ὅθεν, πᾶσαν παρά Κυρίου Παντοκράτορος ἐνίσχυσιν καί εὐλογίαν καί πᾶν ἀπό Θεοῦ δώρημα τέλειον ἐπ’ ἀγαθῷ τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ἑλληνορθοδόξου Πατρίδος ἡμῶν καί εὐλογημένον τό ἀρξάμενον Ἱερόν Τριῴδιον, διατελῶ,
Μετ’ εὐχῶν καί ἀγάπης
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Κυθήρων & Ἀντικυθήρων Σεραφείμ
π. Στυλιανὸς Καρπαθίου: Covid-19 - Τὸ ζήτημα τοῦ ἐμβολίου κατὰ τοῦ ἰοῦ sars-cov-2 και οἱ πνευματικὲς προεκτάσεις τῆς νόσου
https://hristospanagia3.blogspot.com/2021/02/covid-19-sars-cov-2.html
Παρακολουθῆστε τὸ πρῶτο καὶ δεύτερο μέρος τῆς ραδιοφωνικῆς ἐκπομπῆς «Θεολογεῖν Ὀρθοδόξως» ποὺ ἐπιμελεῖται καὶ παρουσιάζει στὸ Pemptousia FM ὁ Θεολόγος Βασίλειος Γκρίλλας, μὲ προσκεκλημένο στὸ στούντιο τὸν π. Στυλιανὸ Καρπαθίου, Θεολόγο - Ψυχίατρο - Δρ. Βιοηθικῆς. Θέμα τῆς ἐκπομπῆς ποὺ μεταδόθηκε τὴν Πέμπτη 4/2/2021 ἦταν «Τὸ ζήτημα τοῦ ἐμβολίου κατὰ τοῦ ἰοῦ sars-cov-2». Στὴν διαλογικὴ συζήτηση ἐπιχειρήθηκε ἡ ἀνάλυση τῶν δεδομένων ποὺ ἔχουν προκύψει ἀπὸ τὸ ἐμβόλιο κατὰ τοῦ Covid-19 καὶ ὁ π. Στυλιανὸς ἀνέλυσε δεδομένα ἀπὸ τὴν ἀνοιχτὴ ἐπιστολὴ ποὺ ἀπέστειλε πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Παρακολουθῆστε καὶ τὸ δεύτερο μέρος…
Ἡ Γιουροβίζιον διδάσκει στα παιδιά μας τις δαιμονικές δυνάμεις; (28.02.2021)
Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὴ Θεία Λειτουργία, τὴν Κυριακὴ ΙΖ΄ Λουκᾶ (Ἀσώτου), ποὺ τελέσθηκε στὸν ἱερὸ ναὸ Ἁγίου Μάμαντος τῆς κοινότητος Ξυλιάτου τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (28.02.2021).
ΠΑΤΗΣΤΕ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ:
Ἡ Γιουροβίζιον διδάσκει στὰ παιδιά μας τὶς δαιμονικὲς δυνάμεις; (28.02.2021)
Μέ πόνο ψυχῆς καί εἰλικρινή φιλαδελφία. Ἱερομόναχος Εὐθύμιος Καλύβη Ἀναστάσεως – Καψάλα Ἅγιον Ὄρος 01-14 / 04 / 2020
Ο Γέροντας Ευθύμιος από την Καψάλα ξεκαθαρίζει τη θέση του
Στίς κρίσιμες ἡμέρες πού διανύομε καί στήν ἱερότητα τῶν ἡμερῶν τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος ἐπιβάλλεται μᾶλλον σιωπή καί προσευχή. Ὅμως ἐπειδή προσφάτως στό Διαδίκτυο κυκλοφορήθηκαν κάποιες ἀπόψεις μέ τόν ὄνομά μου, πρός ἀποκατάσταση τῆς ἀληθείας, γιά νά μήν προκύψη ζημία, ἀναφέρω τά ἑξῆς:
Οὐδέποτε εἶπα σέ ἀνθρώπους νά ἀποθηκεύουν τρόφιμα λόγω ἐπικείμενου πολέμου καί οὐδέποτε προφήτευσα τήν λήξη τῆς ἀπειλῆς τοῦ ἰοῦ, ὅπως κάποιοι ἀνεύθυνα καί ψευδῶς διέδωσαν. Ἐπίσης χωρίς τήν ἀδειά μου ἀνήρτησαν συζητήσεις μου μέ ἀνακριβεῖς καί ἀντικρουόμενες ἀπόψεις μου γιά τόν κορονοϊό, οἱ ὁποῖες προκάλεσαν ἐρωτηματικά. Ἡ ἄποψή μου φαίνεται ξεκάθαρα σέ ὅσα ἀκολουθοῦν, εἶναι ἐντελῶς προσωπική, χωρίς διάθεση νά τήν ἐπιβάλλω καί σέ ἄλλους.
Στά τόσα δυσβάσταχτα προβλήματα πού ἔχουν οἱ ἄνθρωποι, τώρα προστέθηκε καί ἡ ἀπειλή τοῦ ἰοῦ, πού κατήντησε ἐφιάλτης. Πιό πολύ ὑποφέρουν οἱ ἄνθρωποι ἀπό τόν φόβο, τόν πανικό καί τόν ἀκούσιο ἐγκλεισμό, παρά ἀπό τόν ἰό. Ἡ πολιτεία πῆρε μέτρα προστασίας, ἀλλά ἡ Ἐκκλησία ἔχει τά δικά της ἐφόδια γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ ἰοῦ, πού τώρα ταπεινωμένη ὅσο ποτέ ἄλλοτε, ἀποδυναμωμένη καί δεσμευμένη ἀπό τήν πολιτεία, ἀδυνατεῖ νά τά παράσχη στούς πιστούς της.
Παλαιώτερα σέ παρόμοιες περιπτώσεις θανατηφόρων ἐπιδημιῶν τελοῦσε ἁγιασμούς καί ἔκανε λιτανεῖες ἱερῶν εἰκόνων καί ἁγίων λειψάνων. Γιατί καί σήμερα νά μήν γίνωνται αὐτά; «Μή οὐκ ἰσχύει ἡ χείρ Κυρίου» νά μᾶς βοηθήση καί σήμερα;
Στό χωρίο μου τήν τρίτη δεκαετία τοῦ 20ου αἰῶνος ἔπεσε λοιμώδης νόσος ἀπό τήν ὁποῖα πέθαναν 50 μικρά παιδιά σέ λίγες ἡμέρες. Δέν προλάβαιναν νά ἀνοίγουν τάφους. Ἔφεραν τότε τήν κάρα τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους ἀπό τόν Ἅγιο Στέφανο Μετεώρων καί ἀμέσως κατέπαυσε τό θανατικό.
Ἀπό τότε πού ὁ Κύριος ἐτέλεσε τόν Μυστικό Δεῖπνο καί παρέδωσε τό ἁγιώτατο μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, δέν ἔπαυσε μέχρι σήμερα νά τελεῖται ἡ «σωσίκοσμη» θεία Λειτουργία. Οὔτε ὁ Διοκλητιανός, οὔτε οἱ Τοῦρκοι, οὔτε οἱ κομμουνιστές στήν Ρωσσία, οὔτε οἱ Γερμανοί στά χρόνια τῆς κατοχῆς κατάφεραν νά παύσουν τήν θεία Λειτουργία καί τήν προσέλευση τῶν πιστῶν γιά τήν θεία Κοινωνία. Καί τώρα μέ τόν φόβο τοῦ ἰοῦ ἔκλεισαν οἱ Ναοί καί στεροῦνται οἱ πιστοί τήν σωστική χάρη τῶν Μυστηρίων, πού τόση ἀνάγκη τήν ἔχουν. Ἀντιθέτως, τήν ἴδια ὥρα πού ἐδῶ ὅλα σιωποῦν ἀπό φόβο, στίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῆς Σερβίας, Βουλγαρίας καί Γεωργίας γίνεται ἡ λατρεία ἀπρόσκοπτα, οἱ ναοί εἶναι ἀνοιχτοί, τελεῖται ἡ θεία Λειτουργία καί δέν φοβοῦνται οἱ πιστοί μήν προσβληθοῦν ἀπό τόν ἰό.
Τά μέτρα προστασίας πού ἐπιβάλλει ἡ νῦν κυβέρνηση εἶναι ἀντισυνταγματικά, δυσβάσταχτα, ὑπερβολικά καί ἄνισα πρός τούς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους, ἐνῶ ἔχουν δημιουργήση ἕνα κλῖμα τρομοκρατίας, τό ὁποῖο ἐπιδεινώνουν τά ΜΜΕ. Ναί, ὑπάρχει ὁ ἰός καί ἐπιβάλλεται νά προστατεύσωμε τήν ὑγεία μας καί τήν ὑγεία τῶν ἄλλων. Ὅμως ὁ φόβος πρέπει νά ἐκλείψη, διότι στήν κατάσταση τοῦ φόβου ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά σκεφθῆ καί νά ἐνεργήση λογικά καί διακριτικά.
Σέ παρόμοια περίπτωση, ὅταν ἔγινε ἡ ἔκρηξη στό Τσερνομπίλ, οἱ ἄνθρωποι τότε πανικοβλήθηκαν καί ἐξέταζαν τά λαχανικά καί τά φροῦτα γιά νά τρῶνε ἀπό αὐτά πού εἶχαν τήν λιγώτερη ἀκτινοβολία. Ὁ ὅσιος Παΐσιος ἐρωτηθείς εἶπε νά κάνωμε τόν σταυρό μας καί νά τρῶμε ἄφοβα, δίνοντας ὁ ἴδιος πρῶτος τό παράδειγμα.
Ἄν ζοῦσε σήμερα εἶναι ἀδιανόητο νά τόν βλέπαμε μέ μάσκα καί γάντια, νά ἔχη στήν τσέπη του τό μπουκάλι μέ τό οἰνόπνευμα καί νά ἀποφεύγη τούς ἀνθρώπους ἤ νά τούς μιλᾶ ἀπό ἀπόσταση. Εἶναι βέβαιο ὅτι θά εἰρήνευε τούς ἀνθρώπους καί θά βοηθοῦσε νά ἀποβάλλουν τόν φόβο καί πιό πολύ θά ἐλυπεῖτο γιά τό κλείσιμο τῶν Ἐκκλησιῶν. Εἶναι ἀταίριαστος αὐτός ὁ φόβος γιά τούς χριστιανούς πού ἐμπνέονται ἀπό τό παράδειγμα τοῦ Θεανθρώπου καί ἀπό τούς Μάρτυρες τῆς πίστεώς μας.
Ἀπό πολλούς ἀναμένεται ἐναγωνίως ἡ νίκη τοῦ κορονοϊοῦ μέ τήν ἐφεύρεση τοῦ ἐμβολίου, τό ὁποῖο θά εἶναι ὑποχρεωτικό γιά ὅλους. Ἐμεῖς ἀρνούμαστε νά κάνωμε τό ἐμβόλιο. Ὅποιος φοβᾶται, ἄς κάνη ὅσα ἐμβόλια θέλει, ἀλλά νά γνωρίζη ὅτι μπορεῖ νά ἔχη ἀπρόβλεπτες βαρειές παρενέργειες, ὅπως εἶχαν τά ἐμβόλια πού ἔκαναν στά παιδιά πρίν λίγα χρόνια γιά τήν νόσο τῶν πτηνῶν καί πολλά παρέλυσαν. Ὅπως ἐπίσης ἔπαθαν σκλήρυνση κατά πλάκας πολλοί πού ἔκαναν τό ἐμβόλιο τῆς ἡπατίτιδας Β’ καί τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ ἄλλα ἐμβόλια. Ἄν δέν φυλάξη ὁ Θεός, τί μποροῦν νά κάνουν τά ἐμβόλια καί τά φάρμακα; Ὁ ἄθεος Καζαντζάκης γιά νά προφυλαχθῆ ἀπό τήν χολέρα σέ ταξίδι του στό ἐξωτερικό, ἔκανε ἐμβόλιο καί πάλι νόσησε.
Ἐμεῖς ἔχομε ἀνώτερα ἐμβόλια καί «φάρμακα ἀθανασίας», τά ἅγια Μυστήρια. Γιατρούς δοκιμασμένους καί εἰδικούς γιά τόν ἰό, τόν ἅγιο Χαράλαμπο, τόν ἅγιο Βησσαρίωνα Δουσίκου, πού εἶναι γιά τήν πανώλη καί τόσους ἄλλους Ἁγίους. Τώρα ὅμως μέ τίς αὐστηρές ἀπαγορεύσεις ὁ λαός παραμένει ἀβοήθητος καί ἀπαρηγόρητος.
Καί ἐνῶ ὅλοι ἀγωνίζονται γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ ἰοῦ, κάποιοι, ἄλλα ἔχουν κατά νοῦ καί κάπου ἀλλοῦ ἀποβλέπουν. Κορυφαῖοι γιατροί καί ἐπιστήμονες ἐπισημαίνουν ὅτι αὐτά πού γίνονται εἶναι τέστ πειθαρχίας γιά νά χειραγωγοῦν τούς ἀνθρώπους ἐκεῖ πού θέλουν. Αὐτό φαινόταν παράξενο καί ἀπίθανο μέχρι πρότινος ἀλλά δέν εἶναι φαντασία, διότι οἱ ἄνθρωποι πλέον τό λένε δημόσια: «Ἡ πανδημία τοῦ κορονοϊοῦ ἀνέδειξε τήν ἀνάγκη μιᾶς παγκόσμιας δημοκρατικῆς διακυβέρνησης» (Γιώργος Παπανδρέου) καί προτείνουν «νά ἔχη ὁ κάθε ἄνθρωπος ἕνα μικροτσίπ γιά νά ἔχη βιομετρικά δεδομένα σέ σχέση μέ τόν ἰό ἤ μέ ἄλλες ἐπιδημικές μετρήσεις» (Εὐάγγελος Βενιζέλος). Αὐτοί μιλοῦν ἀνοιχτά γιά σφράγισμα καί παγκόσμια δικτατορία, ἀλλά ἐμεῖς καταλαβαίνομε; Καί τί κάνομε; Ἄν καί τόσα εἶχε γράψει καί πῆ ὁ ὄσιος Παΐσιος γιʼ αὐτό τό θέμα. Αὐτούς τούς ἀνθρώπους πού μᾶς ὑποδούλωσαν στούς ξένους δανειστές καί τώρα μᾶς ὁδηγοῦν στήν σκλαβιά τοῦ Ἀντιχρίστου, εἶναι δυνατόν νά τούς ἐμπιστευθοῦμε;
Ὁ ὅσιος Παΐσιος προλέγοντας τίς μελλοντικές δυσκολίες τόνιζε: «Μόνο μέ καλή πνευματική ζωή θά τά βγάλωμε πέρα». Ἐπέτρεψε ὁ Θεός γιά τίς ἁμαρτίες μας αὐτήν τήν μεγάλη δοκιμασία. Ἔχομε ἀνάγκη ἀπό εἰλικρινῆ μετάνοια, ὑπομονή ἀνεξάντλητη καί προσευχή ἀδιάλειπτη, ἡ ὁποία ἐνισχύει τήν Πίστη μας. Εὐχώμαστε ἀδελφικά καλή Ἀνάσταση μέ τίς ὁποιεσδήποτε συνθῆκες. Ὁ Ἀναστάς, ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί Νικητής τοῦ θανάτου νά παρηγορήση, νά φωτίση μέ τό φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του ὅλους μας καί νά δώση δύναμη καί ἀντοχή στόν λαό Του. Μέ τήν χάρη Του νά φθάσωμε στήν ἡμέρα τῆς ἀπολυτρώσεώς μας ἀπό τήν ἁμαρτία καί ἀπό ὅλα τά δεινά. Ἀμήν.
Μέ πόνο ψυχῆς
καί εἰλικρινή φιλαδελφία.
Ἱερομόναχος Εὐθύμιος
Καλύβη Ἀναστάσεως – Καψάλα
Ἅγιον Ὄρος
01-14 / 04 / 2020
Η επίσκεψη της θείας Χάριτος (Αγιος Μακάριος Αιγύπτιος)
Η επίσκεψη της θείας Χάριτος
Όσοι έχουν ένοικο της ψυχής τους τον Χριστό και οδηγούνται από το Πνεύμα, μερικές φορές είναι σαν να βρίσκωνται σε βασιλικό δείπνο, και ευφραίνονται και αγάλλονται με αγαλλίασι και ευφροσύνη απερίγραπτη. Άλλοτε είναι σαν τη νύφη που αναπαύεται με τον νυμφίο με θεϊκή ανάπαυσι. Άλλοτε γίνονται σαν ασώματοι άγγελοι. Παρ’ όλο που έχουν σώμα νοιώθουν τόσο απαλά και ανάλαφρα. Άλλοτε μοιάζουν σαν να γλεντούν με μεθυστικό ποτό. Μεθούν με Άγιο Πνεύμα σε μέθη θεϊκή και σε μυστήρια πνευματικά.
Άλλοτε είναι σαν να βρίσκωνται σε κλάματα και θρήνους για το ανθρώπινο γένος. Προσεύχονται για όλο τον Αδάμ και καίγονται για όλη την ανθρωπότητα, λαμβάνοντας πένθος και κλάματα από την αγάπη του Πνεύματος. Άλλοτε με υπερβολική χαρά ανάβουν από το Πνεύμα και καίγονται στην αγάπη, ώστε αν ήταν δυνατό κάθε άνθρωπο να τον βάλουν στα σπλάγχνα τους, χωρίς να κάνουν διάκρισι κακού και καλού.
Άλλοτε καταλαμβάνονται από το ταπεινό φρόνημα του Πνεύματος και κατεβαίνουν κάτω από κάθε άνθρωπο, θεωρώντας τον εαυτό τους πιο τελευταίο και πιο μικρό απ’ όλους… Άλλοτε μοιάζουν με ρωμαλέο άνδρα που φόρεσε βασιλική πανοπλία και κατέβηκε να πολεμήση τους εχθρούς και τους αντιμετώπισε επιτυχώς με νίκη… Άλλοτε η ψυχή αναπαύεται με υπερβολική ησυχία και γαλήνη και ειρήνη, νοιώθωντας απερίγραπτη πνευματική ηδονή και ανάπαυσι και ευεξία. Άλλοτε αποκτά από τη θεία χάρι μία σύνεσι και σοφία απερίγραπτη και μία γνώσι πνευματική ανεξερεύνητη, πράγμα που δεν μπορεί να περιγράψη ανθρώπινη γλώσσα. Και άλλοτε γίνεται σαν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Με τέτοιους ποικίλους τρόπους η Χάρις επισκέπτεται την ψυχή και ενεργεί σ’ αυτήν· και με τέτοιους πολλούς τρόπους την οδηγεί» (ομιλ. 18η).
«Άλλοτε η Χάρις κάνει ώστε να νοιώθη ειρήνη όλος ο εσωτερικός κόσμος και η καρδιά, ώστε η ψυχή από την πολλή χαρά να φαίνεται σαν άκακο παιδί. Τότε ο άνθρωπος δεν κατακρίνει κανένα είτε ειδωλολάτρη είτε Εβραίο είτε αμαρτωλό είτε κοσμικό, αλλά μέσα του έχει καθαρό μάτι και μ’ αυτό όλους τους βλέπει καθαρούς και νοιώθει χαρά για όλον τον κόσμο και όλους θέλει να τους προσκυνή και να τους αγαπά, ειδωλολάτρες, Εβραίους.
Άλλοτε αισθάνεται σαν εκείνον που φόρεσε κάτι σαν ένδυμα φωτεινό, τέτοιο που δεν βρίσκεται σ’ αυτόν τον κόσμο και δεν μπορούν να το κατασκευάσουν ανθρώπινα χέρια (σαν τα ενδύματα του Κυρίου επάνω στο όρος όπου ανέβηκε ο Κύριος με τον Ιωάννη και τον Πέτρο και τα έκανε να αστράφτουν), και φορώντας το, να νοιώθη κατάπληξι και θαυμασμό.
«Άλλοτε ξεθαρρεύει στον Υιό του Θεού σαν υιός βασιλέως στον πατέρα του, και εισέρχεται μέσα στο παλάτι σε πολλά διαμερίσματα, και όσο προχωρεί του ανοίγονται καινούργια· σαν να λέμε ότι μπήκε σε εκατό δωμάτια του παλατιού και του ανοίχθηκαν και άλλα εκατό. Και γίνεται πλούσιος και όσο πλουτίζει, πάλι του δείχνονται άλλα πιο καινούργια θαυμαστά πράγματα. Και νοιώθει ότι του εμπιστεύεται ο ουράνιος Βασιλεύς σαν σε γυιό του και κληρονόμο πράγματα που δεν λέγονται από άνθρωπο και δεν διαρθρώνονται με γλώσσα ανθρώπινη.
»Άλλοτε νοιώθει ότι ένα θεϊκό φως φωτίζει την καρδιά του, που ανοίγει πιο μέσα και πιο βαθειά και φανερώνεται καινούργιο φως που προηγουμένως κρυβόταν, με αποτέλεσμα να καταπίνεται ο άνθρωπος από εκείνη την γλυκύτητα και θεωρία και τα απόκρυφα μυστήρια, ώστε εκείνες τις ώρες να αισθάνεται ότι ελευθερώθηκε κι έφθασε στην τελειότητα, ότι έγινε καθαρός και ελεύθερος από την αμαρτία» (ομιλ. 8η).
Από το βιβλίο: ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ – Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη (1940-2009)
Αναδημοσίευση από:https://orthopraxia.gr/category/orthodoxia/
http://entaksis.gr/xristianika-themata/psihopheli/2018-03-08-21-33-37 Αντιγραφή από impantokratoros.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)