Ορθόδοξα, Πνευματικά & Ωφέλιμα
Δευτέρα 1 Μαρτίου 2021
"Προσευχόμεθα υπέρ των ζώντων και των μεταστάντων και τους μνημονεύουμε με τα ονόματά τους, για να δείξουμε, ότι τους αγαπάμε με όλη μας την καρδιά"
Μερικοί ρωτούν γιατί μνημονεύουμε τα ονόματα των κεκοιμημένων και των ζώντων στις προσευχές που κάνουμε γι’ αυτούς.
Ο Θεός σαν παντογνώστης που είναι, δεν ξέρει τα ονόματά τους και τις ανάγκες τους;
Όμως αυτοί που μιλούν και σκέπτονται έτσι, ξεχνούν ότι την προσευχή δεν την κάνομε για ενημέρωση του Θεού. Φυσικά ο Θεός δεν έχει ανάγκη τέτοιας ενημερώσεως.
Άλλη είναι η σημασία αυτής της προσευχής. Προσευχόμεθα υπέρ των ζώντων και των μεταστάντων και τους μνημονεύουμε με τα ονόματά τους, για να δείξουμε, ότι τους αγαπάμε με όλη μας την καρδιά
Γιατί δεν είμαστε απλώς συγγενείς ή φίλοι ή γνωστοί, αλλά «αλλήλων μέλη» Μέλη της Μιάς Εκκλησίας. Του Ενός Μυστικού Σώματος του Χριστού.
Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στη μηχανική και απαθή μνημόνευση των ονομάτων και στην ολοκάρδια προσευχή
Το ένα απέχει από τον άλλο, όσο ο ουρανός από τη γη
Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης
Η μνήμη του οσίου Εφραίμ του Κατουνακιώτη τιμάται στις 27 Φεβρουαρίου.
Απολυτίκιον.
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον
Προσευχῆς ἀενάου λαμπτὴρ νεόφωτε,
Κατουνακίων οἰκῆτορ,
Ἁγίου Ὄρους πυρσέ,
ὁ φωτίσας ἀρετῶν σου τοῖς πυρσεύμασι
πάντας, θειότατε Ἐφραίμ,
καὶ εἰς ὕψος ἐπαρθεὶς
θεώσεως ἀπαθείᾳ
καὶ νήψει, μὴ διαλείπῃς
Χριστὸν ἡμῖν καθιλεούμενος.
Ἕτερον Ὅμοιον
Τὸ γλυκύφθογγον δεῦτε καὶ καλλικέλαδον
Κατουνακίων στρουθίον,
πνευματοφόρον Ἐφραίμ,
ἀσκητῶν τῶν τῆς ἐρήμου ἰσοστάσιον,
μέλψωμεν ὕμνοις μελιχροῖς
νοερᾶς ὡς προσευχῆς
διδάσκαλον καὶ πυξίον
σκληραγωγίας σαρκίου,
αὐτοῦ λιτὰς ἀπεκδεχόμενοι.
Ο γέροντας παπα-Εφραίμ ο Κατουνακιώτης από λαϊκός είχε πολύ μεγάλη καθαρότητα.
Δεν ήξερε τι σημαίνει σαρκική αμαρτία και πώς επιτελείται. Οι κοπέλλες τον κορόϊδευαν «μισογύνη».
Αγαπούσε πολύ την μητέρα του ως λαϊκός.
Ο πατέρας του τον καταράστηκε, όταν του είπε ότι θέλει να γίνη μοναχός.
- «Να έχης την κατάρα των 318 Θεοφόρων Πατέρων της Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου», του είπε.
Αργότερα ήρθε και ο ίδιος και εμόνασε μαζί του, και ο παπα-Εφραίμ τον γηροκόμησε.
Όταν ήταν δόκιμος, τον έστειλε ο Γέροντάς του στον Άγιο Παύλο να δώση το εργόχειρο.
Έλεγε στον δρόμο την ευχή και είχε μέσα του μία πολύ καλή κατάσταση που αυξανόταν.
Έκανε 30 τριακοσάρια από το Κελλί τους μέχρι το Μοναστήρι.
Όμως στο Μοναστήρι είδε μία σκηνή και μέσα του κατέκρινε έναν μοναχό.
Ε, αυτό ήταν!
Άρχισε να συστέλλεται η χάρις και στον γυρισμό έλεγε με πολλή δυσκολία την ευχή.
Μόλις κατάφερε να κάνη 4 τριακοσάρια.
-«Ήμουν νέος τότε», είπε, «και δεν γνώριζα να αντιμετωπίζω τους λογισμούς.
Πώς πήγα και πώς γύρισα!».
Όταν ο Γέροντάς του απεφάσισε να τον κάνη παπά, πήγαν στην Δάφνη για να βγουν έξω για την χειροτονία.
Είδαν το καράβι από μακρυά να έχη βάλει μπροστά, αλλά δεν μπορούσε να ξεκινήση.
Ο π. Εφραίμ παρακαλούσε από μέσα του να φύγη, να χάσουν το καράβι, για να μη γίνη η χειροτονία, διότι από ταπείνωση δεν ήθελε να γίνη παπάς.
Αλλά μόλις έφθασαν και ανέβηκαν στο καράβι, τότε μπόρεσε και ξεκίνησε.
Λες και τους περίμενε.
Έμεινε 42 χρόνια στην υπακοή σκληρού και αυστηρού Γέροντος.
Από την υπακοή πήρε την Χάρι.
Πολλές φορές σκέφτηκε να φύγη, γιατί δεν άκουγε μία καλογερική κουβέντα, αλλά έκανε υπομονή.
Στο τέλος έλεγε: «
Αν έφευγα τότε, δεν θα σωζόμουν».
Ο Γέροντάς του, παπα-Νικηφόρος, στο τέλος του ζήτησε συγχώρηση τρεις φορές ρωτώντας τον: - «Με συγχωρείς, παιδί μου;» και στους άλλους είπε:
-«Αυτός είναι άγγελος».
Είχαν ένα γατάκι και κάποια μέρα έκανε μία ζημιά.
Ο Γέροντάς του για κανόνα το έδεσε και το άφησε νηστικό.
Αυτό νιαούριζε συνέχεια και ο παπα-Εφραίμ το λυπόταν και παρακαλούσε τον Γέροντά του να το λύση, αλλά εκείνος αρνιόταν.
Τότε του λέγει:
-«Αύριο δεν θα κοινωνήσεις», επειδή ήταν Πνευματικός τού Γέροντός του, και ο Γέροντάς του τότε του είπε:
-«Και συ δεν θα λειτουργήσεις εις τον αιώνα τον άπαντα».
Σαν Γέροντας είχε αυτήν την εξουσία.
Τότε ο παπα-Εφραίμ τα χρειάσθηκε.
Ταπεινώθηκε και πήγε έβαλε μετάνοια στον Γέροντά του.
Εκείνος του είπε:
- «Εντάξει, εντάξει, και συ θα λειτουργήσεις, και εγώ θα κοινωνήσω».
Υπήρχε παλαιά ένας μοναχός Μάξιμος που όταν έψαλλε με το κατανυκτικό ύφος του,
οι πατέρες έκλαιγαν και η Παναγία τρόπον τινά ανταμείβοντάς τον έκανε να κουνιούνται τα καντήλια.
Και στην Λαύρα τον έβαλαν να ψάλη στην Παναγία την Οικονόμισσα όπου πάλι κουνιόνταν τα καντήλια.
Είχε φήμη αγίου μοναχού και θέλησε ο παπα-Εφραίμ να τον συναντήση.
Καθ’ οδόν είχε έναν εσωτερικό διάλογο:
– Ο γερω-Ιωσήφ σου άφησε κάποιο κενό που θα χρειασθή να το καλύψης με άλλον Γέροντα;
– Όχι βέβαια.
– Τοτε γιατί πηγαίνεις στον π. Μάξιμο;
Για να έχης μέσα σου συγκρίσεις με τον Γέροντα;
Αμέσως γύρισε στο Κελλί του και έλεγε: «
Στον Γέροντα που σας ωδήγησε ο Θεός, σ’ αυτόν να κάνετε υπακοή και να ρωτάτε.
Μη ζητάτε κάτι άλλο».
Από το βιβλίο: Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορειτική παράδοση, Άγιον Όρος 2011, σελ. 530 (επιλογή).
Οι άνθρωποι σήμερα σε ακούν εάν όσα τους λες, συμφωνούν με το δικό τους το μυαλό.
Οι άνθρωποι σήμερα σε ακούν εάν όσα τους λες,
συμφωνούν με το δικό τους το μυαλό.
Εάν όμως δεν συμφωνούν, δεν σε ακούν.
Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης
(✞ 27 Φεβρουαρίου 1998)
"..Ἂν ζητάς εσύ από τον άλλο επειδή σε λύπησε, να σου βάλει μετάνοια, δε είσαι καλά!.." Αγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης
Ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος ἐπαινεῖ τὸν πλησίον του
καὶ κατακρίνει τὸν ἑαυτό του,
φθάνει σὲ μέτρα ἁγιότητος.
Ἂν ζητᾶς ἐσὺ ἀπὸ τὸν ἄλλονε, ἐπειδὴ σὲ λύπησε,
νὰ σοῦ βάλει μετάνοια,
δὲν εἶσαι καλά, δὲν εἶσαι ἐντάξει,
δὲν βαδίζεις στὸ δρόμο τῆς ταπείνωσης.
ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ
"Οι προσευχές ποτέ δεν πάνε χαμένες.." Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης
Οι προσευχές ποτέ δεν πάνε χαμένες,
αν και στην αρχή φαίνεται ότι δεν πιάνουν,
ότι δεν μας ακούει ο Θεός.
Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης
"Ο ΦΎΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΥ..." Αγίου Παϊσίου
Ο Γέροντας Παΐσιος διηγήθηκε κάποτε:
Ήταν του αγίου Ισιδώρου του Πηλουσιώτου. Περνούσα μια περίοδο με πολλές στενοχώριες, και εξ αιτίας αυτών είχα δυνατούς πονοκεφάλους. Από την πίεσι χτυπούσε το μάτι μου και κινδύνευα να πάθω εγκεφαλικό. Το ένιωθα σαν να χτυπούσε κάποιος από μέσα με σφυρί και ήθελε να πεταχτή έξω.
Κατά ἡ ώρα 9:00 το βράδυ (κοσμική ώρα), ενώ είχα ξαπλώσει στο κρεβάτι, είδα έναν Άγγελο πολύ ωραίο, σαν να βγήκε από μέσα μου, με μορφή μικρού παιδιού δώδεκα χρονών. Τα μαλλάκια του ήταν κατάξανθα μέχρι τούς ώμους. Μου χαμογέλασε και πέρασε απαλά το χέρι του πάνω από τα μάτια μου.
Αμέσως μου έφυγε όλη η στενοχώρια και έπαψαν οι πόνοι. Ένιωθα τέτοια γλυκύτητα πού προτιμούσα να ξαναπονέσω, αρκεί να δω και πάλι τον φύλακα Άγγελο μου.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΠΙΣΤΕΥΩ" ΩΣ ΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑ
του π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου
"..Πρόσεχε το μυαλό να μην σου φεύγει εδώ και εκεί, τους κακούς λογισμούς έξω γρήγορα με τις «κλωτσιές» να τους διώχνεις, «έξω, αλήτες», να φωνάζεις...!..'"
«Πρόσεχε το μυαλό να μην σου φεύγει εδώ και εκεί, αλλά κόλλησε το σφικτά εις το όνομα του Χριστού, και ωσάν να είναι έμπροσθέν σου, να Τον ικετεύεις επικαλούμενος το όνομα Του με πόνο ψυχής και τότε θα δεις πόση ωφέλεια θα βγάλεις.
Τους κακούς λογισμούς έξω γρήγορα με τις «κλωτσιές» να τους διώχνεις, «έξω, αλήτες», να φωνάζεις, «από τον ναόν του Θεού, από την ψυχήν μου»!
Δίωκε τους κακούς λογισμούς αμέσως, μόλις έλθουν, μη τους αφήνεις μέσα σου διότι κινδυνεύεις να υποστείς πληγή και ύστερα χρειάζονται δάκρυα και στεναγμοί.
Κάνε υπομονή παιδί μου, φεύγε ως από φωτιά τους λογισμούς διότι αυτοί ερημώνουν την ψυχήν, την ψυχραίνουν, την νεκρώνουν! Εάν όμως τους διώκουμε με την οργή, με την προσοχή και την ευχή γίνονται πρόξενοι μεγάλης ωφελείας.
Δια τούτο αγωνίζου, μη φοβού, επικαλού τον έτοιμο ιατρό μας, δεν χρειάζονται πολλές παρακλήσεις, δεν ζητεί χρήματα, δεν συχαίνεται πληγές, δέχεται τα δάκρυα ως καλός Σαμαρείτης, περιθάλπει και επιμελείται τον τραυματισμένο από τους νοητούς ληστές. Ας σπεύσουμε λοιπόν εις Αυτόν».
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης
Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2021
"..η συγνώμη, χρειάζεται ταπείνωση.."
«Η συγγνώμη δεν έχει κόπο και δυσκολία. Χρειάζεται ταπείνωση... Θα πάρουμε την συγγνώμη των αναρίθμητων αμαρτημάτων μας, εάν δώσουμε και εμείς συγγνώμη στον αδελφό μας»
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης
"από την κρυφή πνευματική εργασία μας, ας μη μας λείπει το βασικό στοιχείο που λέγεται αγάπη ανιδιοτελής και ειλικρινής προς τους αδελφούς μας.."
«Σήμερα η ανθρωπότητα έχει ανάγκη από μια γνήσια Χριστιανική και Ορθόδοξη αληθινή αγάπη. Δεν αγαπούμε σωστά διότι, αν αγαπούσαμε θα το μαρτυρούσαν τα έργα μας. Τα έργα μαρτυρούν ποια είναι η ζωή μας και ποιες είναι οι σκέψεις μας.
Γι’ αυτό στην κρυφή εργασία μας, και πρέπει να έχει ο χριστιανός κρυφή εργασία πνευματική, ας μη μας λείπει το βασικό στοιχείο που λέγεται αγάπη ανιδιοτελής και ειλικρινής προς τους αδελφούς μας όχι μόνο προς τους ζώντας, αλλά και προς τους κεκοιμημένους.Ο πόνος του άρρωστου και του απελπισμένου ανθρώπου και ο πόνος του καταδικασμένου ανθρώπου στο κρατητήριο της καταδίκης του Θεού, να γίνει και ο δικός μας πόνος. Κι όταν γίνει δικός μας πόνος, ο Θεός θα μας θεραπεύσει».
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης
"Όσο πιο σκληρόκαρδος είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο βαθιά θα είναι η πτώση του"
Ένα αυγό σπάει και από ύψος 30 πόντων.
Όμως ένας βράχος πρέπει να ανέβει πολύ υψηλά και να πέσει για να συντριβεί.
Ο άνθρωπος που έχει πολύ σκληρή καρδιά, θα επιτρέψει ο Θεός να πετύχει κάποια πράγματα: Να ανέβει ψηλά και κατόπιν να πέσει βαρύγδουπα για να συντριβεί, να μαλακώσει, να σπάσει.
Όμως ο μαλακός άνθρωπος, ο ευαίσθητος, ο πονόψυχος μπορεί να μην έχει μεγάλες κοσμικές επιτυχίες, να βρίσκει όλο εμπόδια, αυτό όμως τον προστατεύει από μεγάλες πτώσεις, τις οποίες η ευαίσθητη καρδιά του δεν θα αντέξει.
Να λοιπόν, που τα εμπόδια στη ζωή μας είναι η προστασία μας και όχι η κατάρα μας και η δοκιμασία μας.
Έτσι, όταν ο Θεός θέλει να μας γλιτώσει από εγωιστικά στραπατσαρίσματα βάζει εμπόδια στα σχέδιά μας.
Δηλαδή, το εμπόδιο είναι η προστασία από εγωιστικές πτώσεις.
Γι’ αυτό ο λαός λέει:
«Κάθε εμπόδιο για καλό» και κατ’ αναλογία «κάθε άνεση για κακό!»
Λέγουν οι Πατέρες «ουδείς εισήλθε μετ’ ανέσεως στον παράδεισο».
Ως εκ τούτου πριν από κάθε πτώση, προηγείται εγωιστική άνεση και πριν από κάτι όμορφο, συντριβή και ταπείνωση.
Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης
"Χωρίς δάσκαλο, χωρίς πνευματικό πατέρα, χωρίς οδηγό, δεν μπορεί κάποιος να προχωρήσει στην πνευματική ζωή...."
ζωής, όταν έβαζα θεμέλιο.
Ήταν μια ταινία με δύο πυγμάχους που θα έκαναν μια πάλη μεταξύ τους. Ο προπονητής του νεότερου πριν τον αγώνα έλεγε στον αθλητή του:
— Αυτή η τέχνη της πυγμαχίας, προβλέπει θυσίες. Δεν θα πίνεις, δεν θα καπνίζεις, δεν θα ξενυχτάς, δεν θα πηγαίνεις με το άλλο φύλο, για να έχεις υγεία, η οποία θα σε βοηθήσει στην πάλη και στην νίκη! Αν δεν τα φυλάξεις αυτά θα έχεις αποτυχία...
Στη συνέχεια ο πυγμάχος αυτός δεν τήρησε κάποια από αυτά που του είπε ο προπονητής του. Και ο προπονητής του τον είδε και τον έλεγξε:
— Δεν πας καλά! Δεν πρόκειται να προχωρήσουμε έτσι!... Και εσύ χάνεις τους κόπους σου και εγώ τα λόγια μου....
Εκείνος αντέδρασε και όπως ήταν μποξαδόρος δίνει μία στον προπονητή του και τον ρίχνει κάτω! Αλλά μετά από λίγες μέρες έφτασε η ώρα για τον αγώνα!
Προχωρεί στην μάχη δίχως τον προπονητή δίπλα του. Ο άλλος αντίπαλος
είχε βοηθό και καθοδηγητή τον προπονητή του να τον συμβουλεύει, να τον τονώνει, να τον δυναμώνει, να του δίνει αέρα.
Γι' αυτό όταν ξεκίνησε ο αγώνας και όπως ήταν φυσικό, από την αρχή κιόλας, έχανε συνεχώς έδαφος και νικούσε ο άλλος.
Ο προπονητής του που καθόταν ψηλά στο
αμφιθέατρο και παρακολουθούσε από μακριά στενοχωριόταν που τον έβλεπε να χάνει και ας τον είχε χτυπήσει...
Ήξερε πως το ηθικό του έπεσε και δεν θα μπορούσε να κερδίσει. Προβλέποντας ότι πλησίαζε το τέλος, τρέχει κάτω στο ρίνγκ τον πλησίαζει σε μια διακοπή που γίνεται διάλειμμα για ανάπαυση, του μιλάει στο αυτί, τον συμβουλεύει και του δίνει θάρρος.
Αυτό ήταν!... Σηκώνεται ο μαθητής του, αγωνίζεται σωστά και στον τελευταίο γύρο βγάζει τον αντίπαλό του νοκ άουτ και κέρδισε τον αγώνα!
Πράγματι, χωρίς δάσκαλο, χωρίς πνευματικό πατέρα, χωρίς οδηγό, δεν μπορεί κάποιος να προχωρήσει στην πνευματική ζωή.
Γι' αυτό κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει πνευματικό πατέρα, να τον καθοδηγεί, να τον υπακούει και να εξομολογείται σε αυτόν, για να νικήσει τον σατανά και να κερδίσει την Βασιλεία των Ουρανών. Αμήν».
Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2021
Διδασκαλία καί καλή συναναστροφή. Γεροντικό.
Διδασκαλία καί καλή συναναστροφή. Γεροντικό.
Ὁμιλία τοῦ Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου στίς 18-6-2017
(Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι) της Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
Η ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ TOY ΒΙΝΤΕΟ: https://youtu.be/1t2_Y6VK36s
Ἀσκητικές σκέψεις, συμβουλές καί παρατηρήσεις (A-B-Γ). Αγίου Σιλουανού
Ἀσκητικές σκέψεις, συμβουλές καί παρατηρήσεις(Α΄).Ἅγιος Σιλουανός.77ο.
Ἀσκητικές σκέψεις, συμβουλές καί παρατηρήσεις (Β΄). Ἅγιος Σιλουανός.78ο
Ἀσκητικές σκέψεις, συμβουλές καί παρατηρήσεις (Γ΄).Ἅγιος Σιλουανός.79ο
Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2021
«Αφού θα ξαναπέσω, γιατί να πάω να εξομολογηθώ; Ξέρω ότι θα ξανακάνω τα ίδια...» Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης
Αδελφέ μου. Η αμαρτία είναι σαν την αρρώστια. Δεν αρρωσταίνεις μια φορά. Πολλές φορές αρρωσταίνεις από την ίδια αρρώστια. Και κάθε φορά που αρρωσταίνεις πηγαίνεις στο γιατρό και παίρνεις φάρμακα που σου δίνει.
Το ίδιο κάνε και για την ψυχή σου. Κάθε φορά που πληγώνεσαι, έστω και αν πληγώνεσαι στο ίδιο μέρος, μετανόησε και εξομολογήσου. Κάποτε το φάρμακο της χάριτος θα γιατρέψει ολότελα την συγκεκριμένη πληγή.
π.Ιωάννης Καλαίδης και γέροντας Βασίλειος Καυσοκαλιβίτης
 |
| π.Ιωάννης Καλαίδης και γέροντας Βασίλειος Καυσοκαλιβίτης |
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)