Είναι πανθομολογούμενον ότι σήμερον έλειψεν, εψύγη η αγάπη των πολλών. Μα τι λέγω; έλειψεν, δεν υπάρχει αγάπη; Υπάρχει, αλλά τι αγάπη, αγάπη ψευδής, επιζημία, επιβλαβεστάτη. Διότι άλλοι αγαπούν τον εαυτόν τους και μόνον. Άλλοι αγαπούν τον μαμμωνά, τον πλούτον, την πλεονεξίαν, την αρπαγήν, την αδικίαν, το ψεύδος, την επιορκίαν. Αλλοι αγαπούν την υπερηφάνειαν, τον φθόνον, την συκοφαντίαν, την κατάκρισιν, την καταλαλιάν. Άλλοι αγαπούν την πολυφαγίαν, την πολυπoσίαν, την μέθην, την πορνείαν, την μοιχείαν, την ασέλγειαν και ακολασίαν.
Τινές δε αγαπούν να κυλίωνται ως χοίροι εις τον βόρβορον της ακαθαρσίας, αι δε πλείσται των γυναικών αγαπούν να στολίζουν το σώμα και όχι την ψυχήν των, να βάφουν τα χείλη των, τους όνυχας, τα πρόσωπά των. Και άλλοι, πάλιν, αγαπούν περισσότερον τον διάβολον και τα έργα του από τον Θεόν.
Τοιαύτη αγάπη σήμερον υπάρχει και πλεονάζει. Η τοιαύτη αγάπη εστι πρόξενος όλων των κακών, των δυστυχιών και των συμφορών των ανδρογύνων, των αδελφών, των οικογενειών, των κοινοτήτων, των πόλεων, των εθνών, ακόμη και των Εκκλησιών.
Ημείς, ως λογικοί, φρόνιμοι και σοφοί, ας προτιμήσωμεν την πρώτην αγάπην, την χριστιανικήν, την αληθινήν, την καθαράν και αγίαν, και όχι την ψευδή, την σατανικών και επιζημίαν. Την αγάπην την αληθινήν ας θησαυρίσωμεν εις εαυτούς και αυτήν ας μεταδώσωμεν και εις τους αδελφούς μας, διότι εάν αυτήν αποκτήσωμεν θα έχωμεν πάντοτε μαζί μας τον Θεόν, καθόσον «ο Θεός αγάπη εστί. και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» (Α΄ Καθ. Ιω. 4, 16). Ποία άλλη μείζων ταύτης της ευτυχίας!!
Επειδή δε πάν δώρημα τέλειον και πάν αγαθόν άνωθέν έστι, καταβαίνον εκ του Πατρός των Φώτων, η δε αγάπη είναι το τέλειον αγαθόν, ας παρακαλέσωμεν τον Θεόν, τον Ουράνιόν μας Πατέρα, να χαρίση, να δωρήση εις ημάς, εις τους συμπατριώτες μας Ναουσαίους, εις όλους τους Παρίoυς, εις όλους τους Κυκλαδίτας, εις όλους τους Έλληνας, εις όλους τους ανθρώπους, τους κατοίκους της γης, το δώρον της ΑΓΑΠΗΣ, διά να παύσουν αι διαμάχαι, αι φιλονικείαι, οι φθόνοι, αι ζήλιαι, οι καταστρεπτικοί πόλεμοι, να γίνει παντού ειρήνη, και επικρατήση ομόνοια. Διά να βασιλεύση ή αγάπη και να γίνουν όλοι οι άνθρωποι μία ποίμνη με ένα ποιμένα, τον Χριστόν, τον αληθινόν Θεόν, τον Λυτρωτήν και Σωτήρα των ψυχών ημών.
Ο γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος -1884-1980, “Ο ουρανόδρομος οδοιπόρος” (ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ), Ορθόδοξος Κυψέλη, (σ. 443-444)
Αντιγραφή orthopraxia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.