Χρειάζεται λίγο παλικαριά, για να είναι Χριστιανός ο άνθρωπος. Εμείς, οι περισσότεροι δεν έχουμε την δύναμη να ομολογήσουμε και πολλές φορές, προδίδουμε τον Χριστό και τον Χριστιανισμό, φοβούμενοι τον κόσμο, το πιστοποιητικό του κόσμου. Τι θα πει ο κόσμος.
Θα πρέπει ο άνθρωπος να ζητάει τη δύναμη από τον Θεό να ομολογεί όχι εν λόγω μόνον, αλλά και εν έργω.
Ο Παύλος γράφοντας προς τους Κορινθίους λέει ότι θα πρέπει η ζωή του ανθρώπου να είναι επιστολή ανοιχτή, όχι κλεισμένη. Δηλ. να μην φοβάται τα μάτια του κόσμου και να αντέχει σε κρίσεις και επικρίσεις. Να είναι τέτοια η ζωή του ανθρώπου.
Η ζωή η δικιά μας πολλάκις δεν είναι τέτοια. Και πολλοί μας συντασσόμεθα με τον κόσμο, φοβούμενοι τον κόσμο. Και στη νηστεία μας και στο ντύσιμό μας και στη συμπεριφορά μας και προσευχή μας. Πολλοί μάλιστα ούτε το χέρι τους δεν σηκώνουν να κάνουν το σταυρό τους, διότι ντρέπονται τον κόσμο. Και το σκέφτονται ποιοί είναι δίπλα τους, για να κανονίσουν εάν και κατά πόσο θα σηκώσουν το χέρι τους να κάνουν το σταυρό τους.
Αυτά συνέβαιναν, συμβαίνουν και θα συμβαίνουν δυστυχώς στους ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι πλήρως αναγεννημένοι. Είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν παλέψει και δεν έχουν τη δύναμη να ομολογήσουν εν λόγω και εν έργω ανά πάσα στιγμή και να δείξουν – όχι να επιδείξουν – με τη ζωή τους, ότι είναι Χριστιανοί.
Δημήτριος Παναγόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.