Μὲ τὴν ὑποχωρητικότητά μας μπροστὰ στὶς ἀπαιτήσεις τῶν ἐξουσιῶν δείχνουμε ὅτι ἔχουμε πνεῦμα δειλίας καὶ ἐλλείψι ἀνδρείας καὶ διαθέσεως νὰ ὑπερασπιστοῦμε τὴν πίστι μας.
Μὲ τὴν ὑποχωρήτικότητά μας αὐτὴν δουλώσαμε τὴν Ἐκκλησία στὶς σατανοκίνητες μαριονέτες ποὺ κυβερνοῦν.
Μὲ τὴν μετατροπὴ τῶν ναῶν ἀπὸ χώρους χάριτος, ἁγιότητος καὶ θεραπείας σὲ χώρους μολύνσεως καὶ ἀπιστίας καὶ τρομοκρατήσεως, σπείραμε τὴν ἀμφιβολία καὶ τὸν φόβο στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Κλονήσαμε τὴν πίστι, παγώσαμε τὶς καρδιὲς κάναμε τὸν φόβο παντοδύναμο στὰ μάτια τους.
Μὲ τοὺς μασκοφορεμένους δεσπότες καὶ παπάδες, μὲ τὴν ἀπαγόρευσι τῆς τελέσεως τῶν ἀκολουθιῶν καὶ τῶν λειτουργιῶν, μὲ τὰ κορδελάκια καὶ τὰ ψεκαστήρια μεγαλώσαμε τὴν φοβία ποὺ καλλιεργοῦν οἱ πουλημένες ἐξουσίες καὶ οἱ πληρωμένοι εἰδικοί.
Μὲ τὶς ἐνέσεις τῶν ἐμβολίων νὰ τρυποῦν τὰ μπρατσάκια τῶν μασκοφορεμένων δεσποτάδων σὲ βίντεο ἤ σὲ φωτογραφίες ἐντυπώθηκε στὶς καρδιὲς ἡ σφραγίδα τοῦ φόβου, καὶ μὲ τὶς ἐγκυκλίους τους στέλνουν τὸ τρομοκρατημένο κοπάδι στὰ ἐμβολιαστικὰ σφαγεῖα τῶν Μεγάλων Φαρμακευτικῶν κολοσσῶν…
Δὲν διστάζουν νὰ γελοιοποιήσουν καὶ τοὺς ἁγίους ὑιοθετῶντας τὶς γελοιογραφίες τῶν ἐκκλησιομάχων οἱ ἵδιοι οἱ μητροπολῖτες στὰ ἔντυπά τους… καὶ μετὰ ζητᾶνε καὶ συγνώμη…
Καὶ τρίβουν τὰ χέρια τους οἱ Γκείητζδες καὶ οἱ Τσιόδρες καὶ ὅλα τὰ ὄργανα τοῦ σατανά…
Ἔ! Τί τὸ παράξενο νὰ στείλουν καὶ ἔνα τραγούδι στὴν Γιουροβίζιον γιὰ νὰ μᾶς ἐκπροσωπήσῃ, τὸ ὁποῖο ὑμνεῖ τὸν διάολο; Ὅλες οἱ ἄλλες πράξεις μας ποιόν ὑμνοῦν; Τὸ φιλόδοξο, τὸ λιγώτερο, κοριτσάκι φταῖει ποὺ τὸ βάλανε νὰ τραγουδάει αὐτὰ τὰ ἄσματα; Νὰ μὴν γίνῃ καὶ αὐτὸ σὰν τοὺς πατέρες του; Σὲ ποιὰ μεριὰ ἔχει κατευθυνθῇ ἡ καρδιά τους; Ποὺ ἔχει πιστέψει τὸ πνεῦμα τους;
Τόσο καιρὸ, ἐδὼ καὶ ἕνα χρόνο, πόσα τέτοια τραγούδια καὶ τέτοιους χοροὺς στὸν ἐξω ἀπὸ δῶ δὲν λένε συνεχῶς ἐπίσκοποι, παπάδες καὶ πιστοί; Ἤ δὲν καταλαβαίνουμε τί κάνουμε; Ποιὸν ὑμνοῦμε ὅταν ξεφτιλίζουμε τὰ μυστήρια καὶ τοὺς ἑαυτούς μας;
Ὅταν ἀποδεχόμασταν τὸ «Μάσκα, ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης-μάσκα ἡ ὡραιότης τῆς ἐκκλησίας» ξεχνῶντας ὅτι ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου εἶχε αὐτὲς τὶς ἰδιότητες, καὶ ἔτσι παρουσιαζόμασταν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ τῶν ἁγίων καὶ τελούσαμε τὰ μυστήρια ποιὸν ὑμνούσαμε (καὶ ὑμνοῦμε) καὶ ποιοῦ τὸν χορό χορεύαμε (καὶ χορεύουμε);
Τώρα ποὺ κοιτάμε τὴν σύριγγα τοῦ ἐμβολίου καὶ μὲ ὅλη τὴν ὕπαρξί μας λέμε: «Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι» τί κάνουμε; Δὲν γνωρίζουμε ποιοὶ θέλουν τὴν Μεγάλη Ἑπαννεκίνησι τοῦ πλανήτη καὶ μεθοδεύουν αὐτὲς τὶς διαδικασίες; Τόσο πολὺ κοιμώμαστε;
Ἀφοῦ βλέπει ὁ διάολος ὅτι ὅσα σχεδιάζουν τὰ ὄργανά του γίνονται ἀσυζητητὶ ἀποδεκτὰ χωρὶς τὴν παραμικρὴ ἀντίδρασι, πῶς νὰ μὴν ἀπαιτήσῃ ὕμνους καὶ ἄσματα ἀγάπης καὶ ἀφοσιώσεως; Νὰ μὴν πανηγυρίσουν τὰ ὄργανά του; Νὰ μὴν τραγουδήσουν; Πότε μέχρι τώρα στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος εἶχε κερδίσει τέτοια νίκη; Ποτέ!
Πότε ξανάδε ἱεράρχες νὰ κλείνουν τοὺς ναοὺς, νὰ διώκουν τοὺς ἱερεῖς, νὰ κυνηγοῦν τοὺς πιστοὺς, νὰ τοὺς λένε ὅτι δὲν ωφελεῖ νὰ πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία καὶ νὰ μεταλαβαίνουν; Πότε εἶδε πνευματικοὺς νὰ τιμωροῦν τοὺς ἀνθρώπους γιατὶ θέλουν νὰ πᾶνε νὰ μεταλάβουν τὰ παιδάκια τους, καὶ ταυτόχρονα νὰ λένε ὅτι ὅσοι δὲν πᾶνε νὰ κοινωνήσουν εἶναι ἐνάρετοι καὶ ταπεινοὶ ἐνῷ ὅσοι τὸ ἐπιδιώκουν εἶναι μιὰ ἐλὶτ ὑπερηφάνων καὶ ἀπανθρώπων; Πότε ξανάδε τόσους ἀνθρώπους νὰ αὐτοκτονοῦν νὰ σκοτώνονται δολίως καὶ νὰ τρελαίνονται;
Μποροῦσε ποτὲ νὰ σκεφτεῖ τέτοιες ἐπιτυχίες;
Τώρα ποὺ τὰ βλέπει νὰ μὴν ζητήσει καὶ ἀπὸ μᾶς ἕναν ὕμνο στὴν Γιουροβίζιον; Στὸ δικό του μαγαζί; Τόσα χρόνια ποιός ὑμνεῖται ἐκεί μέσα;
Ἄς μήν φωνασκοῦμε καὶ ταρασσόμαστε, λοιπόν. Θἄρθει καιρὸς ποὺ τέτοια ἄσματα θὰ γίνουν ὑποχρεωτικὰ, ὅπως τὶς μάσκες, καὶ θὰ τὰ λέμε μέσα στὶς ἐκκλησίες. Δὲν προσέξατε τὰ ντεκὸρ ποὺ ἔχουν οἱ παπιστὲς στὸ ἐσωτερικὸ τῶν ὀφιοειδῶν αἰθουσῶν τους, ὅπου συντρέχουν καὶ συναγελάζονται μαζί τους καὶ τὰ δικά μας ἐκκλησιαστικά λεβεντόπαιδα; Γιὰ ψάξτε καὶ δεῖτε…
Ψυχραιμία, λοιπόν. Εἶναι μόνον ἡ ἀρχή. Ὅπως ἀκούγαμε «Βάλτε τὴ μασκούλα σας» καὶ τώρα «κάντε τὸ ἐμβολιάκι σας» θὰ ἀκούσουμε «πεῖτε τὸ τραγουδάκι σας». Καὶ ὅπως συνηθίσαμε τὶς μασκοῦλες, ἔτσι θὰ συνηθίσουμε καὶ τὰ ἐμβολιάκια –θὰ εἶναι ἀπαραίτητα καὶ ἀναγκαία καὶ προαιρετικῶς …. ὑποχρεωτικά. Γιατί ὄχι καὶ τὰ ἄσματα;
Δὲν εἴπαμε ὅτι ὅλους τοὺς ἀγαπᾶμε; Γιατί ὄχι καὶ τὸν διάβολο; Θὰ ἐρμηνευτῇ καὶ θεολογικῶς. Πού βλέπετε τὴν δυσκολία; Μὲ λίγη καλὴ θέλησι θὰ διαστρέψουμε λίγο τὸν ἅγιο Ἰσαάκ καὶ νάτο. «Καῦσις καρδίας … καὶ ὑπὲρ τῶν δαιμόνων». Ἐδὼ τὸ Πιστεύω λέει: «Εἰς μίαν , ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν ἐκκλησίαν» καὶ οἱ λαμπροὶ ποιμένες μας ἀπεφάνθησαν συνοδικῶς ὅτι ὑπάρχουν πολλὲς τέτοιες ἐκκλησίες, μὶα ἐκ τῶν ὁποίων καὶ ἡ Ὀρθόδοξος, καὶ δὲν τρέχει τίποτα. Ὅλα καλά, ὅλα εὐλογημένα. Καὶ κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς ἀλλὰ ὁ.. πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καὶ χωρὶς αὐτὸν .. δὲν ὑπάρχει ἐκκλησία. Καὶ ἀνάμεσα σ᾿ αὐτοὺς ποὺ τὰ τὰ λένε εἶναι ἀρχιεπίσκοποι καὶ ἐπίσκοποι… Ἄλλοι διακηρύσσουν ὅτι τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με» εἶναι … λάθος προσευχή. Εἴδατε κανέναν νὰ ἐνοχληθῇ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ καὶ νὰ φωνάξῃ, ἐκτὸς ἀπὸ κάτι φανατικοὺς καὶ κολλημένους καὶ περιθωριακούς; Οἱ σοβαροὶ ποιμένες μας καὶ μοναχοί μας, ἀσχολοῦνται μὲ τὴν μετάνοια καὶ τὴν προσευχὴ, ἀσκοῦν σιωπή, ἐξετάζουν λεπτομερῶς τὶς ἁμαρτίες τους, καὶ κυρίως κάνουν ὑπακοή –τὴν ὁποία ἀπαιτοῦν καὶ ἀπὸ τὸ ποίμνιο- καὶ δὲν ἔχουν χρόνο γιὰ τέτοιους περισπασμούς. Εἶναι ὑπεύθυνοι καὶ συνετοὶ ἄνθρωποι καὶ ταπεινὰ τὸ λένε καὶ ἐγγράφως…
Φυσικὰ θὰ «καταδικάσουν» τὸ διαβολικὸν ἄσμα καὶ θὰ διαμαρτυρηθοῦν γιὰ τὸ ἀτόπημα, ὅπως ἔκαναν καὶ γιὰ τὸ κλείσιμο τῶν ἐκκλησιῶν, μιὰ ποὺ «πονοῦσε ἡ καρδιά τους νὰ εἶναι μακρυὰ ἀπὸ τὸ ποίμνιόν τους» κτλ. Ὅπως βλέπετε πλησιάζει τὸ δεύτερο Πάσχα ποὺ θὰ εἶναι κλειστὲς οἱ ἐκκλησίες… Σιγά-σιγά θὰ πολλαπλασιαστοῦν καὶ τὰ τραγουδάκια. (Ὑπῆρχαν καὶ παληὰ ἀρκετά, ἀλλὰ βέβαια κανένα δὲν εἶχε σταλεῖ στὴν Γιουροβίζιον καὶ δὲν εἶχε τόσο ξεκάθαρο στίχο. Εἶναι καὶ στὰ ἐγγλέζικα, ὁπότε δὲν καταλαβαίνουν ὅλοι…)
Ἀλλὰ, γιατί νὰ ὑποκρινόμεθα ἀδελφοί. Ἀφοὺ αὐτὸν ἀγαπᾶμε, τὰ δικά του ἔργα ποιοῦμε, γιατί νὰ μὴν τὸ τραγουδοῦμε;
Δὲν εἶναι μεγάλη ἁμαρτία ἡ ὑποκρισία; Ἐδὼ εἴμαστε ὑπερήφανοι γιὰ ἄλλα καὶ ἄλλα καὶ κάνουμε καὶ πορεῖες ὑπερηφανείας καὶ ἐνίοτε τιμοῦμε ἐκκλησιαστικῶς τοὺς πρωτοστατοῦντες…
Ἀφοὺ τιμοῦμε τὰ παιδιὰ νὰ μὴν τιμήσουμε καὶ τὸν πατέρα; Ἔστω καὶ μὲ ἕνα τραγουδάκι;
Καλὴ μαθητεία λοιπὸν στὸ κατηχητικὀ τοῦ διαβόλου… καὶ καλοὶ χοροὶ στὸ πάρτυ του. Τὸν χορὸ τὸν σέρνουν οἱ καλοὶ μασκοφορεμένοι ποιμένες κραδαίνοντας σύριγγες καὶ μὲ τὰ μπρατσάκια ἔξω… Μὴν χαλάμε τὴν εἰκόνα με ἄκαιρες διαμαρτυρίες…. Μὴν ἀκούσουμε καὶ ἀπ᾿αὐτὸ τὸ νέο ἀφεντικό, τὸ «Ηὐλήσαμεν ὑμῖν καὶ οὐκ ὠρχήσασθε», ὅπως τὸ ἀκούσαμε καὶ ἀπ᾿ τὸν Χριστό.
Ἕνας μογιλάλος καὶ ἀνάπηρος.
Γιὰ τὴν ἀντιγραφὴ: Γεώργιος Κ. Τζανάκης Ἀκρωτήρι Χανίων. 3/3/2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.