Τετάρτη 3 Μαρτίου 2021

Εἰσαγωγή στό βιβλίο τῶν Ψαλμῶν, Του π. Αθανασίου Μυτηλιναίου

Μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀρχίζουμε. Φέτος τά θέματα πού θά κάνουμε θά εἶναι ἀπό τό Ψαλτήρι, ἀπό τό βιβλίο τῶν Ψαλμῶν. Ὅπως θά ξέρετε, τό βιβλίο τῶν Ψαλμῶν εἶναι ἕνα ἀπό τά σαράντα ἐννέα βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, καί ὅλοι οἱ Πατέρες, καθώς καί οἱ νεώτεροι Ἑρμηνευτές, συμφωνοῦν πώς εἶναι ἡ καρδιά τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Μάλιστα λέγεται ὅτι τό τί εἶναι τό Ψαλτήρι θά μποροῦσε νά ἐκφραστεῖ μέ δυό μόνο λέξεις: εἶναι ὁ Θεός καί ὁ ἄνθρωπος! Καί αὐτό γιατί ἐκεῖ μιλάει ὁ Θεός μέ ἕναν τρόπο ἔντονο· ἀλλά καί ὁ ἄνθρωπος μιλάει πρός τόν Θεό μέ ἕναν τρόπο πολλές φορές δραματικό.

Γιά παράδειγμα, λέει ὁ Θεός: «πρόσχες μοι», πρόσεξέ με· κατά τόν ἴδιο τρόπο καί ὁ ἄνθρωπος λέει πρός τόν Θεό: «ἐνώτισε», ἄκουσέ με, βάλε καλά τά αὐτιά
Σου νά μ’ ἀκούσεις. Γίνεται δηλαδή ἕνα εἶδος πάλης ἀνάμεσα στόν ἄνθρωπο καί τόν Θεό. Τό Ψαλτήρι θά λέγαμε πώς εἶναι τό πιό δυνατό βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Καί ἀπ’ αὐτό τό βιβλίο, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ φυσικά, θά κάνουμε φέτος ἀρκετά θέματα. Ἀλλά θά ἀναλύσουμε μόνο μερικούς ἀπό τούς Ψαλμούς, γιατί ἄν θά θέλαμε νά τούς ἀναπτύξουμε ὅλους, θά χρειαζόμαστε πολλά χρόνια· ἴσως πέντε… ἕξι… Ξέρετε τί θά πεῖ νά κάνεις πέντε - ἕξι χρόνια, γιά νά ἀναλύσεις αὐτό τό βιβλίο; Ξέρετε τί σημαίνει αὐτό; Γι’ αὐτό, εἰλικρινά σᾶς λέω, ἡ Ἁγία Γραφή δέν ἐξαντλεῖται.

Τό Ψαλτήρι, ὅπως σᾶς εἶπα, εἶναι τό βασικότερο βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, γιατί ἐπιπλέον περιέχει μέσα του κάθε πτυχή τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς! Ἄν θά ἀνοίξει κανείς τό Ψαλτήρι, θά βρεῖ τόν ἑαυτό του.

Ὁ μέγας Ἀθανάσιος λέει ὅτι σ’ ὅποια κατάσταση καί νά βρίσκεται ὁ ἄνθρωπος, θλιμμένη ἤ χαρούμενη, σέ ἀπόγνωση ἤ σ’ ἐνθουσιασμό ἤ σέ ἀπορία ἤ σέ ὁποιαδήποτε ἄλλη κατάσταση κι ἄν βρίσκεται, τό Ψαλτήρι ἔρχεται νά τοῦ ἀπαντήσει, ἔρχεται νά ταυτιστεῖ μέ τή δική του ψυχολογική κατάσταση, γιατί ἁπλούστατα γράφτηκε κάτω ἀπό ποικίλες ψυχολογικές συνθῆκες. Καί γι’ αὐτό εἶναι ἕνα βιβλίο ἰδιαίτερα κατάλληλο γιά ὅλους, προσαρμόζεται πραγματικά σέ κάθε ἀνθρώπινη ψυχή!

Ἔτσι, τό Ψαλτήρι, ἐκτός ἀπό τό ὅτι περιέχει ψυχολογικές καταστάσεις πού ἀνταποκρίνονται στήν ἀνθρώπινη ψυχή, ἔχει καί κάτι ἄλλο: περιέχει πλούσια θεολογία, εἶναι γεμᾶτο ἀπό χριστολογία. Ὅλοι οἱ Ψαλμοί, καί οἱ ἑκατόν πενήντα, εἶναι χριστολογικοί. Βέβαια μερικοί εἶναι κυρίως χριστολογικοί, δηλαδή ἄμεσα χριστολογικοί, ὅπως εἶναι ὁ 21ος Ψαλμός, ὅπως εἶναι ὁ 109ος Ψαλμός, πού εἶναι καί τό βαρύ πυροβολικό ὅλων τῶν Ψαλμῶν. Εἶναι μικρός, πολύ μικρός Ψαλμός σέ ἔκταση. Εἶναι αὐτός πού λέει: «Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου κάθου ἐκ δεξιῶν μου…» καί τά λοιπά.

Αὐτός ὁ Ψαλμός εἶναι ἡ κορυφή ὅλων τῶν Ψαλμῶν ἀπό πλευρᾶς χριστολογικῆς, προφητικῆς. Ὡστόσο, ἐνῶ ἔχουμε Ψαλμούς ἄμεσα χριστολογικούς, ὅλοι ἔμμεσα εἶναι καί χριστολογικοί.

Ἔτσι ἔχουμε ἕνα βιβλίο, πού ἐνῶ εἶναι ποιητικό, ἐνῶ εἶναι συλλογή προσευχῶν, ἐνῶ εἶναι μία κραυγή τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν Θεό, ταυτόχρονα, μέσα σ’ αὐτή τήν κραυγή, διακρίνει κανείς τό προφητικό στοιχεῖο πολύ ἔντονα, καί κυρίως τό χριστολογικό. Τό σπουδαῖο εἶναι ὅτι ὁ συντάκτης τοῦ Ψαλμοῦ ταυτίζεται μέ τόν Χριστό καί ἀποτελεῖ τύπον τοῦ Χριστοῦ.

Βέβαια, δέν σᾶς εἶπα, τό Ψαλτήρι δέν εἶναι γραμμένο μόνο ἀπό τόν Δαβίδ. Ἐπειδή ὅμως οἱ περισσότεροι Ψαλμοί εἶναι τοῦ Δαβίδ, λέγεται Ψαλτήρι τοῦ Δαβίδ. Οἱ Ψαλμοί δέν ἀνήκουν ὅλοι σ’ ἐκεῖνον, στή γραφίδα του, ἀλλά ἀνήκουν καί σέ ἄλλα πρόσωπα, καί φυσικά τά πρόσωπα αὐτά δέν εἶναι ὅλα σύγχρονα τοῦ Δαβίδ.

Ἐκεῖνος πού ἄρχισε νά γράφει τούς Ψαλμούς ὁπωσδήποτε εἶναι ὁ Δαβίδ, ἄσχετα ἄν στό Ψαλτήρι ἔχουμε κι ἕναν Ψαλμό πού ἀνήκει καί στόν Μωυσῆ. Ἕνας Ψαλμός μόνο ἀνήκει στόν Μωυσῆ, καί φυσικά αὐτός ὁ Ψαλμός εἶναι κατά τέσσερις περίπου αἰῶνες, ἤ πέντε, ἀρχαιότερος.

Ὁ Δαβίδ ὅμως εἶναι ἐκεῖνος πού εἶχε μία πολύ σημαντική παραγωγή Ψαλμῶν. Μετά ἔγραψαν κι ἄλλοι. Ὅλοι αὐτοί λοιπόν οἱ Ψαλμοί συλλέχθηκαν καί ἀποτέλεσαν τό βιβλίο τῶν Ψαλμῶν.

Απόσπασμα από το βιβλίο ‘’ΕΠΙΛΟΓΗ ΨΑΛΜΩΝ’’ Τόμος ά.
Της Ιεράς Μόνης Κομνηνείου, Κοιμήσεως θεοτόκου και Αγίου Δημητρίου.
Το βιβλίο περιέχει απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του μακαριστού Γέροντα Π. Αθανασίου Μυτιληναίου.
Η ανάρτηση γίνεται με την ευλογία της Ιεράς Μονής

«Ὁ σταυρός πού φοροῦσες, νά ξέρεις, σέ ἔσωσε ἀπό τόν κεραυνό». Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης

Από το χωριό Μικρομηλιά, οκτώ ώρες δρόμος με τα πόδια ήταν τό μοναστήρι, ξεκίνησε μία γυναίκα μέ τόν σύζυγό της. Είχε επτά παιδιά και περίμενε το όγδοο. Στον δρόμο σκεφτόταν νά μή το αφήσει να ζήσει, γιατί δεν θα μπορούσε να το μεγαλώσει και αυτό. Μετά από λίγο όμως σάν νά μετάνοιωσε γι' αυτά πού σκεφτόταν. 

Μόλις μπήκαν στην αυλή του μοναστηριού ο όσιος Γέροντας την φώναξε και της είπε: «Έλα, καλή νυφούλα, αυτό που έβαλες στο μυαλό σου βγάλτο. Εδώ θα φέρεις το μωρό να το βαφτίσουμε». Με δάκρυα κατόπιν διηγήθηκε: «Πού τα ήξερε ο καλόγερος όλα αυτά που εγώ σκεφτόμουν στόν δρόμο.

Τό παιδί αυτό έγινε εύλογημένο. Βαπτίσθηκε στο μοναστήρι, αλλά ο όσιος είχε τότε κοιμηθεί.

Ο πατέρας του παιδιού αυτού κτυπήθηκε από κεραυνό. Τρυπήθηκε τό καπέλο του, ή αλυσίδα που φορούσε στόν λαιμό του έλιωσε, όμως ο σταυρός δεν έπαθε τίποτε και ο άνθρωπος σώθηκε. Αργότερα ο όσιος του είπε: «Ο σταυρός που φορούσες, να ξέρεις, σε έσωσε από τον κεραυνό».

Η κάρα του Αγίου Νικολάου Πλανά

 




Παραθέτονται ελάχιστα από τα πολλά θαυματουργικά περιστατικά της ζωής τού αγ. Νικολάου Πλανά:


1. Εμφάνιση των αγ. Ιωάννου και Παντελεήμονος.

Κατά το έτος 1923 ένα πνευματικοπαίδι του εξαιρετικώς αγαπημένο από τον γέροντα, άνθρωπος γεμάτος από υγεία και δράση, έπαθε διάρρηξη σκωληκοειδίτιδος και έζησε οκτώ ημέρες. Μέσα σ’ αυτές τις λίγες ημέρες ο άγ. Νικόλαος «κατέβασε» τον ουρανό στη γη, από την αδιάκοπη και εγκάρδια προσευχή για να ζήσει το αγαπημένο του παιδί. Το βράδυ, όταν πήγε στο σπίτι του, λέει καταλυπημένος στους δικούς του: «Ο Ηλίας θα πεθάνει, μού το είπαν ο άγ. Ιωάννης και ο άγ. Παντελεήμων».
Πέρασαν τρείς μήνες, ώσπου να μπορέσει η αδελφή τού θανόντος -λόγω τού πένθους- να τον ρωτήσει πώς ακριβώς είδε την οπτασία. Της λέγει, λοιπόν, ότι «την ώρα πού λειτουργούσα, είδα απέναντι, όπισθεν της αγ. Τραπέζης, τον άγ. Ιωάννη και τον άγ. Παντελεήμονα και μού είπανε: “Διαβιβάσαμε την αίτησή σου στον Δεσπότη Χριστό, ο Οποίος μάς είπε ότι θα πεθάνει”. Ανωτέρα διαταγή, μού είπανε»...
Με την μεγάλη απλότητα που τον διέκρινε, διηγόταν: “Μια βραδυά χειμωνιάτικη, που καθόμασταν στο τζάκι είπα στον πατέρα μου: “Πατέρα, αυτή την στιγμή εβυθίσθη το καΐκι μας το “Ευαγγελίστρια” έξω από την Πόλη”. Έντρομος ο πατέρας μας, λέγει στην μητέρα μου: “Γυναίκα, τί λέγει το παιδί”; Και όντως, αυτή τη στιγμή επνίγη το καΐκι μας…”. Και για να αποφύγη τον θαυμασμό των άλλων, αλλά και τον πειρασμό της υπερηφανείας έλεγε, ότι “όλα τα παιδιά είναι προορατικά”.
2. Δεν πατάει στη γη.
Δύο μικροί φίλοι, καθώς βάδιζαν στο δρόμο, συνάντησαν τον άγ. Νικόλαο. Ο ένας από τούς δύο ήταν τύπος αγαθός· και επειδή ήταν αγαθός οι φίλοι του τον έλεγαν βλάκα, αλλά δεν συνέβαινε αυτό, ήταν απλώς αθώος και πολύ θρησκευόμενος.
Στο δρόμο πού συνάντησαν τον άγ. Νικόλαο, λέει ο αγαθός στον φίλο του: «Κοίταξε να δεις, ο παπάς δεν πατάει στη γη»! Και ο μεν αγαθός έβλεπε τον Άγιο 30 πόντους πάνω από το έδαφος, ο δε άλλος δεν μπορούσε να τον δει...
Τις πρώτες γραπτές μαρτυρίες για την αγιότητα του παπα-Νικόλα τις έχουμε από τον σύγχρονό του Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.
Ο Παπαδιαμάντης ήταν ψάλτης του, στο Εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου, κοντά στο Μοναστηράκι της Αθήνας. Έψαλλε στους εσπερινούς και τους όρθρους, στις λειτουργίες και τις ολονυκτίες, που τελούσε με κατάνυξη, αλλά και μεγαλοπρέπεια ο παπα-Νικόλας.
Και μπόρεσε να εισδύση στο βάθος της αγιαμένης αυτής ύπαρξης και να αντιληφθή το πλήθος των χαρισμάτων της, τα οποία ήταν επιμελώς κρυμμένα κάτω από το κέλυφος της απλότητας και της ταπείνωσης, γιατί ήταν και εκείνος εντεταγμένος στην ίδια προοπτική, ήταν, δηλαδή, φορέας της Ορθοδόξου Παραδόσεως.
Τον ονομάζει άξιο λειτουργό του Υψίστου και τον αντιπαραβάλλει με τους “επαγγελματικούς ιερείς”, όπως τους αποκαλεί, και συνεχίζει: “Είναι ο ταπεινότερος των ιερέων και ο απλοϊκότερος των ανθρώπων … είναι αξιαγάπητος, είναι απλοϊκός και ενάρετος, είναι άξιος του πρώτου Μακαρισμού του Σωτήρος”.
3. Επάνω σε σύννεφο.
Το 1920, την ημέρα των Χριστουγέννων, λειτουργούσε ο άγ. Νικόλαος στον Ι. Ναό τού αγ. Ιωάννου Βουλιαγμένης. Κοινώνησε μια δεκαπεντάχρονη ονόματι Ιουλία και μια κυρία κοινώνησε το βρέφος της, και μετά το δίνει στην Ιουλία για να κοινωνήσει και η ίδια.
Παίρνοντας το βρέφος η Ιουλία στα χέρια της, γυρίζει το βλέμμα της προς τον ιερέα και παραλίγο να της φύγει το παιδί από τα χέρια. Της λέει τότε η κυρία: «Πρόσεξε, τί έπαθες;». Και η Ιουλία της απαντά: «Βλέπω τον παπά να στέκει πάνω σ’ ένα σύννεφο»...

ΠΗΓΗ: Facebook (Ηλίας Καλλιώρας)

Πώς μαλακώνει μια σκληρή καρδιά; (Άγιος Νικόλαος Πλανάς)

 

Στην οικογένεια που συχνότατα πήγαινε ο Παππούς (άγιος Νικόλαος Πλανάς), τον χώρο τους εντός της αυλής τον είχε νοικιάσει ένας τσαγκάρης κομουνιστής, εκ των σημαινόντων στελεχών. Το μίσος του προς όλους, και εξαιρετικώς προς τους ιερείς, δεν είχε όρια. Εκεί που εργαζόταν παραληρούσε μονολογώντας, από πού θα αρχίσει με την παρέα του να σφάζουν τους παππάδες.

Και έλεγε:
– «Πρώτα – πρώτα, θα σφάξουμε τους παπάδες της Ζωοδόχου Πηγής».
Και έλεγε συνέχεια και για τους άλλους. Όπως σας είπα αυτός εργαζόταν εντός της αυλής. Ο Παππούς με την καλοσύνη του πήγε κοντά του και του λέει:
– «Καλησπέρα, παιδί μου».
Εκείνος, χωρίς να σηκώσει το κεφάλι του από την δουλειά του, κάτι μουρμούρισε. Το άλλο Σάββατο πήγε πάλι ο Παππούς:
– «Καλησπέρα, Λουκά μου».
Εκείνος του απάντησε «καλησπέρα», και πάλι χωρίς να σηκώσει το κεφάλι του. Σε τρίτη επίσκεψη, του λέει πάλι ο Παππούς:
– «Καλησπέρα, Λουκά μου, τι κάνεις παιδί μου»;
Εδέησε να πει «καλά, παππού».
Συνέχεια ο Παππούς να τον επισκέπτεται εκεί που δούλευε, ώσπου έσπασε ο πάγος. Σηκώνεται από τη δουλειά του, τού ασπάζεται με σεβασμό το χέρι, και λέει σε μας:

– «Όταν θα σκοτώσουν τους παπάδες, εγώ θα πω για τον παπα-Νικόλα να μην τον σκοτώσουν. Και όχι μόνο θα πω, αλλά θα τον περιφρουρήσω».
Κατόπιν όταν ερχόταν ο Παππούς, έσπευδε αυτός να τον συναντά και να του φιλά το χέρι. Ούτε ήξερε ο Παππούς τις προθέσεις του, ούτε από κομμουνισμό είχε ιδέα, ούτε και την μεταβολή του κατάλαβε -έτσι νομίζουμε εμείς.- Ποιος ξέρει πώς έβλεπε αυτός με το διορατικό της ψυχής του.

Λοιπόν, ο κομμουνιστής αυτός, όσα κηρύγματα και αν άκουγε και όσες συμβουλές να του έλεγαν, τίποτα από αυτά δεν θα μπορούσε να επιδράσει στην πωρωμένη ψυχή του, όσο η αγαθότητα του πολιού αυτού γεροντάκου, με το να τον επισκέπτεται όρθιος κάθε φορά, αδιαφορώντας αν αυτός κατ’ αρχήν τον περιφρονούσε. Με την ευχούλα του Παππούλη μετανόησε. Και όταν σε λίγο καιρό αρρώστησε με μία ασθένεια (παράλυση των κάτω άκρων των ποδιών του) και πέθανε σε ηλικία 30 ετών, εκοιμήθη ως καλός χριστιανός και χωρίς να… σκοτώσει κανέναν.

Αυτήν την επίδραση είχε η φυσιογνωμία του Παππού σε όσους τον γνώριζαν. Και για αυτό δεν είχε εχθρό κανέναν. Μόνο τον σατανά, αλλά και αυτόν τον εκμηδένιζε δια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, που είχε εγκατασταθεί στην ψυχή του».


Πνευματικα μυνήματα.



 


ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΙΟΡΔΑΝΙΤΗΣ, Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά

 

Ἅγιος Γεράσιμος ὁ Ἰορδανίτης
"Στήν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνη" 

Ὁ Ἅγιος Γεράσιμος καί τό λεοντάρι. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Τούς ἔδωσε δύο λιοντάρια γιά νά τούς ὁδηγήσουν!  

Προβληματισμοί της ομάδας της Περιβλέπτου αναφορικά με ό,τι λάβαμε ως απάντηση στην Ανοιχτή Επιστολή μας από την Ι. Μ. Φλωρίνης

 

Τετάρτη, 3 Μαρτίου 2021

 Σας παραθέτουμε το κείμενο το οποίο δεχθήκαμε ως απάντηση στην ανοιχτή επιστολή προς τον Μητροπολίτη Φλώρινας την οποία δημοσιεύσαμε στις 27 Φεβρουαρίου 2021. Ευχαριστούμε για την άμεση ανταπόκριση αλλά αισθανόμαστε ότι ένα μεγάλο μέρος των ζητημάτων που θέσαμε δεν έχει απαντηθεί. 

Πραγματικά βλέπετε αρνητικό σκεπτικό σε εμάς που διαμαρτυρόμαστε για την επιλογή σας, και δεν μπορέσατε να διακρίνετε τίποτα το μεμπτό στον γελοιογραφικό υπόκοσμο του Χαντζόπουλου από τον οποίο αλιεύσατε το εν λόγω σκίτσο; Ρωτήστε τον σκιτσογράφο μήπως και αλλάξετε γνώμη. Θα θέλαμε να ξέρουμε τι αποκομίσατε εσείς από την επικοινωνία σας με τον εν λόγω σκιτσογράφο.

Ποια η σημειολογία και ποιος ο συμβολισμός του επίμαχου σκίτσου;

Ποιο μήνυμα θέλει να περάσει;

Προς τι ή μάσκα, το στηθοσκόπιο και η σύριγγα με τη βελόνα στο χέρι του αγίου;

Ποια η θέση του συγκεκριμένου σκίτσου σε ένα φορτωμένο με μεγάλο ιστορικό βάρος περιοδικό που φέρει τον εμβληματικό τίτλο "ΣΑΛΠΙΓΞ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ";

Πόσο συμβατό είναι το σκίτσο αυτό με τον τίτλο του περιοδικού και το Ορθόδοξο Ήθος εν γένει;

Πέραν της τυπικής απάντησης μέσω της γραμματείας της Μητροπόλεως θα επιθυμούσαμε την τοποθέτηση του Μητροπολίτη μας πάνω στα ζητήματα αυτά καθώς επίσης και σε εκείνα που τέθηκαν στην ανοιχτή επιστολή μας.


Με ειλικρινή αγωνία και θερμή προσευχή,


Τα μέλη της Περιβλέπτου


Το κείμενο της ανοιχτής επιστολής : https://perivleptosfl.blogspot.com/2021/02/blog-post_73.html

Ο βίος του Οσίου Γερασίμου του Ιορδανίτη σε κινούμενα σχέδια.

 



ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: https://youtu.be/5rXTun6QT2o

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία, Animation: Θοδωρής Σαράφης (http://theosarafis.gr/)
Μουσική: Χρήστος Μαραγκουδάκης (http://chrismaragoudakis.com/)

Απαγορεύει την είσοδο στις εκκλησίες χωρίς μάσκα ο Τρίκκης Χρυσόστομος!

 

Εκεί στη Θεσσαλία παρηγοριά καμία… 

πηγή: https://orthopraxia.gr/category/orthodoxia/


     σ.σ.: Είναι κωμικοτραγικό το φαινόμενο των τελευταίων ημερών. Είναι λες και διαγωνίζονται οι Δεποτάδες για το ποιο είναι το καλύτερο πιόνι της πολιτείας. Ενώ ούτε οι ίδιοι οι Κυβερνώντες δεν τηρούν τα μέτρα, αυτοί οι Δεσποτάδες, φοβούνται μην τους πουν “ανυπάκουους”. Σαν να δέχονται οι ίδιοι ότι οι Ιεροί Ναοί είναι οι πρώτες εστίες μολύνσεως και πρέπει να υπακούσουν. Σα να τρέμουν μήπως χάσουν τις απολαύσεις και τα δείπνα με τον αστακό και τις ψαρόσουπες.

Και ενώ εκείνοι είναι πιο υπάκουοι κι από σκυλάκια στην Νέα Τάξη Πραγμάτων, (νομίζουν ότι) κάνουν κουμάντο, όπως λένε, στα της εκκλησίας!

Το αν θα τους πει ο Μέγας Αρχιερεύς “οὐκ οἶδα ὑμᾶς”, καθόλου δεν τους απασχολεί και αυτό φαίνεται και από τις κατά καιρούς δηλώσεις και μασκοφορίες, και του Τρίκκης και του Δημητριάδος και του Λαρίσης!

Χρυσόστομε (φοβερή έμπνευση είχε αυτός που σου ‘δωσε το όνομα), ο Θεός σε βλέπει και εύχομαι να σε φέρει σε μετάνοια με μαλακό τρόπο… Και ‘σένα και τους ομοϊδεάτες σου.

Τι να σας πω και ‘σας, εκεί στη Θεσσαλία. Μπλέξατε ταλαίπωροι…. (τώρα είδα ότι ο …“ὁ ἐπιβλέπων ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ποιῶν αὐτὴν τρέμειν” ταρακούνησε λίγο την περιοχή σας – άραγε τι θα κάνει με την Κρήτη του Κολυμπαρίου).

 


Αναλυτικά το κήρυγμα του Χρυσοστόμου από το σχετικό ρεπορτάζ του  εκκλησία online:

 

“Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να μη φοράει μάσκα στους ναούς της πόλης κατά τη διάρκεια της λειτουργίας”, ανέφερε χαρακτηριστικά από τα Τρίκαλα ο κ. Χρυσόστομος στέλνοντας έτσι ακόμη ένα ηχηρό μήνυμα μετά και από την ξεκάθαρη θέση που είχε πάρει για το θέμα των εμβολίων και πρόσθεσε πως “πρέπει όλοι μας να προσέχουμε γιατί αν δεν φοράμε μάσκα θα γίνουμε η αιτία να κολλήσουμε εμείς, να κολλήσουμε και τους άλλους. Θα μας κατηγορήσουν έτσι ότι εμείς οι άνθρωποι της Εκκλησίας είμαστε ανυπάκουοι αφού δεν σεβόμαστε τους νόμους, δεν κρατάμε τους κανόνες και θα μας ζητήσουν να κλείσουν και πάλι οι ναοί μας”.

Θέλοντας να στηλιτεύσει όλες τις ανεύθυνες συμπεριφορές που παρατηρήθηκαν το προηγούμενο διάστημα, ο μητροπολίτης Τρίκκης σημείωσε πως “υπάρχουν κάποιοι που όταν έρχονται στην Εκκλησία δεν φοράνε μάσκα. Όταν όμως οι ίδιοι πηγαίνουν στα σουπερμάρκετ εκεί τι φοράνε αφού δεν μπορούν να μπουν μέσα χωρίς αυτή”, διευκρινίζοντας παράλληλα πως δεν μπορεί ο δεσπότης να φοράει μάσκα και όλο το σύνολο και κάποιοι “να μπαίνουν μέσα στην Εκκλησία και να λένε με τσαμπουκά εγώ δεν τη φοράω. Δεν πρέπει να γινόμαστε υπεράνω της Εκκλησίας και υπεράνω του επισκόπου και να είμαστε μέσα στην Εκκλησία μόνο και μόνο για να κάνουμε μεγάλους σταυρούς με κατοστάρια κομποσκοίνια και να έχουμε μια γλώσσα ξεχειλωμένη αφού πριν κατηγορούμε και κουτσομπολεύουμε τους πάντες”.

Από τον ιερό μητροπολιτικό ναό του αγίου Νικολάου, ο κ. Χρυσόστομος που τέλεσε την εσπερινή θεία λειτουργία πηγαίνοντας ένα βήμα πιο πέρα τόνισε πως “ακόμη και ο πνευματικός σας να σας πει να μην φοράτε μάσκα εδώ δεσπότης είμαι εγώ. Αν θέλετε μπορείτε να πάτε εκεί που είναι αυτός, δηλαδή στην άλλη μητρόπολη και όχι εδώ”, συμπληρώνοντας ταυτόχρονα πως “στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδος βλέπουμε ότι επιτρέπονται μόνο εννέα άτομα μέσα στις Εκκλησίες, όσοι δηλαδή λειτουργούν. Εμείς εδώ δόξα τω Θεώ έχουμε λίγα κρούσματα και οι Εκκλησίες μας είναι ανοιχτές. Υπάρχει έτσι η δυνατότητα να δεχόμαστε περισσότερα άτομα και αυτό θα πρέπει να το προσέχουμε αν θέλουμε να μην το χάσουμε”.

Παίρνοντας αφορμή από τη ζωή του αγίου Νικολάου του Πλανά, ο μητροπολίτης Τρίκκης, επεσήμανε πως “υπήρξε μία μορφή και μία φυσιογνωμία ευλογημένη. Πρέπει στην σημερινή μας εποχή να είναι πρότυπο πρώτα για εμάς τους κληρικούς και έπειτα για όλους τους υπόλοιπους. Ο άγιος Νικόλαος ο Πλανάς εξομολογούσε τους ανθρώπους αφού πρώτα τους μάθαινε πως να εξομολογούνται. Εμείς σήμερα δυστυχώς δεν γνωρίζουμε να εξομολογούμαστε. Νομίζουμε ότι αν πάμε σε έναν ιερέα του πούμε τις αμαρτίες και μας διαβάσει και την συγχωρητική ευχή πως έχουμε τελειώσει και όλα είναι καλά”.

Ο κ. Χρυσόστομος, παράλληλα συμπλήρωσε, πως όταν αποφασίσουμε να πάμε να εξομολογηθούμε θα πρέπει πρώτα μέσα μας να είμαστε έτοιμοι να μετανοήσουμε για όλα αυτά τα οποία κάναμε. “Πόσοι άνθρωποι δεν μιλάνε μεταξύ τους και με την οικογένειά τους και έρχονται εδώ για να κοινωνήσουν και να εξομολογηθούν παρόλο που υπάρχει διχόνοια ακόμη και μέσα στο σπίτι τους;”, αναρωτήθηκε ο Σεβασμιώτατος ενώ απευθυνόμενος προς τους ιερείς της μητρόπολης τους προέτρεψε: “να μάθετε στον κόσμο να ξέρει γιατί έρχεται στην Εκκλησία για εξομολόγηση. Έρχεται απλώς να πει τα αμαρτήματά του και να φύγει ή έρχεται να πει τα αμαρτήματά του και να προσπαθήσει να αγωνιστεί;”.

Με την ευκαιρία της έναρξης της μεγάλης τεσσαρακοστής, ο μητροπολίτης Τρίκκης κατέληξε με την προτροπή “να προσπαθήσουμε να προετοιμαστούμε με μετάνοια και προσευχή γιατί, μόνο τότε θα μπορέσουμε να προσέλθουμε καθαροί στο μυστήριο της ιεράς εξομολόγησης”


(LIDDELL & SCOTT – Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας)

δεσπότης: -ου, ὁ, κλητ. δέσποτα:  (2) λέγεται για τους Ασιάτες άρχοντες, δεσπότης, τύραννος, απόλυτος μονάρχης, αυθέντης, δυνάστης, του οποίου οι υπήκοοι είναι δούλοι, σε Ηρόδ., Θουκ.· ο πληθ. χρησιμ. από τους ποιητές για μεμονωμένα πρόσωπα, όπως τύραννοι, σε Αισχύλ.





Κεραυνός ἐν αἰθρίᾳ: Ἄσμα διαβολικόν ἠκούσθη… ἐν μέσῳ … εὐσεβείας και ἁγιότητος. Γράφει ο Γεώργιος Κ. Τζανάκης

 ΠΗΓΗ: https://orthopraxia.gr/category/orthodoxia/

Μὲ τὴν ὑποχωρητικότητά μας μπροστὰ στὶς ἀπαιτήσεις τῶν ἐξουσιῶν δείχνουμε ὅτι ἔχουμε πνεῦμα δειλίας καὶ  ἐλλείψι ἀνδρείας καὶ διαθέσεως νὰ ὑπερασπιστοῦμε τὴν πίστι μας.

Μὲ τὴν ὑποχωρήτικότητά μας αὐτὴν δουλώσαμε τὴν Ἐκκλησία στὶς σατανοκίνητες μαριονέτες ποὺ κυβερνοῦν.

Μὲ τὴν μετατροπὴ τῶν ναῶν ἀπὸ χώρους χάριτος, ἁγιότητος καὶ θεραπείας σὲ χώρους μολύνσεως καὶ ἀπιστίας καὶ τρομοκρατήσεως, σπείραμε τὴν ἀμφιβολία καὶ τὸν φόβο στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Κλονήσαμε τὴν πίστι, παγώσαμε τὶς καρδιὲς κάναμε τὸν φόβο παντοδύναμο στὰ μάτια τους.

Μὲ τοὺς μασκοφορεμένους δεσπότες καὶ παπάδες, μὲ τὴν ἀπαγόρευσι τῆς τελέσεως τῶν ἀκολουθιῶν καὶ τῶν λειτουργιῶν, μὲ τὰ κορδελάκια καὶ τὰ ψεκαστήρια μεγαλώσαμε τὴν φοβία ποὺ καλλιεργοῦν οἱ πουλημένες ἐξουσίες καὶ οἱ πληρωμένοι εἰδικοί.

Μὲ τὶς ἐνέσεις τῶν ἐμβολίων νὰ τρυποῦν τὰ μπρατσάκια τῶν μασκοφορεμένων δεσποτάδων  σὲ βίντεο ἤ σὲ φωτογραφίες ἐντυπώθηκε στὶς καρδιὲς  ἡ σφραγίδα τοῦ φόβου, καὶ μὲ τὶς ἐγκυκλίους τους στέλνουν τὸ τρομοκρατημένο κοπάδι στὰ ἐμβολιαστικὰ σφαγεῖα τῶν Μεγάλων Φαρμακευτικῶν κολοσσῶν…

Δὲν διστάζουν νὰ γελοιοποιήσουν καὶ τοὺς ἁγίους ὑιοθετῶντας τὶς γελοιογραφίες τῶν ἐκκλησιομάχων οἱ ἵδιοι οἱ μητροπολῖτες στὰ ἔντυπά τους… καὶ μετὰ ζητᾶνε καὶ συγνώμη…

Καὶ τρίβουν τὰ χέρια τους οἱ Γκείητζδες καὶ οἱ Τσιόδρες  καὶ ὅλα τὰ ὄργανα τοῦ σατανά…

Ἔ! Τί τὸ παράξενο νὰ στείλουν καὶ ἔνα τραγούδι στὴν Γιουροβίζιον γιὰ νὰ μᾶς ἐκπροσωπήσῃ, τὸ ὁποῖο ὑμνεῖ τὸν διάολο; Ὅλες οἱ ἄλλες πράξεις μας ποιόν ὑμνοῦν; Τὸ φιλόδοξο, τὸ λιγώτερο, κοριτσάκι φταῖει ποὺ τὸ βάλανε νὰ τραγουδάει αὐτὰ τὰ ἄσματα; Νὰ μὴν γίνῃ καὶ αὐτὸ σὰν τοὺς πατέρες του; Σὲ ποιὰ μεριὰ ἔχει κατευθυνθῇ ἡ καρδιά τους; Ποὺ ἔχει πιστέψει τὸ πνεῦμα τους; 

Τόσο καιρὸ, ἐδὼ καὶ ἕνα χρόνο, πόσα τέτοια τραγούδια καὶ τέτοιους χοροὺς στὸν ἐξω ἀπὸ δῶ δὲν λένε συνεχῶς ἐπίσκοποι, παπάδες καὶ πιστοί; Ἤ δὲν καταλαβαίνουμε τί κάνουμε; Ποιὸν ὑμνοῦμε ὅταν ξεφτιλίζουμε τὰ μυστήρια καὶ τοὺς ἑαυτούς  μας; 

Ὅταν ἀποδεχόμασταν τὸ «Μάσκα, ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης-μάσκα ἡ ὡραιότης τῆς ἐκκλησίας» ξεχνῶντας ὅτι ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου εἶχε αὐτὲς τὶς ἰδιότητες, καὶ ἔτσι παρουσιαζόμασταν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ τῶν ἁγίων καὶ τελούσαμε τὰ μυστήρια ποιὸν ὑμνούσαμε (καὶ ὑμνοῦμε) καὶ ποιοῦ τὸν χορό χορεύαμε (καὶ χορεύουμε); 

Τώρα ποὺ κοιτάμε τὴν σύριγγα τοῦ ἐμβολίου καὶ μὲ ὅλη τὴν ὕπαρξί μας λέμε: «Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι» τί κάνουμε; Δὲν γνωρίζουμε ποιοὶ θέλουν τὴν Μεγάλη Ἑπαννεκίνησι τοῦ πλανήτη καὶ μεθοδεύουν αὐτὲς τὶς διαδικασίες; Τόσο πολὺ κοιμώμαστε; 

Ἀφοῦ βλέπει ὁ διάολος ὅτι ὅσα σχεδιάζουν τὰ ὄργανά του γίνονται ἀσυζητητὶ ἀποδεκτὰ χωρὶς τὴν παραμικρὴ ἀντίδρασι, πῶς νὰ μὴν ἀπαιτήσῃ ὕμνους καὶ ἄσματα ἀγάπης καὶ ἀφοσιώσεως; Νὰ μὴν πανηγυρίσουν τὰ ὄργανά του; Νὰ μὴν τραγουδήσουν; Πότε μέχρι τώρα στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος εἶχε κερδίσει τέτοια νίκη; Ποτέ! 

Πότε ξανάδε ἱεράρχες νὰ κλείνουν τοὺς ναοὺς, νὰ διώκουν τοὺς ἱερεῖς, νὰ κυνηγοῦν τοὺς πιστοὺς, νὰ τοὺς λένε ὅτι δὲν ωφελεῖ νὰ πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία καὶ νὰ μεταλαβαίνουν; Πότε εἶδε πνευματικοὺς νὰ τιμωροῦν τοὺς ἀνθρώπους γιατὶ θέλουν νὰ πᾶνε νὰ μεταλάβουν τὰ παιδάκια τους, καὶ ταυτόχρονα νὰ λένε ὅτι ὅσοι δὲν πᾶνε νὰ κοινωνήσουν εἶναι ἐνάρετοι καὶ ταπεινοὶ ἐνῷ ὅσοι τὸ ἐπιδιώκουν εἶναι μιὰ ἐλὶτ ὑπερηφάνων καὶ ἀπανθρώπων; Πότε ξανάδε τόσους ἀνθρώπους νὰ αὐτοκτονοῦν νὰ σκοτώνονται δολίως καὶ νὰ τρελαίνονται;

Μποροῦσε ποτὲ νὰ σκεφτεῖ τέτοιες ἐπιτυχίες; 

Τώρα ποὺ τὰ βλέπει νὰ μὴν ζητήσει καὶ ἀπὸ μᾶς ἕναν ὕμνο στὴν Γιουροβίζιον; Στὸ δικό του μαγαζί; Τόσα χρόνια ποιός ὑμνεῖται ἐκεί μέσα;

Ἄς μήν φωνασκοῦμε καὶ ταρασσόμαστε, λοιπόν. Θἄρθει καιρὸς ποὺ τέτοια ἄσματα θὰ γίνουν ὑποχρεωτικὰ, ὅπως τὶς μάσκες, καὶ θὰ τὰ λέμε μέσα στὶς ἐκκλησίες. Δὲν προσέξατε τὰ ντεκὸρ ποὺ ἔχουν οἱ παπιστὲς στὸ ἐσωτερικὸ τῶν ὀφιοειδῶν αἰθουσῶν τους, ὅπου συντρέχουν καὶ συναγελάζονται μαζί τους καὶ τὰ δικά μας ἐκκλησιαστικά λεβεντόπαιδα; Γιὰ ψάξτε καὶ δεῖτε…

Ψυχραιμία, λοιπόν. Εἶναι μόνον ἡ ἀρχή. Ὅπως ἀκούγαμε «Βάλτε τὴ μασκούλα σας» καὶ τώρα «κάντε τὸ ἐμβολιάκι σας» θὰ ἀκούσουμε «πεῖτε τὸ τραγουδάκι σας». Καὶ ὅπως συνηθίσαμε τὶς μασκοῦλες, ἔτσι θὰ συνηθίσουμε καὶ τὰ ἐμβολιάκια –θὰ εἶναι ἀπαραίτητα καὶ ἀναγκαία καὶ προαιρετικῶς …. ὑποχρεωτικά. Γιατί ὄχι καὶ τὰ ἄσματα; 

Δὲν εἴπαμε ὅτι ὅλους τοὺς ἀγαπᾶμε; Γιατί ὄχι καὶ τὸν διάβολο; Θὰ ἐρμηνευτῇ καὶ θεολογικῶς. Πού βλέπετε τὴν δυσκολία; Μὲ λίγη καλὴ θέλησι θὰ διαστρέψουμε λίγο τὸν ἅγιο Ἰσαάκ καὶ νάτο. «Καῦσις καρδίας … καὶ ὑπὲρ τῶν δαιμόνων». Ἐδὼ τὸ Πιστεύω λέει: «Εἰς μίαν , ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν ἐκκλησίαν»  καὶ οἱ λαμπροὶ ποιμένες μας ἀπεφάνθησαν συνοδικῶς ὅτι ὑπάρχουν πολλὲς τέτοιες ἐκκλησίες, μὶα ἐκ τῶν ὁποίων καὶ ἡ Ὀρθόδοξος, καὶ δὲν τρέχει τίποτα. Ὅλα καλά, ὅλα εὐλογημένα. Καὶ κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς ἀλλὰ ὁ.. πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καὶ χωρὶς αὐτὸν .. δὲν ὑπάρχει ἐκκλησία. Καὶ ἀνάμεσα σ᾿ αὐτοὺς ποὺ τὰ  τὰ λένε εἶναι ἀρχιεπίσκοποι καὶ ἐπίσκοποι… Ἄλλοι διακηρύσσουν ὅτι τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με» εἶναι …  λάθος προσευχή. Εἴδατε κανέναν νὰ ἐνοχληθῇ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ καὶ νὰ φωνάξῃ, ἐκτὸς ἀπὸ κάτι φανατικοὺς καὶ κολλημένους καὶ περιθωριακούς; Οἱ σοβαροὶ ποιμένες μας καὶ μοναχοί μας, ἀσχολοῦνται μὲ τὴν μετάνοια καὶ τὴν προσευχὴ, ἀσκοῦν σιωπή, ἐξετάζουν λεπτομερῶς τὶς ἁμαρτίες τους, καὶ κυρίως κάνουν ὑπακοή –τὴν ὁποία ἀπαιτοῦν καὶ ἀπὸ τὸ ποίμνιο- καὶ δὲν ἔχουν χρόνο γιὰ τέτοιους περισπασμούς. Εἶναι ὑπεύθυνοι καὶ συνετοὶ ἄνθρωποι καὶ ταπεινὰ τὸ λένε καὶ ἐγγράφως…

Φυσικὰ θὰ «καταδικάσουν» τὸ διαβολικὸν ἄσμα καὶ θὰ διαμαρτυρηθοῦν γιὰ τὸ ἀτόπημα, ὅπως ἔκαναν καὶ γιὰ τὸ κλείσιμο τῶν ἐκκλησιῶν, μιὰ ποὺ «πονοῦσε ἡ καρδιά τους νὰ εἶναι μακρυὰ ἀπὸ τὸ ποίμνιόν τους» κτλ. Ὅπως βλέπετε πλησιάζει τὸ δεύτερο Πάσχα ποὺ θὰ εἶναι κλειστὲς οἱ ἐκκλησίες…  Σιγά-σιγά θὰ πολλαπλασιαστοῦν καὶ τὰ τραγουδάκια. (Ὑπῆρχαν καὶ παληὰ ἀρκετά, ἀλλὰ βέβαια κανένα δὲν εἶχε σταλεῖ στὴν Γιουροβίζιον καὶ δὲν εἶχε τόσο ξεκάθαρο στίχο. Εἶναι καὶ στὰ ἐγγλέζικα, ὁπότε δὲν καταλαβαίνουν ὅλοι…)

Ἀλλὰ, γιατί νὰ ὑποκρινόμεθα ἀδελφοί. Ἀφοὺ αὐτὸν ἀγαπᾶμε, τὰ δικά του ἔργα ποιοῦμε, γιατί νὰ μὴν τὸ τραγουδοῦμε; 

Δὲν εἶναι μεγάλη ἁμαρτία ἡ ὑποκρισία; Ἐδὼ εἴμαστε ὑπερήφανοι γιὰ ἄλλα καὶ ἄλλα καὶ κάνουμε καὶ πορεῖες ὑπερηφανείας καὶ ἐνίοτε τιμοῦμε ἐκκλησιαστικῶς  τοὺς πρωτοστατοῦντες… 

Ἀφοὺ τιμοῦμε τὰ παιδιὰ νὰ μὴν τιμήσουμε καὶ τὸν πατέρα;  Ἔστω καὶ μὲ ἕνα τραγουδάκι; 

Καλὴ μαθητεία λοιπὸν στὸ κατηχητικὀ τοῦ διαβόλου… καὶ καλοὶ χοροὶ στὸ πάρτυ του. Τὸν χορὸ τὸν σέρνουν οἱ καλοὶ μασκοφορεμένοι ποιμένες κραδαίνοντας σύριγγες καὶ μὲ τὰ μπρατσάκια ἔξω… Μὴν χαλάμε τὴν εἰκόνα με ἄκαιρες διαμαρτυρίες…. Μὴν ἀκούσουμε καὶ ἀπ᾿αὐτὸ τὸ νέο ἀφεντικό,  τὸ «Ηὐλήσαμεν ὑμῖν καὶ οὐκ ὠρχήσασθε», ὅπως τὸ ἀκούσαμε καὶ ἀπ᾿ τὸν Χριστό.

Ἕνας μογιλάλος καὶ ἀνάπηρος.

Γιὰ τὴν ἀντιγραφὴ: Γεώργιος Κ. Τζανάκης Ἀκρωτήρι Χανίων. 3/3/2021




Ανειλικρινής και ελλιπής η «συγνώμη» σας, Πρωτοσύγκελε της μητροπόλεως Φλωρίνης. Του Βασίλη Κερμενιώτη

Ανειλικρινής και ελλιπής η «συγνώμη» σας, Πρωτοσύγκελε της μητροπόλεως Φλωρίνης.

Φωτογραφία από agonasax.blogspot.com

 Σεβαστέ Πρωτοσύγκελε της μητροπόλεώς μας, χαίρετε.

Δεν πιστεύαμε στα μάτια μας μ’ αυτό που είδαμε πριν λίγες μέρες: Στο εξώφυλλο του επίσημου περιοδικού της μητροπόλεώς μας, της «Σάλπιγγας της Ορθοδοξίας», μία αποκρουστική «αγιογραφική» παράσταση: τον Άγιο Γεώργιο πάνω σε άλογο να φοράει …μάσκα και να σημαδεύει έναν …κορωνοϊό, κρατώντας στο χέρι του, αντί για ακόντιο, ένα …εμβόλιο!

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΕΔΩ

ΠΗΓΗ: https://orthopraxia.gr/category/orthodoxia/

1 ΣΕΛΙΔΑ

2 ΣΕΛΙΔΑ

3 ΣΕΛΙΔΑ

4 ΣΕΛΙΔΑ
5 ΣΕΛΙΔΑ

6 ΣΕΛΙΔΑ
7 ΣΕΛΙΔΑ

8 ΣΕΛΙΔΑ










Γιατί ο Θεός επιτρέπει οι "ελέω Θεού" άρχοντές μας, να είναι κακοί και ΑΝΑΞΙΟΙ;

 


Ρώτησαν κάποτε τον άγιο Αναστάσιο τον Σιναῒτη:

«Γιατί ο Θεός επιτρέπει οι "ελέω Θεού" άρχοντές μας, να είναι κακοί και ΑΝΑΞΙΟΙ; Και αν είναι "ελέω Θεού", και "τεταγμένοι από τον Θεό" κατά την Αγία Γραφή, πώς γίνεται να είναι συχνά ανάξιοι»;

 

Και ο άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης, μας εξηγεί:

«Ερώτησις: Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι οι εξουσίες τού κόσμου έχουν ταχθή από τον Θεό (Ρωμ. ιγ’, 1). Πρέπει λοιπόν να δεχθούμε ότι κάθε Άρχοντας ή Βασιλεύς ή Επίσκοπος προχειρίζεται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό;

 

Απόκρισις: Ο Θεός λέει στον Νόμο: «Θα σας δώσω άρχοντας σύμφωνα με τις καρδιές σας» (Ιερεμ. γ’, 15). Είναι λοιπόν φανερό ότι οι μεν άρχοντες και οι βασιλείς που είναι άξιοι αυτής της τιμής προχειρίζονται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό. Οι άλλοι πάλι που είναι ανάξιοι προχειρίζονται κατά παραχώρησιν ή και βούλησιν του Θεού σε ανάξιο λαό εξ αιτίας αυτής ακριβώς της αναξιότητός των. Και άκουσε σχετικά μερικές διηγήσεις.

 

Όταν είχε γίνει βασιλεύς ο Φωκάς ο τύραννος (Φλάβιος Φωκάς: αυτοκράτωρ του Βυζαντίου 602-610) και άρχισε εκείνες τις αιματοχυσίες με τον Βονόσο τον δήμιο (Βονόσος ή Βόνωσος: λογοθέτης-υπουργός επί Φλαβίου Φωκά), υπήρχε κάποιος μοναχός στην Κωνσταντινούπολι, άγιος άνθρωπος, που έχοντας μεγάλη παρρησία προς τον Θεό, απευθυνόταν σ΄Αυτόν, σαν να έκανε δίκη μαζί Του, και του έλεγε με απλότητα:
«Κύριε, γιατί έκανες τέτοιον βασιλέα;» Και τότε, αφού το έλεγε αυτό για αρκετές ημέρες, του ήλθε φωνή εκ Θεού που έλεγε: «Διότι δεν βρήκα άλλον χειρότερο».

 

Υπήρχε και κάποια άλλη πόλις στην περιοχή της Θηβαΐδος που ήταν γεμάτη παρανομία, της οποίας οι πολίτες διέπρατταν πολλά μιαρά και άτοπα πράγματα. Σ’ αυτήν λοιπόν κάποιος άνθρωπος του ιπποδρόμου διεφθαρμένος στο έπακρον απόκτησε ξαφνικά κάποια ψευδοκατάνυξι και πήγε και κουρεύτηκε μοναχός και ντύθηκε το μοναχικό σχήμα. Αλλ’ όμως καθόλου δεν σταμάτησε τις πονηρές πράξεις του.

Συνέβη λοιπόν να πεθάνη ο Επίσκοπος της πόλεως αυτής. Τότε παρουσιάσθηκε σε κάποιον άγιο άνθρωπο άγγελος Κυρίου και του λέει: «Πήγαινε και προετοίμασε την πόλι, για να χειροτονήσουν Επίσκοπο τον πρώην άνθρωπο του Ιπποδρόμου».
Πήγε λοιπόν αυτός και έκανε ό,τι του παρηγγέλθη. Αφού λοιπόν χειροτονήθηκε ο προαναφερθείς πρώην ή μάλλον έτι φαυλόβιος, άρχισε με τον νου του να φαντάζεται ότι κάτι είναι και να υψηλοφρονή. Τότε του παρουσιάσθηκε άγγελος Κυρίου και τού λέει: «Γιατί υψηλοφρονείς, άθλιε; Σου λέω αλήθεια ότι δεν έγινες Επίσκοπος, επειδή ήσουν άξιος για ιερωσύνη, αλλά γιατί αυτής της πόλεως τέτοιος Επίσκοπος της άξιζε».

 

Γι’ αυτό λοιπόν, αν ποτέ δης κάποιον ανάξιο και πονηρό Βασιλέα ή Άρχοντα ή Επίσκοπο, μην απορήσης, μήτε να κατηγορήσης την πρόνοια του Θεού. Αλλά μάλλον μάθε απ’ αυτό και πίστευε ότι παραδιδόμεθα σε τέτοιους τυράννους εξ αιτίας των ανομιών μας, κι όμως πάλι δεν αφήνουμε τα κακά μας έργα.»


Άγιος Αναστάσιος P.G. 89, 476Β - 477Α. Ερώτησις ις’


ΠΗΓΗ: dogma.gr