Ο Άγιος Αμφιλόχιος βρισκόταν από την Πάτμο στην Αθήνα . Πήγαινε να παρηγορήσει μια οικογένεια που πρόσφατα είχε χάσει το μονάκριβο παιδί της.
Στην αρχή της οδού Πειραιώς, στην Ομόνοια, τον σταματά ένας νέος, τον πιάνει από τον ώμο και του λέει:
–Παπά μου, χάνομαι! Βοήθησέ με!
Τότε ο Άγιος τον κοιτάζει με έκπληξη και με συγκίνηση και τον παίρνει μαζί του στο σπίτι που πήγαινε. Εκεί σε ένα δωμάτιο συζήτησε με το παιδί και τον εξομολόγησε .
Ο Άγιος παρέμεινε για πολύ μαζί του. Στο τέλος, όταν άνοιξε η πόρτα και βγήκαν, ήταν και οι δύο τους κατασυγκινημένοι και με την ιλαρότητα διάχυτη στο πρόσωπό τους.
Ο άγνωστος, στην μορφή του Γέροντα είδε κάτι το ξέχωρο και αγκιστρώθηκε από αυτόν για να βρει τελικά τον Χριστό.
Ο Γέροντας, φιλοξενούσε ακόμη και τους εχθρούς του. Ακόμη και στην στεναχώρια, γελούσε. Μετά, έπαιρνε στάση σοβαρότητας και έλεγε:
–“Με τον τσακισμένο άνθρωπο, ποτέ να μην έρθεις σε διένεξη, γιατί θα τον χάσεις. Άφησέ τον να σκεφτεί καλύτερα, ηρεμότερα”.
Τί ηρεμία είχε ο άγιος Γέροντας της Πάτμου! Τί σκέπη ήταν εκείνη!…».
πηγή: megalipanagiathivon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.