ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟ

Αδέλφια εν Χριστώ

Παρακαλούμε όλους να κάνουμε μια ομαδική προσευχή την Τρίτη 3 Αυγούστου στις 10 μ.μ. για τον Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτο καθώς στις 4 Αυγούστου θα γίνει το δικαστήριο για τη Θεία Λειτουργία των Θεοφανείων.

Θα διαβάσουμε τους Ψαλμούς 134, 16 και 34.

Θα ξεκινήσουμε με τον Ψαλμό 134 για να συγκεντρώνονται οι άνθρωποι την ώρα της προσευχής και να ενώνεται ο νους τους με το Θεό.

Θα συνεχίσουμε με τον Ψαλμό 16 που είναι για μεγάλη συκοφαντία που περνάει εδώ και μήνες λόγω της πνευματικής Αφύπνισης που μας έχει προσφέρει.

Μετά θα διαβάσουμε τον Ψαλμό 34 για να ελευθερώσει ο Θεός τους καλοκάγαθους ανθρώπους από τις παγίδες των πονηρών ανθρώπων, που εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους του Θεού, όταν τους καταδιώκουν άδικα δικαστικά.

Εμείς ως απλοί Χριστιανοί Ορθόδοξοι οφείλουμε σε όλους κλήρο και λαό που συμμετείχαν στον Αγιασμό των Υδάτων ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ διαφορετικά θα βιώναμε χειρότερες καταστάσεις τώρα.

134 ΑΙΝΕΙΤΕ τὸ ὄνομα Κυρίου, αἰνεῖτε, δοῦλοι, Κύριον, 2 οἱ ἑστῶτες ἐν οἴκῳ Κυρίου, ἐν αὐλαῖς οἴκου Θεοῦ ἡμῶν. 3 αἰνεῖτε τὸν Κύριον, ὅτι ἀγαθὸς Κύριος· ψάλατε τῷ ὀνόματι αὐτοῦ, ὅτι καλόν· 4 ὅτι τὸν ᾿Ιακὼβ ἐξελέξατο ἑαυτῷ ὁ Κύριος, ᾿Ισραὴλ εἰς περιουσιασμὸν ἑαυτῷ. 5 ὅτι ἐγὼ ἔγνωκα ὅτι μέγας ὁ Κύριος, καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν παρὰ πάντας τοὺς θεούς. 6 πάντα, ὅσα ἠθέλησεν ὁ Κύριος ἐποίησεν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐν τῇ γῇ, ἐν ταῖς θαλάσσαις καὶ ἐν πάσαις ταῖς ἀβύσσοις· 7 ἀνάγων νεφέλας ἐξ ἐσχάτου τῆς γῆς, ἀστραπὰς εἰς ὑετὸν ἐποίησεν· ὁ ἐξάγων ἀνέμους ἐκ θησαυρῶν αὐτοῦ, 8 ὃς ἐπάταξε τὰ πρωτότοκα Αἰγύπτου ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους. 9 ἐξαπέστειλε σημεῖα καὶ τέρατα ἐν μέσῳ σου, Αἴγυπτε, ἐν Φαραὼ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς δούλοις αὐτοῦ. 10 ὃς ἐπάταξεν ἔθνη πολλὰ καὶ ἀπέκτεινε βασιλεῖς κραταιούς. 11 τὸν Σηὼν βασιλέα τῶν ᾿Αμορραίων καὶ τὸν ῍Ωγ βασιλέα τῆς Βασὰν καὶ πάσας τὰς βασιλείας Χαναάν, 12 καὶ ἔδωκε τὴν γῆν αὐτῶν κληρονομίαν, κληρονομίαν ᾿Ισραὴλ λαῷ αὐτοῦ. 13 Κύριε, τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα καὶ τὸ μνημόσυνόν σου εἰς γενεὰν καὶ γενεάν. 14 ὅτι κρινεῖ Κύριος τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τοῖς δούλοις αὐτοῦ παρακληθήσεται. 15 τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν ἀργύριον καὶ χρυσίον, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων· 16 στόμα ἔχουσι καὶ οὐ λαλήσουσιν, ὀφθαλμοὺς ἔχουσι καὶ οὐκ ὄψονται, 17 ὦτα ἔχουσι καὶ οὐκ ἐνωτισθήσονται, οὐδὲ γάρ ἐστι πνεῦμα ἐν τῷ στόματι αὐτῶν. 18 ὅμοιοι αὐτοῖς γένοιντο οἱ ποιοῦντες αὐτὰ καὶ πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτοῖς. 19 οἶκος ᾿Ισραήλ, εὐλογήσατε τὸν Κύριον· οἶκος ᾿Ααρών, εὐλογήσατε τὸν Κύριον. 20 οἶκος Λευΐ, εὐλογήσατε τὸν Κύριον· οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον, εὐλογήσατε τὸν Κύριον, 21 εὐλογητὸς Κύριος ἐκ Σιών, ὁ κατοικῶν ῾Ιερουσαλήμ. 16 ΕΙΣΑΚΟΥΣΟΝ, Κύριε, τῆς δικαιοσύνης μου, πρόσχες τῇ δεήσει μου, ἐνώτισαι τὴν προσευχήν μου οὐκ ἐν χείλεσι δολίοις. 2 ἐκ προσώπου σου τὸ κρῖμά μου ἐξέλθοι, οἱ ὀφθαλμοί μου ἰδέτωσαν εὐθύτητας. 3 ἐδοκίμασας τὴν καρδίαν μου, ἐπεσκέψω νυκτός· ἐπύρωσάς με, καὶ οὐχ εὑρέθη ἐν ἐμοὶ ἀδικία. 4 ὅπως ἂν μὴ λαλήσῃ τὸ στόμα μου τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων, διὰ τοὺς λόγους τῶν χειλέων σου ἐγὼ ἐφύλαξα ὁδοὺς σκληράς. 5 κατάρτισαι τὰ διαβήματά μου ἐν ταῖς τρίβοις σου, ἵνα μὴ σαλευθῶσι τὰ διαβήματά μου. 6 ἐγὼ ἐκέκραξα, ὅτι ἐπήκουσάς μου, ὁ Θεός· κλῖνον τὸ οὖς σου ἐμοὶ καὶ εἰσάκουσον τῶν ῥημάτων μου. 7 θαυμάστωσον τὰ ἐλέη σου, ὁ σῴζων τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ σὲ ἐκ τῶν ἀνθεστηκότων τῇ δεξιᾷ σου. 8 φύλαξόν με ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ· ἐν σκέπῃ τῶν πτερύγων σου σκεπάσεις με 9 ἀπὸ προσώπου ἀσεβῶν τῶν ταλαιπωρησάντων με. οἱ ἐχθροί μου τὴν ψυχήν μου περιέσχον· 10 τὸ στέαρ αὐτῶν συνέκλεισαν, τὸ στόμα αὐτῶν ἐλάλησεν ὑπερηφανίαν. 11 ἐκβαλόντες με νυνὶ περιεκύκλωσάν με, τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἔθεντο ἐκκλῖναι ἐν τῇ γῇ. 12 ὑπέλαβόν με ὡσεὶ λέων ἕτοιμος εἰς θήραν καὶ ὡσεὶ σκύμνος οἰκῶν ἐν ἀποκρύφοις. 13 ἀνάστηθι, Κύριε, πρόφθασον αὐτοὺς καὶ ὑποσκέλισον αὐτούς, ρῦσαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ ἀσεβοῦς, ρομφαίαν σου ἀπὸ ἐχθρῶν τῆς χειρός σου. 14 Κύριε, ἀπὸ ὀλίγων ἀπὸ γῆς διαμέρισον αὐτοὺς ἐν τῇ ζωῇ αὐτῶν, καὶ τῶν κεκρυμμένων σου ἐπλήσθη ἡ γαστὴρ αὐτῶν, ἐχορτάσθησαν υἱῶν*, καὶ ἀφῆκαν τὰ κατάλοιπα τοῖς νηπίοις αὐτῶν. 15 ἐγὼ δὲ ἐν δικαιοσύνῃ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ σου, χορτασθήσομαι ἐν τῷ ὀφθῆναί μοι τὴν δόξαν σου. 34 ΔΙΚΑΣΟΝ, Κύριε, τοὺς ἀδικοῦντάς με, πολέμησον τοὺς πολεμοῦντάς με. 2 ἐπιλαβοῦ ὅπλου καὶ θυρεοῦ καὶ ἀνάστηθι εἰς τὴν βοήθειάν μου, 3 ἔκχεον ῥομφαίαν καὶ σύγκλεισον ἐξ ἐναντίας τῶν καταδιωκόντων με· εἶπον τῇ ψυχῇ μου· Σωτηρία σού εἰμι ἐγώ. 4 αἰσχυνθήτωσαν καὶ ἐντραπήτωσαν οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου, ἀποστραφήτωσαν εἰς τὰ ὀπίσω καὶ καταισχυνθήτωσαν οἱ λογιζόμενοί μοι κακά. 5 γενηθήτωσαν ὡσεὶ χνοῦς κατὰ πρόσωπον ἀνέμου, καὶ ἄγγελος Κυρίου ἐκθλίβων αὐτούς· 6 γενηθήτω ἡ ὁδὸς αὐτῶν σκότος καὶ ὀλίσθημα, καὶ ἄγγελος Κυρίου καταδιώκων αὐτούς· 7 ὅτι δωρεὰν ἔκρυψάν μοι διαφθορὰν παγίδος αὐτῶν, μάτην ὠνείδισαν τὴν ψυχήν μου. 8 ἐλθέτω αὐτῷ παγίς, ἣν οὐ γινώσκει, καὶ ἡ θήρα, ἣν ἔκρυψε, συλλαβέτω αὐτόν, καὶ ἐν τῇ παγίδι πεσεῖται ἐν αὐτῇ. 9 ἡ δὲ ψυχή μου ἀγαλλιάσεται ἐπὶ τῷ Κυρίῳ, τερφθήσεται ἐπὶ τῷ σωτηρίῳ αὐτοῦ. 10 πάντα τὰ ὀστᾶ μου ἐροῦσι· Κύριε, τίς ὅμοιός σοι; ρυόμενος πτωχὸν ἐκ χειρὸς στερεωτέρων αὐτοῦ καὶ πτωχὸν καὶ πένητα ἀπὸ τῶν διαρπαζόντων αὐτόν. 11 ἀναστάντες μοι μάρτυρες ἄδικοι, ἃ οὐκ ἐγίνωσκον, ἐπηρώτων με. 12 ἀνταπεδίδοσάν μοι πονηρὰ ἀντὶ ἀγαθῶν καὶ ἀτεκνίαν τῇ ψυχῇ μου. 13 ἐγὼ δὲ ἐν τῷ αὐτοὺς παρενοχλεῖν μοι ἐνεδυόμην σάκκον καὶ ἐταπείνουν ἐν νηστείᾳ τὴν ψυχήν μου, καὶ ἡ προσευχή μου εἰς κόλπον μου ἀποστραφήσεται. 14 ὡς πλησίον, ὡς ἀδελφῷ ἡμετέρῳ οὕτως εὐηρέστουν· ὡς πενθῶν καὶ σκυθρωπάζων, οὕτως ἐταπεινούμην. 15 καὶ κατ᾿ ἐμοῦ εὐφράνθησαν καὶ συνήχθησαν, συνήχθησαν ἐπ᾿ ἐμὲ μάστιγες, καὶ οὐκ ἔγνων, διεσχίσθησαν καὶ οὐ κατενύγησαν. 16 ἐπείρασάν με, ἐξεμυκτήρισάν με μυκτηρισμῷ, ἔβρυξαν ἐπ’ ἐμὲ τοὺς ὀδόντας αὐτῶν. 17 Κύριε, πότε ἐπόψῃ; ἀποκατάστησον τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τῆς κακουργίας αὐτῶν, ἀπὸ λεόντων τὴν μονογενῆ μου. 18 ἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἐκκλησίᾳ πολλῇ, ἐν λαῷ βαρεῖ αἰνέσω σε. 19 μὴ ἐπιχαρείησάν μοι οἱ ἐχθραίνοντές μοι ἀδίκως, οἱ μισοῦντες με δωρεὰν καὶ διανεύοντες ὀφθαλμοῖς. 20 ὅτι ἐμοὶ μὲν εἰρηνικὰ ἐλάλουν καὶ ἐπ᾿ ὀργὴν δόλους διελογίζοντο. 21 καὶ ἐπλάτυναν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν, εἶπαν· εὖγε, εὖγε, εἶδον οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν. 22 εἶδες, Κύριε, μὴ παρασιωπήσῃς, Κύριε, μὴ ἀποστῇς ἀπ᾿ ἐμοῦ· 23 ἐξεγέρθητι, Κύριε, καὶ πρόσχες τῇ κρίσει μου, ὁ Θεός μου καὶ ὁ Κύριός μου, εἰς τὴν δίκην μου. 24 κρῖνόν με, Κύριε, κατὰ τὴν δικαιοσύνην σου, Κύριε ὁ Θεός μου, καὶ μὴ ἐπιχαρείησάν μοι. 25 μὴ εἴποισαν ἐν καρδίαις αὐτῶν· εὖγε, εὖγε τῇ ψυχῇ ἡμῶν· μηδὲ εἴποιεν· Κατεπίομεν αὐτόν. 26 αἰσχυνθείησαν καὶ ἐντραπείησαν ἅμα οἱ ἐπιχαίροντες τοῖς κακοῖς μου, ἐνδυσάσθωσαν αἰσχύνην καὶ ἐντροπὴν οἱ μεγαλοῤῥημονοῦντες ἐπ᾿ ἐμέ. 27 ἀγαλλιάσθωσαν καὶ εὐφρανθήτωσαν οἱ θέλοντες τὴν δικαιοσύνην μου καὶ εἰπάτωσαν διαπαντός· μεγαλυνθήτω ὁ Κύριος, οἱ θέλοντες τὴν εἰρήνην τοῦ δούλου αὐτοῦ. 28 καὶ ἡ γλῶσσά μου μελετήσει τὴν δικαιοσύνην σου, ὅλην τὴν ἡμέραν τὸν ἔπαινόν σου.

πηγη: Ψαλτήριον (facebook)

Ἐπίσκοποι δυνάμει καθῃρημένοι και ἀφορισμένοι ζητοῦν ἐμπιστοσύνη και ὑπακοή!

Ἐπίσκοποι τῆς τοπικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, συγκροτοῦντες τὴν λεγομένη «Διαρκῆ Ἱερὰν Σύνοδον» (ΔΙΣ), μᾶς ζητοῦν νὰ τοὺς ἐμπιστευθοῦμε καὶ νὰ κάνουμε ὑπακοὴ στοὺς ἴδιους, σὲ ἀθέους ἤ πλανεμένους, κρατικοδίαιτους ἐπιστήμονες καί, κυρίως, σὲ φαυλεπίφαυλους, ξενόδουλους καὶ μισέλληνες ντόπιους πολιτικούς, κατ' ἐπέκτασιν στὰ ξένα κέντρα ἀποφάσεων, τῶν ὁποίων οἱ τελευταῖοι -καί, φεῦ, ὄχι μόνον- ἀποτελοῦν χρυσοπληρωμένα πιόνια!

Μέσῳ μίας βρίθουσας ἀναισχύντων ψευδῶν καὶ στρεβλώσεων τῆς τοῦ Θεοῦ ἀληθείας, καταπτύστου Ἐγκυκλίου (κι ἑνὸς θλιβεροῦ, τραγελαφικοῦ καὶ προκαλοῦντος τὴν νοημοσύνη μας, δῆθεν ἐνημερωτικοῦ φυλλαδίου), Ἐπίσκοποι μᾶς καλοῦν, πλήρεις θράσους καὶ ὑποκρισίας, νὰ κάνουμε ὑπακοὴ στὸν Ἁγιογραφικὸ λόγο «μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν...» -χωρίς, ὡστόσο, νὰ ἀναφέρουν καὶ τὸν ὑπόλοιπο στίχο: «... ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον» (1 Ἰν. Δ΄, 1)!

Ἐμεῖς, ὁ ἁμαρτωλὸς Λαὸς τοῦ Θεοῦ, προσπαθοῦμε νὰ κάνουμε ὑπακοή, χάριτι Θεοῦ, σὲ ὁλόκληρο τὸν στίχο καὶ κατὰ τὴν προσπάθειά μας αὐτὴ κατέγνωμεν πὼς οἱ Ποιμένες μας εἶναι ποὺ πρῶτοι δὲν ὑπακούουν στὸν συγκεκριμένο λόγο, ὅπως δὲν ὑπακούουν ἐν γένει σὲ πλεῖστα ὅσα οἱ Πατέρες ἅπαξ μᾶς παρέδωσαν. Ἀποδεικνύοντας ἔτσι ὅτι τὰ δικά τους δημοσίως λεγόμενα καὶ πραττόμενα εἶναι τὰ ὄντως στερούμενα Πνεύματος Θεοῦ κι ὅτι οἱ ἴδιοι εἶναι οἱ ὄντως ψευδοπροφῆτες! Οἱ ἴδιοι εἶναι οἱ ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ, οἱ ἐχθροὶ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῆς Ἑλλάδος, οἱ ἀρνητές, οἱ ψεκασμένοι, οἱ -ὄχι ἐξ ἀμελείας ἀλλὰ- ἐκ προθέσεως συνειδητοὶ δολοφόνοι σωμάτων καὶ -κυρίως- ψυχῶν!

Μᾶς καλοῦν ἐπίσης, ὑποκριτικὰ καὶ θρασύτατα καὶ πάλι, σὲ «πανστρατιά προσευχῆς»!

Ποιοί; Αὐτοὶ ποὺ κατήργησαν, ἀντὶ νὰ πολλαπλασιάσουν, τὶς πάνδημες Λιτανεῖες ἁγίων καὶ θαυματουργῶν εἰκόνων καὶ ἱερῶν λειψάνων, τὶς Παρακλήσεις, τὶς Ἀγρυπνίες, τὰ Μυστήρια τῆς Μετανοίας/Ἐξομολογήσεως καὶ τῆς Θείας Κοινωνίας, ἐνῶ ἀπαγόρευσαν τὰ οὐσιαστικὰ κηρύγματα, περιοριζόμενοι σὲ κούφιους ἀγαπολογικοὺς μονολόγους μὲ ξύλινη γλῶσσα πρὸς τοὺς ἀκατηχήτους καὶ σὲ παντελῶς στερουμένους ἀληθινῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης καὶ ὑπερχειλίζοντες ἐμπαθείας ἀφορισμούς, «διανθισμένα» ὅλα αὐτὰ μὲ ἀθεολόγητες καὶ ἀντορθόδοξες θεωρίες καὶ σαθρά, κοσμικὰ  ἰδεολογήματα καὶ θεωρήσεις, προκειμένου νὰ στηρίξουν τὴν πονηρὰν διδασκαλίαν των!

Ἄν θέλουν νὰ τοὺς ἐμπιστευθοῦμε, ἄς ἐπιστρέψουν στὴν τοπικὴ ἐκλογὴ τῶν Ἐπισκόπων, ἀπὸ τὸν Κλῆρο καὶ τὸν Λαὸ τῆς ἐκάστοτε πρὸς πλήρωσιν Μητροπόλεως, μὲ ὑποψηφίους Ἱερομονάχους ποὺ ἤδη ὑπηρετοῦν ἐπὶ ἰκανὸ χρονικὸ διάστημα στὴν οἰκεία Μητρόπολι καὶ ὡς ἐκ τούτου εἶναι γνωστὰ τὰ ἔργα καὶ οἱ ἡμέρες τους. Χωρὶς νὰ ἔχουν γνώμη ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν καὶ -πολὺ περισσότερο- τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, συνεπακολούθως τὰ σκοτεινὰ κέντρα ἐξουσίας ποὺ βρίσκονται πίσω τους καὶ ὑπαγορεύουν παρασκηνιακῶς τὶς κατευθυντήριες γραμμές!

Ἄν θέλουν νὰ τοὺς ἐμπιστευθοῦμε, ἂς καταργήσουν τὴν ἀντικανονικὴ ΔΙΣ μὲ τὶς -θεωρητικῶς- ἥσσονος σημασίας διοικητικὲς ἁρμοδιότητες, τὴν ὁποία ὅμως πράξει σταδιακὰ ἀνύψωσαν ὑπεράνω τῆς Κανονικῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος· κι ἐκεῖ ποὺ εἴχαμε ἕνα «μικρὸ» Κολυμπάρι πολὺ πρὶν ἀπὸ τὸ Κολυμπάρι, παρότι τὸ Κολυμπάρι ὁλοκλήρωσε τὸ πονηρὸ ἔργο του, αὐτοί, μὲ τὴν εὐκαιρία τοῦ ψευδαφηγήματος τῆς δῆθεν πανδημίας, ἀναβάθμισαν καὶ παγίωσαν τὸ «μικρὸ» Κολυμπάρι σὲ ἕτερο, πανίσχυρο Κολυμπάρι, προκειμένου νὰ ἐλέγχουν καλύτερα καὶ νὰ φιμώνουν τοὺς διαφωνοῦντες Ἐπισκόπους!

Ἄν θέλουν νὰ τοὺς ἐμπιστευθοῦμε, ἄς μετανοήσουν ζητώντας συγγνώμη δημοσίως καὶ ἄς γίνουν εἰς τόπον καὶ τύπον Χριστοῦ -ἀντὶ εἰς τόπον Χριστοῦ καὶ τύπον ἑωσφόρου- Ἐπίσκοποι, ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις ἡμῶν πατράσι!

Εἰδάλλως, ποιοὺς νὰ ἐμπιστευθοῦμε καὶ σὲ ποιοὺς νὰ κάνουμε ὑπακοή;

Σ' αὐτοὺς ποὺ βγάζουν τὰ ἐγκόλπιά τους γιὰ νὰ μὴν προσβάλουν τοὺς ἀπίστους, ἀρνούμενοι ἔτσι καὶ τὸν Χριστό, καὶ τὸν Κληρικὸ καὶ γενόμενοι δυνάμει καθῃρημένοι καὶ ἀφορισμένοι (ΞΒ΄ Ἀποστολικὸς Κανών);

Σ' αὐτοὺς ποὺ πράξει μετέτρεψαν τὴν Λειτουργικὴ προτροπὴ «ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα» σὲ «ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν ἀνθρωπίνῃ ἐπιστήμῃ τῇ θεοποιηθείσῃ παραθώμεθα»;

Σ' αὐτοὺς ποὺ ἀνερυθριάστως ἰσχυρίζονται, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, ὄχι μόνον ὅτι ὑπάρχει «θεραπευτικὴ» ἔκτρωσι (τὴν ὁποία, μάλιστα, ἐξωραΐζουν φραστικά, βαπτίζοντάς την «διακοπή τῆς κύησης»), ἀλλὰ καὶ ὅτι ὁ φόνος (καὶ δὴ φόνος ποὺ καταδικάζει ἀνθρώπους νὰ κουβαλᾶνε τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα καὶ στὴν ἄλλη ζωὴ) παραγράφεται ἔπειτα ἀπὸ κάποιο χρονικὸ διάστημα (παρότι δὲ ἐν προκειμένῳ ὁ φονιὰς παραμένει ἑωσφορικῶς ἀμετανόητος) καὶ ὅτι, «κατὰ συνέπειαν»(;;;), ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς νομιμοποιεῖται ἠθικῶς νὰ προβῇ σὲ ἀποδοχὴ προϊόντων τοῦ συγκεκριμένου, ἰδιαζόντως εἰδεχθοῦς -πολὺ περισσότερο γιὰ Ὀρθόδοξο Χριστιανὸ- ἐγκλήματος [ΔΙΣ: «Οἱ ἐμβρυικές κυτταρικές σειρές προέρχονται ἀπό ἱστούς ἐμβρύων ἀπό θεραπευτική διακοπή τῆς κύησης καί ἐλήφθησαν ἐδῶ καί δεκαετίες (1960, 1973, 1985)»];

Μά, τέτοια ὑπακοὴ θὰ ἦταν πρὸς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι, σύμφωνα μὲ τὸν Θεῖο Παῦλο, ἤδη εἶναι «ἐξεστραμμένοι καὶ ἁμαρτάνουν ὄντες αὐτοκατάκριτοι», δηλαδὴ ἀμετανόητοι αἱρετικοί (Ττ. Γ΄, 11)!

Τέτοια ὑπακοὴ θὰ ἦταν πρὸς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι «εὐαγγελίζονται παρ' ὃ παρελάβομεν» καὶ γι' αὐτὸ εἶναι δυνάμει -ἄν ὄχι καὶ ἐνεργείᾳ- ἀναθεματισμένοι, δηλαδὴ καθηρημένοι καὶ ἀφορισμένοι (Γλ. Α΄, 9)!

Τέτοια ὑπακοὴ θὰ ἦταν πρὸς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἀπέδειξαν ὅτι δὲν εἶναι Ποιμένες, ἀλλὰ «... λύκοι βαρεῖς (...) μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου» (Πρ. Κ΄, 29)!

Τέτοια ὑπακοὴ θὰ ἦταν πρὸς ἐκείνους γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Μέγας λέει: «... ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἤ ὁ πρεσβύτερος οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας κακῶς ἀναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γὰρ ἐστιν ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἤ µετ' αὐτοὺς ἐμβληθῆναι ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός» (P. G. 27, 1369 C).

Ἄρα, τέτοια ὑπακοὴ θὰ ἦταν πρὸς αὐτὸν τὸν ἀρχαῖον ὄφιν, τὸν νοητὸν λύκον, ὑπὸ τοῦ ὀποίου οἱ ταλαίπωροι αὐτοὶ ἄνθρωποι κατέστησαν θηριάλωτοι καὶ ὑποπίπτουν καθημερινῶς ἀπὸ αἰρέσεως εἰς αἵρεσιν καὶ ἀπὸ ἀδοξίας εἰς ἀδοξίαν, ὁδηγώντας μας συνειρμικὰ στὸν φοβερὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ: «ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν! πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης;» (Μτ. ΚΓ΄, 33)!

Δυστυχῶς, ἕως ὅτου ὁ Σωτὴρ Χριστὸς νὰ παρέμβῃ αἰσθητῶς καὶ νὰ ἀναδείξῃ νέους Μακκαβαίους, νέους Μαξίμους Ὀμολογητάς, νέους Μάρκους Εὐγενικούς, μοναδικοὶ ἀπλανεῖς πνευματικοὶ ὁδηγοί μας ἀπέμειναν πλέον οἱ Ἅγιοι ἡμῶν Πατέρες! Εἴθε, ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου καὶ δι' εὐχῶν των, ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεὸς νὰ μᾶς ἐλεήσῃ καὶ νὰ μὴν ἀπολέσουμε τὴν σωτηρία μας!

Δημήτριος Παπαδημόπουλος

Δικηγόρος- τ.Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Λάρισας

ΚΛΗΡΙΚΟΙ: dealers ή συνομωσιολόγοι; (π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος)

Όταν οι κληρικοί μετατρέπονται σε dealers των εμβολίων είναι άριστοι ποιμένες και ασκούν υπεύθυνη ποιμαντική.

Ασφαλώς θα δεχθούν επαξίως και τα συγχαρητήρια του Πρωθυπουργού και τις απαραίτητες οδηγίες (=εντολές προς υφισταμένους!) πώς να εκτελούν σωστά το έργο του dealer.

Όταν όμως οι κληρικοί τολμήσουν να μεταφέρουν τις ανησυχίες σοβαρών επιστημόνων ιατρών (ακόμα και με Nobel Ιατρικής στην Ιολογία!) τότε γίνονται συνωμοσιολόγοι και ασκούν ανεύθυνη ποιμαντική.

Τότε πρέπει οπωσδήποτε να επιληφθεί η εκκλησιαστική δικαιοσύνη και να τους απαγορεύσει να ομιλούν.

ΒEΒΑΙΑ ΤΟ ΟΡΘOΤΕΡΟ ΘΑ HΤΑΝ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕYΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚEΠΤΟΝΤΑΙ ΑΝΤIΘΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚO ΑΦHΓΗΜΑ...

     Μην ανησυχείτε αγαπητοί μου χριστιανοί: έχουμε δρόμο ακόμα για τον πάτο...

     Με πόνο και θλίψη για το κατάντημά μας

     π. ΑΚΓ

     ΥΓ: Απλές σκέψεις με αφορμή το λεκτικό προπηλακισμό εναντίον του σεβαστού π. Ευθυμίου (Καψάλα Αγ. Όρους) λόγω της σημαντικής επιστολής του εναντίον του υποχρεωτικού εμβολιασμού.

π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

Γέροντας Ευθύμιος: Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός

 Σεβαστή Γερόντισσα, εὐλογεῖτε.

Ἔλαβα τήν ἐπιστολή σας πρό καιροῦ, καί ζητῶ νά μέ συγχωρέσετε πού καθυστέρησα νά σᾶς ἀπαντήσω, λόγῳ ἐλλείψεως χρόνου.

Δυσκολεύομαι, πράγματι, νά ἀπαντῶ στά γράμματα, ἀλλά, ἐπειδή εἶδα τήν ἀνησυχία σας γιά ὅσα συμβαίνουν στίς μέρες μας καί τήν καλή σας διάθεση νά ἐνεργῆτε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, σᾶς ἀπαντῶ.

Δέν σᾶς γνωρίζω, καί εἶναι δύσκολο νά μέ συναντήσετε, ὅπως ἐπιθυμεῖτε. Στήν ἐρώτησή σας, ἄν μπορῆτε τήν ἀπάντησή μου νά τήν κοινοποιήσετε καί σέ ἄλλους, δέν ἔχω ἀντίρρηση.

Ἄλλωστε, οἱ ἀπόψεις μου γιά τόν κορωνοϊό καί τό ἐμβόλιο εἶναι γνωστές, καί αὐτά περίπου λέγω καί στούς προσκυνητές, ὅταν μέ ἐρωτοῦν.

Καθημερινῶς, «ὡς κύματα θαλάσσης κυμαινομένης» καταφθάνουν προσκυνητές στό Ἅγιον Ὄρος, καί κάποιοι μέχρι τό Κελλί μας. Ὅλοι αὐτοί, καθώς καί ὅσοι στέλνουν γράμματα, ἔχουν μία ἀγωνία καί ἕνα ἐρώτημα: «Τί θά γίνη μέ τό ὑποχρεωτικό ἐμβόλιο;». Ὅλα τά ὑπόλοιπα προβλήματα πού τούς ἔπνιγαν μέχρι τώρα τέθηκαν σέ δεύτερη μοῖρα.

Ὁ ἐξοχώτατος Πρωθυπουργός τῆς χώρας μας, στήν προσπάθειά του γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς ἐπιδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, ἔχει ἐπιβάλει ἕναν αὐστηρό ἔλεγχο, πού φαίνεται ὅτι ξεπερνᾶ τίς ἀντοχές τοῦ λαοῦ.

Ἐπέβαλε τά πιό αὐστηρά περιοριστικά μέτρα, τά μεγαλύτερα πρόστιμα καί τούς πιό παρατεταμένους ἐγκλεισμούς ἀπό ὅλες τίς χῶρες τῆς Εὐρώπης.

Ἀναρμοδίως ἐπενέβη στά τῆς λατρείας τῆς Ἐκκλησίας, κλείνοντας τούς Ναούς καί στερώντας τούς πιστούς ἀπό τήν βοήθεια τῶν ἁγιαστικῶν Μυστηρίων μέ μέτρα ἐξαιρετικά αὐστηρά καί ἄνισα γιά τούς χριστιανούς.

Οἱ ἐνέργειές του ἀποκαλύπτουν τήν διάθεσή του νά ταπεινώση καί νά ἀποδυναμώση τήν Ἐκκλησία.

Αὐτήν τήν ἀντισυνταγματική καί παράνομη προσπάθεια τοῦ Πρωθυπουργοῦ ἀνέλαβαν μέ θεῖο ζῆλο νά θέσουν σέ ἐφαρμογή κάποιοι Ἐπίσκοποι, ἀπειλώντας καί ἐκβιάζοντας ἱερεῖς, μοναχούς καί τόν λαό τοῦ Θεοῦ νά ἐμβολιασθοῦν. Ἔχουν αὐτήν τήν ἐξουσία νά τούς ἐκβιάζουν νά ἐμβολιασθοῦν παρά τήν θέλησή τους;

Ὁ Σωτήρας μας Χριστός θεράπευε μόνο ὅσους ζητοῦσαν τήν θεραπεία. Τούς ἄλλους ἀσθενεῖς, πρίν τούς θεραπεύση, πρῶτα τούς ρωτοῦσε: «Θέλεις ὑγιής γενέσθαι;».

Οὔτε μᾶς θεραπεύει, οὔτε μᾶς σώζει χωρίς τήν θέλησή μας, καίτοι ἐπιθυμεῖ πολύ τήν σωτηρία μας. Δέν καταργεῖ τήν ἐλευθερία μας ὁ Θεός, σέβεται τό αὐτεξούσιο, πού ὁ ἴδιος μᾶς ἔδωσε. Κατά τόν ἅγιο Χρυσόστομο «Μή βουλομένους οὐ βιάζεται ὁ Θεός» (PG 51,143).

Οἱ σημερινοί «σωτῆρες» μας δέν μᾶς ὑπολογίζουν. Μέ τό πρόσχημα τῆς ὑγείας καταργοῦν τήν ἐλευθερία μας. Ὑστερα ἀπό τόν φόβο τοῦ ἰοῦ, ἦλθε ἡ τρομοκρατία ἐξ αἰτίας τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ.

Ζοῦμε δυστυχῶς τόν διχασμό, τό μῖσος καί τήν διάκριση τοῦ λαοῦ σέ κατηγορίες ἀνθρώπων. Ἡ σημερινή κατάσταση θυμίζει λίγο τήν Ἑλλάδα κατά τόν ἐμφύλιο πόλεμο. Προετοιμάζει καί προϊδεάζει τήν ἐποχή τοῦ Ἀντιχρίστου.

Ὅπως τότε θά ἀποκλείωνται ἀπό τίς ἀγοραπωλησίες, τίς δημόσιες θέσεις καί τά ταξίδια ὅσοι δέν θά ἔχουν τό χάραγμα, παρομοίως, ἄν ἐφαρμοσθῆ τό πιστοποιητικό ἐμβολιασμοῦ, θά ἀποκλείωνται ἀπό παντοῦ ὅσοι δέν θά ἐμβολιασθοῦν. Τά κοινά στοιχεῖα εἶναι φόβος, ἐξαναγκασμός, παρακολούθηση.

Τό θέμα τοῦ κορωνοϊοῦ εἶναι βεβαίως, ἐκ πρώτης ὄψεως ἰατρικό, ἔγινε, ὅμως, περισσότερο πολιτικό ϙπιό πολύ ὁμιλοῦν οἱ πολιτικοί καί οἱ δημοσιογράφοιϙ, εἶναι καί οἰκονομικό, καί ἔγινε ἄριστο μέσο ἐπιβολῆς καί ἐλέγχου. Ὁπωσδήποτε, εἶναι καί πνευματικό, καθότι μέ τήν πρόφασή του καταργεῖται τό αὐτεξούσιό μας ἐνῶ γιά τήν παρασκευή τοῦ ἐμβολίου χρησιμοποιήθηκαν κύτταρα ἀπό ἐκτρωμένο ἔμβρυο.

Ὑπάρχουν διαδιδόμενες μαρτυρίες, οἱ ὁποῖες συνεχῶς αὐξάνουν, ὅτι στά ἀεροδρόμια ὑπάρχει μηχάνημα πού ἀναγνωρίζει τούς ἐμβολιασμένους καί ὅτι σέ ὁρισμένα κινητά τηλέφωνα μέ μιά συγκεκριμένη ἐφαρμογή, ὅταν πλησιάση ἐμβολιασμένος, ἐμφανίζεται ἕνας δωδεκαψήφιος ἀριθμός, στοιχεῖα ἀποδεικτικά ὅτι μέσῳ τοῦ ἐμβολίου μπορεῖ ὁ ἐμβολιασμένος νά παρακολουθῆται.

Γι' ὅλα αὐτά θά μᾶς διαφωτίσουν οἱ εἰδικοί καί πιστεύω ὅτι ὁ Θεός θά ἀποκαλύψη ὅλη τήν ἀλήθεια.

Διατέθηκαν πολλά χρήματα καί ἔγινε πολλή διαφήμιση γι' αὐτό τό περίφημο ἐμβόλιο. Ἀρκετοί τό ἔκαναν μέ τήν πρόθεση νά προστατέψουν τήν ὑγεία τους. Δικαίωμά τους. Εὐχώμαστε εἰλικρινά κανείς ἀπό τούς ἐμβολιασθέντες νά μήν πάθη τίποτε.

Ἄς ἀφήσουν, ὅμως, ἥσυχους καί ἐλεύθερους τούς ἀνθρώπους νά ἀποφασίσουν. Ὅσους δέν θέλουν νά κάνουν τό ἐμβόλιο, κανείς δέν πρέπει ϙκαί δέν ἔχει τό διακαίωμαϙ νά τούς ἐξαναγκάση μέ ὁποιονδήποτε τρόπο νά ἐμβολιασθοῦν.

Δέν εἴμαστε γενικῶς κατά τῶν ἐμβολίων. Τά παλαιά δοκιμασμένα ἐμβόλια ἔσωσαν πολλούς. Τά νεώτερα ἔχουν ἀρκετές ἀνεπιθύμητες ἐνέργειες. Γι' αὐτό εἰδικά τό ἐμβόλιο οἱ ἄνθρωποι ἔχουν δικαιολογημένους φόβους.

Εἶναι ἕνα ἐμβόλιο πού ἀκόμα πρίν τήν παρασκευή του ἔγινε μέ νόμο ὑποχρεωτικό, ἦραν τίς εὐθύνες καί τίς ἀποζημιώσεις ἀπό τίς παρασκευάστριες ἑταιρεῖες, τόσο γρήγορα τέθηκε σέ χρήση χωρίς νά δοκιμασθῆ ἐπαρκῶς, δέν καλύπτει πλήρως τούς ἐμβολιασμένους, καί κάθε μέρα πληροφορούμαστε σοβαρές παρενέργειες καί θανάτους ἐμβολιασμένων. Αὐτά τά στοιχεῖα τά μαθαίνομε ὄχι μόνο ἀπό στατιστικές ἀλλά καί ἀπό ἀνθρώπους γνωστούς καί συγγενεῖς.

Ὅπως θρηνήσαμε τόν θάνατο γνωστῶν καί συγγενικῶν προσώπων ἀπό τόν κορωνοϊό, ἔτσι τώρα θρηνοῦμε γιά ἀρρώστους καί πεθαμένους ἀπό τό ἐμβόλιο. Ἀπό τήν Σκύλλα (ἰό) ἡ μόνη λύση εἶναι νά πᾶμε στήν Χάρυβδη (ἐμβόλιο προβληματικό); Δέν ὑπάρχει θεραπεία γιά τόν ἰό;

Δέν εἶμαι γιατρός γιά νά ἐκφέρω γνώμη. Γνωρίζω, ὅμως, γιατρούς πού ἀντιμετώπισαν ἐπιτυχῶς μέ ἀντιβιώσεις, βιταμίνες καί ἄλλα φάρμακα τούς νοσήσαντες ἀπό τόν ἰό. Γιατρός γνωστός μου ἔδωσε ἀντιβίωση καί ἄλλα φάρμακα σέ ἑκατοντάδες ἀσθενεῖς καί κανείς δέν πέθανε.

Ὑπάρχει θεραπεία γιά τόν ἰό, ἀλλά κάποιοι δέν τήν θέλουν. Μόνο τό ἐμβόλιο προβάλλουν. Διάβασα τίς γνωστές δηλώσεις τοῦ Γάλλου ἐπιστήμονα Luc Antoine Montagnier, κατόχου τοῦ βραβείου Νόμπελ, ὁ ὁποῖος εἶπε: «Ὑπάρχουν ἀποτελεσματικές θεραπεῖες πού εἶναι καί φθηνές, ὅπως ἡ ἀζιθρομυκίνη καί ἡ ὑδροξυχλωροκίνη. Τό ἐμβόλιο δέν εἶναι θεραπεία. Ἡ ἔρευνα πρέπει νά στραφῆ πρός τήν θεραπευτική ἀντιμετώπιση».

Ἄν ὄντως ἦταν ἐπαρκῶς δοκιμασμένο καί προφύλασσε ἀποτελεσματικά χωρίς παρενέργειες καί θανάτους, ὁ κόσμος θά ἐπληροφορεῖτο ἐσωτερικά καί δέν θά χρειαζόταν ὅλη αὐτή ἡ προπαγάνδα καί ἡ πίεση.

Μόνοι τους θά ζητοῦσαν τό ἐμβόλιο. Ἀρκετά ταλαιπωρήθηκε ὁ λαός μας ἀπό αὐτήν τήν ἐπώδυνη ἱστορία τοῦ κορωνοϊοῦ. Ἄς ἀφήσουν, ἐπί τέλους, τόν καθένα νά ἐνεργήση ἐλεύθερα κατά τήν κρίση του, χωρίς πιέσεις.

Στά δύσκολα χρόνια πού ζοῦμε, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή, ἡ καταφυγή μας καί ἡ σωτηρία μας εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὄχι μόνο ἡ κιβωτός πού μᾶς σώζει, ἀλλά εἶναι γιά τά δύσκολα.

Ὅπου ἡ ἐπιστήμη καί ἡ ἀνθρώπινη προσπάθεια ἀδυνατοῦν νά βοηθήσουν, ἡ Ἐκκλησία, ὅταν χρησιμοποιήση τά πνευματικά της μέσα καί τά δικά της σωτήρια φάρμακα, κάνει τά ἀδύνατα δυνατά καί θεραπεύει κάθε ἀσθένεια καί δύναται νά ἐξαφανίση κάθε ἐπιδημία, ὅσο μεταδοτική καί θανατηφόρα καί ἄν εἶναι αὐτή, ὅπως διδάσκει ἡ Ἐκκλησιαστική μας ἱστορία.

Ὅπως ἡ κιβωτός τοῦ Νῶε, πού προεικόνιζε τήν Ἐκκλησία, περιεῖχε ζῶα καθαρά καί μή καθαρά, ἔτσι καί ἡ Ἐκκλησία μας περιλαμβάνει ἁγίους καί ἁμαρτωλούς, δικαίους καί ἀδίκους, μασκοφόρους καί μή, ἐμβολιασμένους καί μή.

Ὅλοι χωρᾶνε στόν Οἶκο τοῦ Θεοῦ. Ἔμεῖς δέν πρέπει νά χωρίζωμε τούς ἀνθρώπους, οὔτε νά θεωροῦμε τούς ἐμβολιασμένους σάν χαραγμένους ἀρνητές τοῦ Χριστοῦ.

Οὔτε πάλι οἱ ἐμβολιασμένοι νά ἐλέγχουν καί νά πιέζουν ἀφόρητα ὅσους δέν θέλουν νά κάνουν τό ἐμβόλιο, ὅπως συνήθως συμβαίνει.

Ἴσως στό μέλλον, ὅταν ἀποκαλυφθῆ ἡ ἀλήθεια γιά τό ἐμβόλιο, πολλοί νά μετανοιώσουν πού τό ἔκαναν, ὅπως ἤδη μετάνοιωσαν μερικοί. Ἤδη ἀνακοινώθηκε ὅτι δύο γνωστές ἑταιρεῖες, ἀπέσυραν τά ἐμβόλιά τους ὡς ἐπικίνδυνα.

Μέ τέτοια ἐμβόλια ὁ Πρωθυπουργός προσπαθεῖ νά κτίση τό πολυδιαφημισμένο τεῖχος τῆς ἀνοσίας; Καί γιά ὅσους ἔπαθαν ἀνήκεστη βλάβη τῆς ὑγείας τους καί γιά ὅσους πέθαναν, δέν ἔχει εὐθύνη;

Παίζουν μέ τήν ὑγεία καί τήν ζωή τῶν ἀνθρώπων; Εἶναι δυνατόν πλέον νά πιστέψομε ὅτι αὐτοί ἐνδιαφέρονται γιά τήν ὑγεία μας;

Σεβαστή Γερόντισσα. Μέ αὐτά τά λίγα ἀποτυπώνω τόν πόνο μου καί ἀπαντῶ στήν ἐρώτησή σας, πού εἶναι παρόμοια μέ τήν ἀγωνία καί τόν προβληματισμό πλήθους ἀνθρώπων. Ἀνησυχῶ γιά τήν διαίρεση τοῦ λαοῦ μας.

Τά κόμματα ἀνέκαθεν κομμάτιαζαν καί χώριζαν τόν λαό. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἑνώνει μεταξύ μας σέ ἕνα σῶμα μέ κεφαλή τόν Χριστό. Ἀκόμα καί τό ὄνομα Ἐκκλησία εἶναι ὄνομα ἑνότητος. Ἡ ἱστορία διδάσκει ὅτι ὅσες φορές ὁ λαός χωρίστηκε, ἐπακολούθησε καταστροφή.

Ὅσες φορές οἱ ἐχθροί τοῦ Ἔθνους μας σχεδίαζαν καί «ἐμελέτησαν κακά» γιά μᾶς, προηγουμένως παρασκεύαζαν τήν διαίρεση τοῦ λαοῦ.

Πρίν τήν Ἅλωση τόν εἶχαν διαιρέσει μέ ψευδοενώσεις σέ ἑνωτικούς καί σέ ἀνθενωτικούς· πρίν τήν Μικρασιαστική καταστροφή σέ Βασιλικούς καί σέ Βενιζελικούς· πρίν τόν ἐμφύλιο πόλεμο διακρίνονταν σέ κομμουνιστές καί σέ Ἐθνικόφρονες καί πρίν τήν εἰσβολή τῶν Τούρκων στήν Κύπρο, ὁ λαός εἶχε χωρισθῆ σέ Μακαριακούς καί Ἀντιμακαριακούς.

Σέ παρόμοιες περιπτώσεις ἡ λύση δέν εἶναι ἡ ὑποταγή τῆς Ἀληθείας, στήν πλάνη χάριν τῆς ἑνότητος, ἀλλά ὁ ἀνιδιοτελής ἀγῶνας γιά τήν ἐπικράτηση τῆς Ἀληθείας ἡ ὁποῖα μᾶς ἐλευθερώνει.

Ἔχομε ἀνάγκη ἀπό μετάνοια καί προσευχή γιά νά δώση ὁ Θεός τέλος στήν δοκιμασία. Τό Ἅγιο Πνεῦμα πού γιορτάζομε τήν ἐπιφοίτησή Του, «καλεῖ πάντας εἰς ἑνότητα».

Ἐπειδή εἶναι καί Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, εἴθε νά μᾶς ἀποκαλύψη ὅλη τήν ἀλήθεια γιά τά ἐμβόλια.

Εὔχομαι ὁ τριαδικός Θεός νά δίνη τήν χάρη Του σέ ὅσους ἐνεργοῦν μέ πόνο καί εἰλικρίνεια γιά τήν ὑγεία τῶν ἀνθρώπων, σέ ὅσους σέβονται τήν ἐλευθερία καί σέ ὅσους ἀγωνίζονται γιά τήν ἑνότητα τοῦ λαοῦ, δίνοντας ἐλπίδα καί ἐνισχύοντας τήν πίστη του.

Μέ τήν ἐν Χριστῷ φιλαδελφία μου
καί ἄπειρες εὐχές

Ἱερομ. Εὐθύμιος
Καλύβη Ἀναστάσεως
Ἅγιον Ὄρος
7/20 Ἰουνίου 2021

πηγή:  enromiosini , romfea

Ανοικτή επιστολή προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φλωρίνης Πρεσπών & Εορδαίας κ.κ. Θεόκλητο, από πνευματικό του τέκνο

Σεβασμιώτατε πάτερ,

Ονομάζομαι Μαρία Λ. και καταφεύγω να σας απευθύνω ανοιχτή επιστολή αν και αρχικά σκέφτηκα να υποβάλω το ερώτημά μου στην Κυριακάτικη λειτουργία, όμως ο εφημέριος της ενορίας μου διεμήνυσε ότι αυτό είναι ανεπίτρεπτο και μάλιστα για γυναίκα την ώρα της λατρείας.

Είμαι 57 χρονών και έμεινα έγκυος πριν 20 χρόνια. Στον προγεννητικό έλεγχο όταν ο γιατρός μου ανακοίνωσε ότι θα γεννούσα παιδί με αναπηρία και νοητική υστέρηση έχασα τη γη κάτω απ τα πόδια μου. Τόσο ο γυναικολόγος όσο και ο σύζυγός μου ήταν κατηγορηματικοί και προχωρήσαμε σε διακοπή κύησης. Μέσα μου με έτρωγε και με βάραινε αυτή η απόφαση και ενώ δεν είχα ιδιαίτερη σχέση με εκκλησία, μια φίλη με συμβούλεψε να μιλήσω με μια κυρία της εκκλησίας που έκανε κύκλο γραφής στο χωριό μας. Αυτή με τη σειρά της με ενθάρρυνε να εξομολογηθώ σε έναν ιερέα και μου πρότεινε εσάς. Ακόμα θυμάμαι σαν τώρα εκείνη την πρώτη μου εξομολόγηση. Μου είπατε πως η εκκλησία δεν δέχεται την άμβλωση στα άτομα με αναπηρία σε καμία περίπτωση. Μου είπατε πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα άτομα με αναπηρία όπως τους φυσιολογικούς ανθρώπους και με προθυμία να σηκώνουμε το σταυρό που θα μας δώσει ο Θεός. Με ενθαρρύνατε να τολμήσω νέα εγκυμοσύνη και ότι δώσει ο Θεός (δόξα τω Θεώ έχω μια υγιέστατη κόρη). Μου είπατε όμως ότι ο νόμος του Θεού είναι πάνω από την επιστήμη και ότι δεν έχουμε δικαίωμα να παίρνουμε τέτοιες αποφάσεις έστω και αν το επιτρέπει ο νόμος του κράτους και μου δώσατε επιτίμιο να μην κοινωνήσω 2 χρόνια.

Με έκπληξή μου παρακολουθώ τη στάση πολλών κληρικών στο θέμα των εμβολίων.  Ακούω κηρύγματα για  υπακοή στην επιστήμη που είναι αλάνθαστη. Ακούω  για κοινωνική συνείδηση, για υπακοή στο νόμο του κράτους, για αγάπη και οικονομία.

 Μαθαίνω ότι η χρήση κυτταρικών σειρών από εκτρωμένα έμβρυα, στην ανάπτυξη ή αξιολόγηση των εμβολίων δεν δημιουργεί ηθικό ζήτημα. Σε εκκλησιαστικούς κύκλους ακούω να γίνεται λόγος για νόμιμη έκτρωση. Θα μπορούσε δηλαδή κάποιος να χρησιμοποιήσει και το δικό μου που εκτρώθηκε νόμιμα; Πόσα χρόνια μετά την έκτρωση επιτρέπεται η αξιοποίηση του εμβρύου;  Δεν ελέγχονται όσοι θα χρησιμοποιούσαν το δικό μου έμβρυο; Βέβαια οι εμβολιαζόμενοι επωφελούνται και  χρησιμοποιούν ένα υγιές, το δικό μου δυστυχώς ή ευτυχώς δεν ήταν.

Με όση ευκολία με επιτιμήσατε γιατί δεν σήκωσα τον σταυρό που μου έδωσε ο Θεός, με την ίδια φτάσατε από το «Ημίν ουκ έξεστιν αποκτείναι ουδένα» στο «συμφέρει ἕνα ἄνθρωπον ἀπολέσθαι ὑπὲρ τοῦ λαοῦ» και της υγείας σας βεβαίως.

Μαθαίνω ότι η κυρία που έκανε τον κύκλο στο χωριό μας εμβολιάστηκε και παροτρύνει και άλλες. Ακούω ότι εμβολιαστήκατε και σεις αλλά δεν το πιστεύω γιατί δεν είδα φωτογραφίες σας. Είναι αλήθεια ; Μπορεί αυτός που επιβάλει επιτίμιο να επωφελείται από την έκτρωση που επιτιμά;

Τι έγινε ξαφνικά ο νόμος του Θεού;

Ο γιατρός που μου σύστησε την έκτρωση δεν ήταν η επιστήμη;

Η διακοπή κύησης για ιατρικούς λόγους δεν ήταν νόμος του κράτους;

Το επιτίμιό μου ήταν λάθος; Και αν δεν ήταν λάθος ποιο είναι το δικό σας επιτίμιο και ποιος θα το επιβάλει;

Περιμένω την απάντησή σας και έως τότε δεν ασπάζομαι την δεξιά σας (λόγω πανδημίας βεβαίως ).

Μ.Λ.

ΣΧΟΛΙΟ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗΣ:

Το ανωτέρω κείμενο το παραθέτουμε ακριβώς όπως μας εστάλη με ηλεκτρονική αλληλογραφία. Δεν επιδιώξαμε να μάθουμε λεπτομέρειες ούτε να έρθουμε σε επαφή με τον αποστολέα, εφόσον πέρα από τη προσωπική διάσταση το θέμα αφορά το σύνολο των μελών της εκκλησίας, καθώς, πολλοί πιστοί είναι σκανδαλισμένοι από τις δημόσιες τοποθετήσεις εκκλησιαστικών ανδρών που φαίνεται να παρακάμπτουν το ζήτημα της χρησιμοποίησης κυττάρων από έμβρυα που θανατώθηκαν με έκτρωση. Εξάλλου αν το ζήτημα δεν είναι και πνευματικό άλλα μόνο επιστημονικό τότε δεν χρειάζονται οι τοποθετήσεις δημοσίων ανδρών (πολιτικοί, εκκλησιαστικοί ηγέτες και άλλοι) παρά μόνο των επιστημών

paremvoli

ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Η δυτική εικόνα(δεξιά) παρουσιάζει μία σκηνή

την οποία κανείς δεν έχει δει.

Η απεικόνιση της Ανάστασης 

στην ανατολική και δυτική εικόνα 

του Δρ. Θεολογίας Αθανάσιου Μουστάκη 

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Θα προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε τα κυριότερα σημεία της ορθόδοξης εικόνας, η οποία επιγράφεται «Η εις Αδου Κάθοδος».

Πρώτα πρώτα πρέπει να εντοπίσουμε το ότι διαφέρει πλήρως από την δυτικότροπη απεικόνιση, η οποία παρουσιάζει το Χριστό να βγαίνει θριαμβευτής από τον τάφο, κρατώντας ένα σημαιάκι. Γύρω εκστατικοί, πεσμένοι στο έδαφος παρουσιάζονται οι στρατιώτες.

η δυτικότροπη εικόνα

Η δυτική εικόνα παρουσιάζει μία σκηνή την οποία κανείς δεν έχει δει. Η στιγμή της Αναστάσεως παραμένει μυστήριο κεκρυμμένο. Η ορθόδοξη προσέγγιση είναι τελείως διαφορετική. Προβάλλει τα αποτελέσματα του γεγονότος της Αναστάσεως στον άνθρωπο και στον κόσμο.

Ο Χριστός στο κέντρο, φορά λαμπρόχρωμα ενδύματα και βρίσκεται μέσα σε δόξα, κρατά τα χέρια του Αδάμ και της Εύας και τους σηκώνει από το θάνατο, στον οποίο τους είχε οδηγήσει η εσφαλμένη επιλογή τους στον Παράδεισο. Με την κίνηση αυτή, η οποία είναι δυναμική, θα λέγαμε εκρηκτική, η προσοχή μας στρέφεται αμέσως στο κεντρικό νόημα της παράστασης: «και συν εαυτώ τον Αδάμ εγείραντα», η Σωτηρία του ανθρώπου. Είναι χαρακτηριστικό ότι και οι δύο βγαίνουν από τάφους.

η ορθόδοξη εικόνα της Αναστάσεως που ονομάζεται «Εις Άδου Κάθοδος»

Ο Χριστός πατά γερά σε δύο κομμάτια ξύλου, τα οποία είναι τοποθετημένα σαν να σχηματίζουν σταυρό. Πρόκειται για τις πύλες (πόρτες) του Άδη τις οποίες ο Χριστός έσπασε με τη χάρη του σταυρού Του. Με το θάνατό του έκλεισαν, αλλά δεν στάθηκαν αρκετά ισχυρές για να τον κρατήσουν δέσμιό τους. Γύρω γύρω υπάρχουν καταστραμμένα, σκορπισμένα και αχρηστευμένα τα κλείθρα και οι αλυσίδες που μέχρι τότε έκλειναν την οδό διαφυγής από τον Άδη. Κάτω από όλα αυτά φαίνεται το μαύρο χρώμα του Άδη, το οποίο μέχρι την Ανάσταση αποτελούσε το τέλος για τον άνθρωπο.

Πάνω δεξιά και αριστερά διακρίνονται 
ο προφήτης Δαβίδ και ο προφήτης Ιωνάς.
εικόνα του 16ου αι. από την Ιερά Μονή Διονυσίου

Δεξιά και αριστερά από τον Χριστό συνωστίζονται οι άνθρωποι που είχαν ζήσει στη γη πριν από τον Χριστό. Όλοι προσδοκούν τη σωτηρία τους στρεφόμενοι προς Αυτόν. Ανάμεσά τους διακρίνουμε πρώτον τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, αλλά και τους δικαίους και τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, όπως ο βασιλιάς και προφήτης Δαβίδ.

Πίσω από τη σύνθεση παρουσιάζονται λόφοι, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις στο πάνω τμήμα της παράστασης εικονίζονται οι προφήτες (π.χ. Δαβίδ και Ιωνάς) που είχαν προφητεύσει το μείζον γεγονός της Αναστάσεως κρατώντας ειλητάρια με τις προφητείες τους.

Κλείνοντας, θα θέλαμε να αναφερθούμε στο λευκό ένδυμα του Χριστού, το οποίο συμβολίζει τη χαρά της Αναστάσεως και προεικονίζει τη δική μας Ανάσταση, η οποία θα ακολουθήσει.

Μονή Χώρας: Μια παράσταση στην οποία κυριαρχεί το λευκό 

του Ενδύματος Του Χριστού και Της Δόξας που Τον Περιβάλλει

2. H εικόνα της Αναστάσεως και οι Μυροφόρες 
«Οὐκ ἔστιν ὧδε, ἀλλ’ ἠγέρθη»

πολύ όμορφη τοιχογραφία με δύο Αγγέλους και στρατιώτες που κοιμούνται

Θεωρούμε επιβεβλημένο να αναφερθούμε στον δεύτερο τύπο της εικόνας της Αναστάσεως, η οποία εμφανίζεται στην ορθόδοξη παράδοση και διαφέρει από την εικόνα «Η εις Άδου κάθοδος». Η συγκεκριμένη εικόνα στηρίζεται πλήρως στη μαρτυρία των ευαγγελίων.

Ας δούμε, όμως, τα στοιχεία που συνθέτουν την εικόνα:
Κεντρικό σημείο της παράστασης είναι ο κενός τάφος και ο άγγελος που μεταφέρει το μήνυμα της εγέρσεως στις μυροφόρες.

Την εικόνα συμπληρώνουν οι Μυροφόρες και, σε λίγες περιπτώσεις οι στρατιώτες που εικονίζονται να κοιμούνται.

Η σκηνή περιγράφεται σε όλα τα ευαγγέλια (Μτθ. 28:1-7, Μρκ. 16:1-7, Λκ. 24:1-8, Ιω. 20:1-10) με μικρές παραλλαγές. Το κύριο σημείο είναι ότι στο σημείο που είχαν αποθέσει το σώμα του Κυρίου πλέον υπάρχουν μόνο τα νεκρικά σάβανα. Κάποιος μεταφέρει αυτό το εντυπωσιακό μήνυμα στους επισκέπτες.

Η Ανάσταση του Χριστού έγινε σε χρόνο που δεν είναι με ακρίβεια προσδιορισμένος, αλλά πάντως κατά τη διάρκεια της νύχτας, Νωρίς το πρωί της Κυριακής, πλησιάζουν προς το μνήμα, στο οποίο είχαν αποθέσει το νεκρό σώμα, μία ομάδα από γυναίκες, οι Μυροφόρες:

«Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία» (Μτθ. 28:1),
«Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη» (Μρκ. 16:1),
«Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Ἰωάννα καὶ Μαρία ἡ Ἰακώβου καὶ αἱ λοιπαὶ σὺν αὐταῖς» (Λκ. 24:10)
και «Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ» (Ιω. 20:1).
Το μόνο πρόσωπο που παραθέτουν και οι τέσσερεις ευαγγελιστές είναι η αγία Μαρία η Μαγδαληνή.

τοιχογραφία από τον Άγιο Νικόλαο Αναπαυσά Μετέωρα, Θεοφάνης ο Κρης, 1527

Έτσι, λοιπόν, οι Μυροφόρες, ανάμεσά τους και η Παναγία, όπως δέχεται η παράδοση, εικονίζονται στις παραστάσεις της Αναστάσεως κρατώντας, μάλιστα, κάποια σκεύη, στα οποία εμπεριέχονται τα μύρα με τα οποία θα αλείψουν το σώμα του Ιησού. Συνήθως, εικονίζονται δύο μορφές, η Παναγία και η αγία Μαρία η Μαγδαληνή, ως «εκπρόσωποι» του ομίλου των Μυροφόρων.

Στα πρόσωπά τους εικονίζεται η έκπληξη για το παράδοξο θέαμα που αντικρύζουν, ενώ σε κάποιες εικόνες σε αυτά διαγράφεται η αγωνία του «τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου;» (Μρκ. 16:3). Σε μια κίνηση έκπληξης φέρνουν τα χέρια προς το πρόσωπο και στέκονται εκστατικές μπροστά στο θαύμα.

Στον κενό τάφο μπορούμε να δούμε το θέαμα που αντίκρυσαν οι Μυροφόρες: υπάρχουν μόνο τα σάβανα με τα οποία είχε τυλιχτεί το σώμα και το σουδάριομε το οποίο είχε καλυφθεί το κεφάλι. Η λεπτομέρεια των οθονίων παρατίθεται από τον ευαγγ. Λουκά, ο οποίος, μάλιστα, σημειώνει ότι τα είδε ο απ. Πέτρος, καθώς έγειρε το κεφάλι του για να ελέγξει τον τάφο: «ὁ δὲ Πέτρος ἀναστᾶς ἔδραμεν ἐπὶ τὸ μνημεῖον καὶ παρακύψας βλέπει τὰ ὀθόνια μόνα» (Λκ. 24:12), ενώ ο ευαγγ. Ιωάννης μας προσφέρει και τη λεπτομέρεια του σουδαρίου.

Μάλιστα, κάνει δύο αναφορές:
(α) «ὁ ἄλλος μαθητὴς [ο Ιωάννης] προέδραμεν τάχιον τοῦ Πέτρου καὶ ἦλθεν πρῶτος εἰς τὸ μνημεῖον καὶ παρακύψας βλέπει κείμενα τὰ ὀθόνια, οὐ μέντοι εἰσῆλθεν» (Ιω. 20:4-5)

και (β) «ἔρχεται οὖν Σίμων Πέτρος ἀκολουθῶν αὐτῷ, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ μνημεῖον καὶ θεωρεῖ τὰ ὀθόνια κείμενα, καὶ τὸ σουδάριον, ὃ ἦν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ, οὐ μετὰ τῶν ὀθονίων κείμενον, ἀλλὰ ἐντετυλιγμένον εἰς ἕνα τόπον» (Ιω. 20:6-7). Ακολουθώντας την τελευταία αναφορά, το σουδάριο διακρίνεται στις εικόνες από τα οθόνια και είναι τοποθετημένο ξεχωριστά.

Δίπλα στον τάφο εικονίζεται, συνήθως ένας, αλλά κάποτε και δύο άγγελοι, οι οποίοι φορούν λευκές φορεσιές. «Καὶ ἰδοὺ σεισμὸς ἐγένετο μέγας· ἄγγελος γὰρ Κυρίου καταβὰς ἐξ οὐρανοῦ προσελθὼν ἀπεκύλισε τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας καὶ ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ» (Μτθ. 28:2), «καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδοννεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν» (Μρκ. 16:5), «καὶ ἐγένετο ἐν τῷ διαπορεῖσθαι αὐτὰς περὶ τούτου καὶ ἰδοὺ ἄνδρες δύο ἐπέστησαν αὐταῖς ἐν ἐσθήσεσιν ἀστραπτούσαις» (Λκ. 24:4) και «Μαρία δὲ εἱστήκει πρὸς τῷ μνημείῳ κλαίουσα ἔξω. ὡς οὖν ἔκλαιε, παρέκυψεν εἰς τὸ μνημεῖον καὶ θεωρεῖ δύο ἀγγέλους ἐν λευκοῖς καθεζομένους, ἕνα πρὸς τῇ κεφαλῇ καὶ ἕνα πρὸς τοῖς ποσίν, ὅπου ἔκειτο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ» (Ιω. 20:11-12).

Από τις βιβλικές αναφορές οι δύο κάνουν λόγο για έναν και οι δύο για δύο αγγέλους. Τη διαφοροποίηση αυτή, η οποία είναι άνευ ουσίας, ακολουθούν και οι ορθόδοξοι αγιογράφοι.

Συνήθως, ως επιγραφή της σύνθεσης αυτής υπάρχουν τα λόγια του αγγέλου, τα οποία είναι ένα μήνυμα και προς εμάς, πέρα από τις Μυροφόρες. Τα λόγια του αγγέλου, παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις, θα μπορούσαν να συνοψιστούν στο «οὐκ ἔστιν ὧδε· ἠγέρθη γὰρ» (Μτθ. 28:6, Μρκ. 16:6 και Λκ. 24:6).

φορητή εικόνα της Αναστάσεως Ρωσικής νοοτροπίας

Ένα σημείο που η εικόνα της Αναστάσεως διαφέρει, ελαφρώς, από τη μαρτυρία των ευαγγελίων είναι η παρουσία δίπλα στον κενό τάφο, σε λίγες περιπτώσεις, των στρατιωτών, οι οποίοι κοιμούνται. Καμία σχετική αναφορά δεν υπάρχει στα ευαγγέλια.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η εικόνα του 16ου αι. από την Ιερά Μονή Διονυσίου στο Άγιον Όρος, η οποία ακολουθεί. Σε αυτή συνδυάζονται και οι δύο ορθόδοξες απεικονίσεις ενωμένες σε μία παράσταση, στην οποία κυριαρχεί η «εις Άδου κάθοδος», ενώ σε μία ζώνη στο κάτω τμήμα της εικόνας παρουσιάζονται όλα τα στοιχεία της εικόνας του κενού τάφου.

 

3. Μερικές παρατηρήσεις για την απεικόνιση της Ανάστασης

Αναμφίβολα η Ανάσταση του Κυρίου είναι το πλέον σημαντικό γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας. Αλλάζει τη σχέση του ανθρώπου με το θάνατο και τον απελευθερώνει από τη δυναστευτική εξουσία του. Πρόκειται για αλλαγή, ανακαίνιση καλύτερα, της σχέσεως του με το Θεό, τον περιβάλλοντα κόσμο, το συνάνθρωπο, αλλά και τον εαυτό του.

Η ορθόδοξη Εκκλησία είχε και έχει την υποχρέωση να μεταφέρει το μήνυμα της Αναστάσεως στον κόσμο μας, ώστε να γίνει κτήμα μας. Οι τρόποι που χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί ήταν και είναι πολλοί: το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, η υμνογραφική παραγωγή, οι διδακτικότατοι βίοι των αγίων, η εικονογράφηση των ναών.

Αν θέλαμε να συνοψίσουμε τους εικονογραφικούς τύπους που συναντούμε σε φορητές εικόνες και τοιχογραφίες θα καταλήγαμε σε τρεις ομάδες με επιμέρους παραλλαγές:

• Η εις Άδου Κάθοδος

α) «Η εις Άδου Κάθοδος». Στο κέντρο της συνθέσεως κυριαρχεί η μορφή του Χριστού, ο οποίος πατά ως νικητής στις συντριβείσες πύλες του Άδη κρατώντας από το χέρι τον Αδάμ και αποσπώντας τον από το θάνατο. Σε πολλές περιπτώσεις κρατά με δύναμη και το χέρι της Εύας εγείροντας την εκ νεκρών. Γύρω από τα κεντρικά πρόσωπα εμφανίζονται ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και το πλήθος των δικαίων της προ Χριστού εποχής, οι οποίοι πίστευσαν το κήρυγμα του Χριστού, κατά την κάθοδο Του στον Άδη (εξ ου και ο τίτλος της συνθέσεως) και σώθηκαν.

Η ιδέα για τη σύνθεση αυτής της παράστασης προέρχεται από το χωρίο Αʹ Πέτρου 3:18-19 («θανατωθεὶς [ο Χριστός] μὲν σαρκὶ ζῳοποιηθεὶς δὲ πνεύματι· ἐν ᾧ καὶ τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύμασιν πορευθεὶς ἐκήρυξεν»).

Τα επιμέρους στοιχεία της προέρχονται από παράδοση της Εκκλησίας, η οποία καταγράφηκε στο ψευδεπίγραφο Ευαγγέλιο του Νικοδήμου (έκδοση από τον Constantin von Tischendorf, Evangelia Apocrypha, Leipzig, 1853: σελ. 302-311), στο οποίο παρατίθενται, από τη γραφίδα του αγνώστου σε εμάς συγγραφέα, «λεπτομέρειες» σχετικά με το τι συνέβη στον Άδη κατά την κάθοδο και παραμονή εκεί του Κυρίου.

Πέρα όμως από το ψευδεπίγραφο κείμενο που ήδη αναφέραμε η υμνογραφία των ημερών παρουσιάζει απόλυτη συμφωνία με αυτή τη σύνθεση.

Εικόνα, Θεοφάνης ο Κρής, Ι.Μονή Σταυρονικήτα, Αθως, 15ος αι.

Μονή Χώρα στην ΚΠολη

Μανουήλ Πανσέληνος, Πρωτάτον Άθως, 13ος αι

• Ο κενός τάφος

β) «Ο κενός τάφος». Ακολουθεί με πιστότητα τις ευαγγελικές διηγήσεις για την ταφή του Κυρίου και τα όσα την ακολούθησαν. Στη σύνθεση κυριαρχεί το κενό μνημείο, ο άγγελος και οι μυροφόρες. Σε κάποιες περιπτώσεις εικονίζονται και οι στρατιώτες που κοιμούνται.

Τοιχογραφία από τον άγιο Νικόλαο Αναπαυσά
στα Μετέωρα, Θεοφάνης ο Κρης, 1527.

(γ) Ο Χριστός την ώρα που εξέρχεται από τον τάφο. Μία σύνθεση δυτικής προέλευσης στην οποία εικονίζεται ο Χριστός κατά τη στιγμή της εγέρσεως, συνήθως κρατώντας ένα σημαιάκι («μπαϊράκι» το αποκαλεί ο Φώτης Κόντογλου), ενώ γύρω υπάρχουν οι έκπληκτοι ή κοιμώμενοι στρατιώτες. Ο τύπος αυτός φαίνεται να εμφανίζεται στη μεσαιωνική δύση (ίσως από τον 11ο αι.) και γίνεται περισσότερο γνωστός κατά τον 14ο αι. από τον Τζιόττο (Giotto di Bontone, 1266-1337). Μεγάλη άνθιση γνωρίσει και στην ανατολή κατά τον 16ο-18ο αι. με μεγάλη ποικιλία παραλλαγῶν, στην Κρήτη και στα Επτάνησα, ίσως λόγῳ της κυριαρχίας των Ενετών σε αυτά.

Επί της ουσίας, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η δυτικού τύπου εικόνα προσπαθεί να εικονίσει τη στιγμή της Αναστάσεως και τον τρόπο που το σώμα του Κυρίου εξέρχεται του μνήματος, τα οποία δεν είδε κανείς, ενώ στην «Εις Άδου Κάθοδον» με αφορμή τη βιβλική αναφορά (Α’ Πέτρου 3:18-19), παρουσιάζεται το σώμα του Κυρίου, αλλά όχι για να απεικονίσει τη στιγμή, μα για να προβάλει το αποτέλεσμα του γεγονότος. Το αποτέλεσμα δεν είναι άλλο από τη σωτηρία του Αδάμ.

Με απλά λόγια η δυτική σύνθεση, με το Χριστό να εξέρχεται από τον τάφο, προσπαθεί να ανασυνθέσει ρεαλιστικά τη σκηνή. Αντιθέτως, η «Εις Άδου Κάθοδος» προσπαθεί να μας δείξει τα αποτελέσματα της Αναστάσεως στη ζωή μας.

Η σύνθεση του «Κενού τάφου» είναι τόσο γερά θεμελιωμένη επάνω στην ευαγγελική μαρτυρία, ώστε εκεί δεν τίθεται θέμα αξιοπιστίας ή αμφισβήτησης.

Στη σύνθεση αυτή δεν εικονίζεται το Σώμα του Κυρίου στον Άδη. Πάντως, πρέπει να τονίσουμε ότι η ενσώματη απεικόνιση του Χριστού, ο οποίος «πατεῖ τὸν Ἄδην καὶ εγείρει τὸν Ἀδὰμ» δεν ενοχλεί τον Αγ.Ιωάννη Δαμασκηνό (Ελληνική Πατρολογία (PG) του J.-P. Migne 95.3165A), αλλά αντιθέτως τη θεωρεί απολύτως φυσιολογική και αποδεκτή. Μάλιστα, λίγο παρακάτω, στη στήλη 325D του ίδιου τόμου της Ελληνικής Πατρολογίας (PG) του J.-P. Migne ο άγ. Ιωάννης Δαμασκηνός προχωρά σε μία αναλυτικότερη περιγραφή της.

• Συνοψίζοντας μπορούμε να πούμε τα εξής: Η δυτική απεικόνιση περιγράφει μία φανταστικά ρεαλιστική σκηνή, την οποία αποφεύγουν να θίξουν ακόμη και οι βιβλικές αναφορές.

Οι δύο ορθόδοξες απεικονίσεις τονίζουν τα ευεργετικά αποτελέσματα της Αναστάσεως στον άνθρωπο και προσπαθούν να τα προβάλουν με έναν απλό, κατανοητό, συμβολικό, αλλά και βαθύτατα θεολογικό τρόπο. Επίσης η μία έχει βιβλική αφετηρία και η άλλη ταυτίζεται πλήρως με την ευαγγελική μαρτυρία.

Συνεπώς, αν θέλουμε να αποφύγουμε την παγίδα της εκλογίκευσης της σκηνής και της προσθήκης φανταστικών στοιχείων σε αυτή καλό θα ήταν να προχωρούμε στη διάκριση ανάμεσα στους δύο διαφορετικούς τύπους αναπαραστάσεως της Αναστάσεως του Κυρίου.[3]

Ηλ. πηγές:
1. Σύντομο σχόλιο στην εικόνα της Αναστάσεως / Θεολογικά και άλλα τινά ~ Athanasios Moustakis
2. H εικόνα της Αναστάσεως «Οὐκ ἔστιν ὧδε, ἀλλ’ ἠγέρθη» και οι Μυροφόρες
3. Μερικές παρατηρήσεις για την απεικόνιση της Ανάστασης
4. www.sophia-ntrekou.gr | αέναη επΑνάσταση